ของเรามีแต่คนบอกว่าเราโชคดีค่ะ เพราะเจ็บท้องแป้บเดียว

เราทำงานในโรงพยาบาลค่ะ เห็นแม่คลอดเจ็บท้องทุรนทุรายมาก็เยอะ เลยไม่อยากคลอดเอง ขอหมอผ่าตอน 39 wk

หมอนัดผ่า 10 กค 61 คืนวันที่ 9เราก็ต้องมานอนโรงพยาบาล

19:00 น. ของคืนนั้นเราก็มาด้วยความร่าเริงจ้า นอนรพ. รอผ่าคลอดพรุ่งนี้ เช็คอินเฟสบุคเรียบร้อย สองทุ่มก็มานั่งกินข้าว กะว่ากินให้เยอะๆ กลัวหิว เพราะหลังเที่ยงคืนจะไม่ได้กินอะไรแล้วจนกว่าจะได้ผ่า

จากนั้นสามทุ่มก็เข้านอน แต่ก็นอนไม่หลับ ก็นอนเล่นเฟสบุคไปเรื่อย ชิลๆ
จนห้าทุ่ม เริ่มเจ็บท้องหน่วงๆ ก็เอ้ะ คงเจ็บเตือนมั้ง เจ็บ10 นาที มั่ง 15 นาทีมั่ง ลุกนั่งละก็หาย แบบแป้บๆหาย คงไม่มีอะไร ก็เลยเลิกเล่นเฟสบุค นอนดีกว่า

แต่ก็นอนไม่หลับ จนประมานห้าทุ่มครึ่ง เริ่มเจ็บท้องมากขึ้นๆ เลยจับเวลาดู เอ้ะ! เจ็บทุก 5 นาที เจ็บนานครึ่งนาที อ้ะ! หรือว่าจะเจ็บจริงแล้วหว่า เลยเดินไปเข้าห้องน้ำดู อุ้ย! มีมูกเลือด สงสัยจะเจ็บจริงๆ

บอกสามีให้ไปบอกพยาบาลว่าเจ็บท้อง สามีก็งงๆหน่อยๆ ไปตอนนี้เลยหรอ รอถึงเช้าไม่ได้หรอ ( ไปเห้อะ ตรูเจ็บบบบ)

หลังจากนั้นพยาบาลก็เดินมาบอกว่าหมอให้ไปดูที่ห้องคลอดนะคะ ในระหว่างเข็นไปห้องคลอดนี่แหละ ของจริงมาแล้ว เจ็บมากๆๆๆๆ จนเราแบบ ดิ้นๆ ๆๆ พี่แม่บ้านก็แบบ หนูๆอย่าดิ้นๆเดี๋ยวตก เราก็แบบ พี่หนูขอโทษค่ะ 5555 (มีมารยาทไปอีก เนื่องจากทำงานในโรงพยาบาล เคยบอกคนไข้แบบนี้ก็บ่อย)

เรามาถึงห้องคลอดตอนเที่ยงคืนกว่าๆ คุณสามีก็กลับไปนอนรอที่ห้อง เพราะเราบอกว่าถ้าได้ผ่าเดี๋ยวจะโทรไปบอก

ที่ห้องคลอดพี่พยาบาลห้องคลอดก็มาตรวจปากมดลูกให้ก่อนที่คุณหมอที่เราฝากท้องจะมาถึง พี่บอกน้องๆ เปิด 5 เซนแล้ว คลอดเองเลยเถอะมาขนาดนี้แล้ว (พี่เขารู้ว่าเราจะผ่าพรุ่งนี้) เราก็แบบโอ้ยๆไม่เอาอ่ะพี่ ไม่เอาๆๆ หนูกลัวๆ

ในระหว่างที่รอคุณหมอมา เราก็นอนรอด้วยความเจ็บปวด บิด เกร็ง มันปวดร้าวไปหมด ปวดมากๆๆๆ จนอธิบายไม่ถูก  


และแล้วคุณหมอก็มา ตอนตีหนึ่ง  set ผ่าคลอดให้เรา (เย้!!)

แต่!!!!!!

แม่เตียงข้างๆเสียงหัวใจลูกเค้าเต้นช้าลงจนถึงขั้นวิกฤต !!!! OMG (รู้ชะตากรรมตัวเองเลย!!)
หมอ: หนูห้องผ่าตัดไม่ว่างแล้ว มีเคสด่วนกว่า 2 เคสเลย
เรา: แต่หนูเจ็บมากก (ตอนนั้นคือสติหลุดมาก 5555 โวยวายหมอซะงั้น)
หมอ: งั้นคลอดเองนะ
เรา: โน้ววววว ม่ายยยยย
หมอ: ถ้ารอผ่ากว่าสองเคสนี้จะเสร็จตีสี่เลยนะ
เรา: ม่ายยยย หนูรอนานขนาดนั้นม่ายด้ายยยยย (เสียงแบบโหยหวน)
หมอ : ป่ะ งั้นคลอดเอง ไหนมาดู (แล้วหมอก็มาตรวจปากมดลูกให้เรา)
หมอ: โอ้ย!! แปดเซ็นแล้ว คลอดเองเลย
เรา: OMG!! งั้นขอแบบคลอดเร็วสุดเลยนะหมอ เจ็บมาก ไม่ไหวแล้ววววว (55555)

แล้วเราก็ได้เข้าห้องเบ่งคลอดตอน ตีหนึ่งครึ่ง และคลอดตอน 01:57 น. (OMG!! สำเร็จแล้วว)

รวมๆแล้วเราเจ็บท้องแค่ 2 ชั่วโมงนิดๆ ซึ่ง โชค ดี มากกกกก เพราะบางคนเจ็บเป็นวันๆปากมดลูกก็ไม่เปิด ของเรานี่คือแบบ โชคดีสุดๆ 5 เซ็น มา 8 เซ็นละคือคลอดเลย ทั้งๆที่หมอก็ไม่ได้ให้ยาเร่งคลอดอะไรเลย

พอคลอดเสร็จนี่คือแบบ โล่งเลย.... ม่ายยย ไม่โล่งเลย ก็ยังคงเจ็บอยู่ดี (แต่น้อยกว่าตอนก่อนคลอดมากๆ) 555

แล้วก็พักฟื้นอยู่ที่ห้องคลอดจนถึงตีสี่ คุณพี่แม่บ้านก็มาส่งกลับห้อง สามีก็งัวเงียๆขึ้นมา มองเรา(ภรรยาที่เพิ่งคลอด) แบบ งงๆ ( นางมาเล่าให้ฟังทีหลังว่าตอนนั้นนึกว่ายังไม่คลอด 5555)

หลังคลอดทุกคนบอกว่า คลอดเองน่ะดี เจ็บแผลน้อยกว่า แต่ในความรู้สึกเราคือตรูเจ็บมาก!!! คุณหลอกดาว 555555

ปล.ตอนหลังลูกเราตัวเหลืองต้องนอนโรงพยาบาลต่อเพื่อส่องไฟ ส่วนคุณแม่นั้นหมออนุญาติให้กลับบ้านแล้ว เราเลยไปนอนเฝ้าลูก (ที่นี่ให้แม่นอนเฝ้าลูกได้) พี่พยาบาลก็จะปลุกเราให้นมลูกทุกๆ 3 ชั่วโมง เราก็ให้นมแบบชิลๆ แต่มีคุณแม่คนนึงที่ผ่าคลอด เค้าเจ็บแผลถึงขนาดว่าเจ็บจนลุกไปให้นมลูกไม่ไหว เราก็แบบ เออโชคดีละ ที่ไม่ได้ผ่า คุณไม่ได้หลอกดาว 555

นี่แหละค่าา ประสบการณ์คลอดเองของเรา ทุกวันนี้น้อง 6 เดือนแล้วค่าา ยังแซวลูกอยู่เลย แกล้งแม่ รออีกหน่อยก็ไม่ได้