สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราจะเล่าว่า เราอายุ23 เรามีแฟนเมกันอายุประมาณ 25 เรียกว่า D นะคะ
เรากับD คบกันถ้ารวมเดือนนี้ประมาณ8เดือนแล้ว
เราเจอกันตอนที่เราไปซัมเมอร์ค่ะ เขาเป็นคนเมกัน
ตอนที่อยู่ด้วยกันเขาดูแลเราดีมากๆ ก่อนที่เราจะกลับประเทศไทยเขาบอกว่าเขาจะเก็บเงินมาหาค่ะ
ต้องบอกก่อนว่าครอบครัวของเขาไม่สมบรูณ์มากนะคะ เจาอยู่กับแม่ พ่อเขาทิ้งไปตั้งแต่เขายังเล็กๆ
แม่เขาให้เขาทำงานตั้งแต่อายุ14 หาเงินเองมาตลอด และเขาก็จบแค่ไฮสคูล
จะเล่าโดยรวบรัดเลยนะ พอเรากลับไทย แรกๆก็คุยกันดีค่ะ
หลังๆก็มีแบบวีคนึง 2-3ครั้ง และล่าสุดคือตั้งแต่วันที่1 มกรา -25 มกรา เขา หายไปค่ะ
เราก็ไม่ได้ทักไป เขาก็ไม่ได้ทักมา แล้วเมื่อวานเขาโทรมา เราตกใจมาก เรากำลังจะ Move on เลย
เขาโทรมาตอนแรกเขาก็เล่าเรื่องจิปาทะทั่วไป แล้วเขาก็เข้าเรื่องที่ว่า เขาก็เล่าว่าเขาซื้อรถใหม่นะ เขาต้องผ่อนเดือนละ500ดอล 8ปี
เขาอาจจะไม่ได้เจอเราอีก อย่างน้อย10ปี
เราช็อกอ่ะ มีคำถามในหัวมากว่าทำไมๆๆๆ
แล้วเขาก็ขอเราเป็นเพื่อนค่ะ
นี้เป็นส่วนหนึ่งของข้อความที่คุยกัน
(คุยกันหลังวางสายอีกที )
D:I say I think it better if we friends. We not talk for long time and as bf/gf that is sad but better if friends and not talk all the time
ME:😢
D:It’s okay. We still talk and friends. But now you and I won’t be sad that we not get to talk every day. 😕
ME:I still do not want to quit, even though we love each other. I'm okay. If we won't see each other for 10 years And I will try to go to America again I've promised. 😣(เรารู้ว่าเราเขียนผิดนะ ตอนนั้นคือแบบกูเกิ้ลรัวๆเลย)
D:I don’t like making you sad. You’re smile is the best thing in the world. But when I don’t talk to you or see you it makes me so sad.
ME:You can talk and see me But we just don't hug each other Or sleeping together But I'm still waiting for that day The day you sleep It makes me happy. Please be patient. Will you wait?
D:You’re everything I want. So I’ll wait. I don’t plan on finding anyone. I just want you happy. (อะไรของ
งง จะเลิกกับตูแล้วมาชืมตูอีก)
ME:You’re leaving me ?
D:Yes.. I don’t want to stop you from being happy. All I do when you and I are apart is be sad. When we don’t get to talk, I’m sad and you are. And I can’t stay up late and talk like before. I do love when I hear from you but I don’t want to be the reason you’re sad. I want to be the reason you smile.
ME:You disappoint me I think we will still be with you You promised And I know why you're just lonely and need someone near you.
But i can't give you I try to keep the relationship You just refused.
D:That’s little compared to how we don’t get to see each other. It’ll be years till I get to hold you. And I like I said. I don’t plan on seeing anyone. But it’s hurting us both that we don’t get to talk every day
And we not talk for nearly one month. It made us both sad. But we won’t get to see each other for at least 10 years if that. I don’t want us to make false dreams and stay together if you’re going to fall in love 1 month or 3 years from now. I’ll be hurt or you’ll get hurt.
ประมาณนี้อะ
ถึงกับต้องอุทานว่าอีหยังวะ
หายไปเกือบเดือนทักมาบอกให้ตูเป็นเพื่อน
คือเลิกกับตู เพราะเอาเงินไปผ่อนรถจ้าาา
ถ้าเป็นเพื่อนเรานะ เราจะบอกให้มันเลิกๆกันไป ผู้ชายไม่คิดถึงอนาคตสักนิด เห็นแก่ตัวไปไหม ทั้งที่ตัวเองมาไทยก็ง่าย ถือแค่พาสปอตอันเดียวกับค่าเครื่องก็มาได้
แต่มันเป็นเรื่องของตังเองนะสิ เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง ถามว่ายังรักไหม เรารักนะ เราไม่อยากเลิกกับเขา ทั้งๆที่ยังรักเลยย
แต่ผู้หญิงต้องคิดถึงอนาคตตัวเองใช่ไหม ขนาดที่เราแก่ใกล้30 ผู้ชาย30 ก็ยังไม่แก่
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง จัดการตัวเองยังไง
1.ให้โอกาสเขาในสิ่งที่เขาอยากจะทำ
2.ตอนนี้พยายามหาวิธีทำวีซ่า แต่รู้ว่ายากมาก คิดว่าไม่ผ่านแน่ๆอะ
3.หรือเราควรMove on
4.ควรทำไง เหมือนสมองมีสองอย่างคือเลิกๆไป กับ อดต่อไป อย่างน้อยคุยกับเขาเราก็มีความสุขนะ
ขอคำพูดดีๆที่เตือนสติเราทีเถอะ
เคยโทรไปสายสุขภาพจิตแล้วเขาเหมือนไม่ค่อยฟังที่เราพูดเลย ออกไปเชิงรำคาญๆด้วยซ้ำ(อีหยังวะ)
ขอบคุณค่ะ
ถูกบอกเลิก เพราะแฟนฝรั่งเอาเงินที่จะมาเจอเรา ไปซื้อรถราคาเป็นล้าน
เรากับD คบกันถ้ารวมเดือนนี้ประมาณ8เดือนแล้ว
เราเจอกันตอนที่เราไปซัมเมอร์ค่ะ เขาเป็นคนเมกัน
ตอนที่อยู่ด้วยกันเขาดูแลเราดีมากๆ ก่อนที่เราจะกลับประเทศไทยเขาบอกว่าเขาจะเก็บเงินมาหาค่ะ
ต้องบอกก่อนว่าครอบครัวของเขาไม่สมบรูณ์มากนะคะ เจาอยู่กับแม่ พ่อเขาทิ้งไปตั้งแต่เขายังเล็กๆ
แม่เขาให้เขาทำงานตั้งแต่อายุ14 หาเงินเองมาตลอด และเขาก็จบแค่ไฮสคูล
จะเล่าโดยรวบรัดเลยนะ พอเรากลับไทย แรกๆก็คุยกันดีค่ะ
หลังๆก็มีแบบวีคนึง 2-3ครั้ง และล่าสุดคือตั้งแต่วันที่1 มกรา -25 มกรา เขา หายไปค่ะ
เราก็ไม่ได้ทักไป เขาก็ไม่ได้ทักมา แล้วเมื่อวานเขาโทรมา เราตกใจมาก เรากำลังจะ Move on เลย
เขาโทรมาตอนแรกเขาก็เล่าเรื่องจิปาทะทั่วไป แล้วเขาก็เข้าเรื่องที่ว่า เขาก็เล่าว่าเขาซื้อรถใหม่นะ เขาต้องผ่อนเดือนละ500ดอล 8ปี
เขาอาจจะไม่ได้เจอเราอีก อย่างน้อย10ปี
เราช็อกอ่ะ มีคำถามในหัวมากว่าทำไมๆๆๆ
แล้วเขาก็ขอเราเป็นเพื่อนค่ะ
นี้เป็นส่วนหนึ่งของข้อความที่คุยกัน
(คุยกันหลังวางสายอีกที )
D:I say I think it better if we friends. We not talk for long time and as bf/gf that is sad but better if friends and not talk all the time
ME:😢
D:It’s okay. We still talk and friends. But now you and I won’t be sad that we not get to talk every day. 😕
ME:I still do not want to quit, even though we love each other. I'm okay. If we won't see each other for 10 years And I will try to go to America again I've promised. 😣(เรารู้ว่าเราเขียนผิดนะ ตอนนั้นคือแบบกูเกิ้ลรัวๆเลย)
D:I don’t like making you sad. You’re smile is the best thing in the world. But when I don’t talk to you or see you it makes me so sad.
ME:You can talk and see me But we just don't hug each other Or sleeping together But I'm still waiting for that day The day you sleep It makes me happy. Please be patient. Will you wait?
D:You’re everything I want. So I’ll wait. I don’t plan on finding anyone. I just want you happy. (อะไรของ
ME:You’re leaving me ?
D:Yes.. I don’t want to stop you from being happy. All I do when you and I are apart is be sad. When we don’t get to talk, I’m sad and you are. And I can’t stay up late and talk like before. I do love when I hear from you but I don’t want to be the reason you’re sad. I want to be the reason you smile.
ME:You disappoint me I think we will still be with you You promised And I know why you're just lonely and need someone near you.
But i can't give you I try to keep the relationship You just refused.
D:That’s little compared to how we don’t get to see each other. It’ll be years till I get to hold you. And I like I said. I don’t plan on seeing anyone. But it’s hurting us both that we don’t get to talk every day
And we not talk for nearly one month. It made us both sad. But we won’t get to see each other for at least 10 years if that. I don’t want us to make false dreams and stay together if you’re going to fall in love 1 month or 3 years from now. I’ll be hurt or you’ll get hurt.
ประมาณนี้อะ
ถึงกับต้องอุทานว่าอีหยังวะ
หายไปเกือบเดือนทักมาบอกให้ตูเป็นเพื่อน
คือเลิกกับตู เพราะเอาเงินไปผ่อนรถจ้าาา
ถ้าเป็นเพื่อนเรานะ เราจะบอกให้มันเลิกๆกันไป ผู้ชายไม่คิดถึงอนาคตสักนิด เห็นแก่ตัวไปไหม ทั้งที่ตัวเองมาไทยก็ง่าย ถือแค่พาสปอตอันเดียวกับค่าเครื่องก็มาได้
แต่มันเป็นเรื่องของตังเองนะสิ เราไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง ถามว่ายังรักไหม เรารักนะ เราไม่อยากเลิกกับเขา ทั้งๆที่ยังรักเลยย
แต่ผู้หญิงต้องคิดถึงอนาคตตัวเองใช่ไหม ขนาดที่เราแก่ใกล้30 ผู้ชาย30 ก็ยังไม่แก่
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง จัดการตัวเองยังไง
1.ให้โอกาสเขาในสิ่งที่เขาอยากจะทำ
2.ตอนนี้พยายามหาวิธีทำวีซ่า แต่รู้ว่ายากมาก คิดว่าไม่ผ่านแน่ๆอะ
3.หรือเราควรMove on
4.ควรทำไง เหมือนสมองมีสองอย่างคือเลิกๆไป กับ อดต่อไป อย่างน้อยคุยกับเขาเราก็มีความสุขนะ
ขอคำพูดดีๆที่เตือนสติเราทีเถอะ
เคยโทรไปสายสุขภาพจิตแล้วเขาเหมือนไม่ค่อยฟังที่เราพูดเลย ออกไปเชิงรำคาญๆด้วยซ้ำ(อีหยังวะ)
ขอบคุณค่ะ