ความฝันที่ 2 ขอส่วนบุญ

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเราตั้งแต่ตอนเรายังวัยรุ่น สมัยนั้นเรารู้จักกับคุณลุงท่านหนึ่ง

ท่านบอกกับเราว่าสวดคาถาชินบัญชรก่อนนอนทุกคืนมันดีนะ ถ้าสวดแบบไม่ต้องดูได้นี่เก่งเลย

ด้วยความที่เราเป็นเด็กวัยรุ่นมันก็เหมือนเป็นความท้าทายนิดๆ เราเลยพยายามท่อง ท่องทุกวัน

ท่องจนสามารถท่องได้จนจบโดยไม่ต้องเปิดหนังสือดู ทำให้ตอนนั้นเราจะเป็นคนที่สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน

เราจะสวดคาถาชินบัญชร แล้วตามด้วยสวดอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรและสัมภเวสี

เราทำแบบนี้มาตลอดเป็นเวลานานมาก จนมาช่วงหลังๆที่เราเริ่มจะไม่ค่อยมีเวลา

เพราะบางทีกลับบ้านดึกบ้าง ลืมบ้าง แรกๆก็ยังไม่เท่าไหร่ ลืมสวดวันสองวันก็ไม่มีอะไร

แต่พอช่วงหลังๆเริ่มไม่ค่อยสวด แล้วก็เริ่มห่างหายการสวดไปเป็นเดือน ทีนี้ก็เริ่มมีเหตุการณ์แปลกๆเกิดขึ้นค่ะ

มีอยู่คืนนึงตอนกลางดึกประมาณเที่ยงคืนกว่าเห็นจะได้ เราก็เดินออกมาที่โรงจอดรถเพื่อมาเปิดรถหยิบของ

อยู่ๆเราก็ได้ยินเสียงพระสวดลอยมาตามลม แต่ฟังไม่ถนัดว่าสวดบทอะไรรู้แต่ว่าเป็นเสียงพระสวดมนต์

แล้วก็มีหมาหอนลอยมาด้วย แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร พอเดินกลับเข้าบ้านก็นึกแปลกใจ

นี่มันจะตี 1 แล้ว พระวัดไหนนะทำไมถึงมาสวดมนต์เอาเวลาป่านนี้

หลังจากนั้นถัดไปอีกประมาณซัก 1 สัปดาห์ ตกกลางคืนที่เรานอนหลับอยู่ เราฝันค่ะ

ในฝันจำได้แม่นยำเลยว่า เหมือนมีใครซักคนพาเราไปที่ที่นึง ในฝันบอกเราว่านั่นคือ นรก คือที่ของคนตาย

ในฝันเราเจอแต่คนที่เรารู้จักแต่เสียชีวิตไปหมดแล้ว เราเดินดูไปเรื่อยๆมันเหมือนเป็นห้องที่แบ่งๆไปมีผ้าม่านบางๆกั้น

แต่ละห้องคือเหมือนทุกคนกำลังชดใช้กรรมที่ตนเองก่อไว้ตอนมีชีวิตอยู่

ขณะที่เรากำลังเดินดูอยู่นั้น จู่ๆภาพมันก็ตัดมาที่หน้าห้องที่เรากำลังนอนหลับอยู่

แต่สิ่งที่ตามเรามาด้วยคือ คนตายแล้วพวกนั้น พวกเค้าพยายามที่จะไขว่คว้าตัวเรา

แล้วก็ค่อยๆทรุดลงไปนอนกับพื้น มือก็พยายามที่จะจับตัวเราแต่จับไม่ถึง ปากพวกเค้าก็ร้องครวญคราง

ว่า "ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยที มันทรมานเหลือเกิน ช่วยด้วย ช่วยด้วย" พูดอยู่แต่แบบนี้

ในฝันคือเรากลัวมาก มันเหมือนกับเค้าจะมาทึ้งร่างเรา เหมือนนกแร้งที่รุมกินเหยื่อ

แต่ก็ไม่สามารถแตะถึงตัวเราได้ จากนั้นคือเราสะดุ้งตื่น มันเหมือนเราไปวิ่งรอบสนามมาซักสิบรอบ

เราเหนื่อย หอบ เหงื่อเต็มตัว หัวใจเต้นเร็วมาก เหลือบมองนาฬิการคือ ตี 3 กว่า

ตอนนั้นคือกลัวค่ะ กลัวมากจนไม่รู้จะทำยังไง เลยตัดสินใจแบบกลั้นใจวิ่งออกจากห้องนอนตัวเอง

เปิดประตูแล้ววิ่งไปเคาะประตูห้องแม่ ซึ่งอยู่คนละฝั่งกันเลย แม่เราเดินมาเปิดประตูแบบตกใจถามว่าเป็นอะไร

เราตอบแค่ว่าเราฝันร้ายแล้วไม่พูดอะไรอีก แม่ก็ไม่ถามอะไรต่อท่านคงรู้ว่าเรากลัวมาก

พอตอนเช้าของวันนั้นเราตื่นตั้งแต่เช้ามืด ปลุกแม่ชวนแม่ไปวัดหลวงพ่อโสธร บอกว่าไปใส่บาตรทำบุญกัน

แม่ก็เลยปิดร้านอาหารหนึ่งวัน พาเราไปทำบุญ ระหว่างทางเราก็เล่าให้แม่ฟังเรื่องความฝัน

แม่ก็บอกแค่ว่าเค้าคงมาขอส่วนบุญล่ะมั้ง ไปทำบุญก็คงจะไม่มีอะไรแล้ว

พอเรามาถึงที่วัดหลวงพ่อโสธร เราก็เดินไปเตรียมหาของใส่บาตร

ก็ได้เจอกับแม่ชีรูปนึงอยู่ตรงที่ขายดอกไม้ ธูป เทียน อยู่ๆแม่ชีก็ทักเราขึ้นมาว่า

"หนู หนูเป็นคนทำบุญแล้วถึงพวกเค้าได้มากเลยนะ เวลาที่หนูไม่ทำเค้าก็เลยมาขอ"

คือเราฟังแล้วอึ้งค่ะ พูดอะไรไม่ออก ในใจคิดว่า นี่เพราะเราไม่ได้สวดมนต์อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ใช่มั้ย

พวกเค้าเลยต้องพาเราไปเจอกับพวกเค้าแบบนั้น หลังจากทำบุญเสร็จอาทิตย์นั้นทั้งอาทิตย์

เรานอนห้องแม่อย่างเดียวเลยค่ะ ไม่กล้ากลับไปนอนห้องตัวเอง คือกลัวไม่หายค่ะ

แล้วหลังจากเหตุการณ์วันนั้นเราก็เลยตั้งใจว่าจะไม่สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนอีก

แต่จะทำบุญอุทิศให้เป็นครั้งคราวที่เราสะดวก เรากลัวว่าถ้าเราสวดอุทิศให้ทุกคืนแบบเดิม

แล้ววันไหนไม่ทำเราจะเจอดีแบบนี้อีก

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่จดจำได้แม่นยำจนถึงทุกวันนี้

ฝากติดตามต่อด้วยนะคะ

เรื่องเล่า...ฝันผวา ตอนที่ 1 ของรักของหวง https://ppantip.com/topic/38497064
เรื่องเล่า...ฝันผวา ตอนที่ 3 ญาติที่ถูกลืม https://ppantip.com/topic/38497080
เรื่องเล่า...ฝันผวา ตอนที่ 4 ผ้าคลุมเตียงมือสอง https://ppantip.com/topic/38499866
เรื่องเล่า...ชวนผวา "เล่นของต่ำ" https://ppantip.com/topic/38499889