- เราเป็นคนนึงที่ขี้เกียจ และไม่ชอบโดนใครบังคับมากๆ ครั้งนึงเราเคยไม่ไปเรียนหลายๆวันแล้วติดเอฟ ถามว่ารู้ตัวไหม ก็รู้ตัวเองดีค่ะ สิ่งที่เรียนก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่ชอบหรือสนใจตั้งแต่แรก แต่ก็ทนเรียนถูไถไปค่ะ
- แต่มีเพื่อนคนนึงที่ตอนแรกเขาดีมากเคยช่วยเหลือคอยติวให้เราทุกครั้ง แต่ก็นั่นแหละค่ะจุดเริ่มต้นของเรื่อง ยิ่งคบกัน ยิ่งรู้สึกทรมานใจ อึดอัดใจขึ้นทุกที เขาเริ่มเอาเรื่องของเราไปพูดให้คนอื่นฟัง เริ่มพูดเหยียดเราทุกครั้ง เริ่มดูถูกเราเรื่อยๆ เราเองก็ยิ่งท้อ ยิ่งไปชอบไปใหญ่
- จนมาถึงตอนปัจจุบัน รู้ตัวเองแล้วว่าถ้าไม่ปรับปรุงแก้ไขพฤติกรรมการเรียนของตัวเองต้องโดนไล่ออกแน่ๆ เราก็เริ่มมีความรับผิดชอบมากขึ้น เริ่มตั้งใจเรียน ตั้งใจทำการบ้าน ลงรีเกรด เวลาเรียนของเรากับเพื่อนจึงไม่ตรงกัน ทำให้พื้นที่รอบตัวของเราแคบลงเพราะแยกกันเรียน
- จากที่แยกกันเรียนเราก็ต้องรับผิดชอบงานตัวเอง แต่เพื่อนมักจะมีการเหงาเสมอ ต้องโทรหา โทรมาคุยกับเราตลอดเหมือนเราว่างคุยตลอด แต่จริงๆไม่เลยค่ะ เรื่องที่คุยก็มักจะเป็นเรื่องไร้สาระ เช่น หิวมาก/กินไรดี/วันนี้ไปสั่งอาหารมากิน/วันนี้ไปกินอันนี้มาจะรีวิว/วันนี้ไปเรียนวิชานี้มาอาจารย์เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เรื่องทุกเรื่องเลยค่ะที่ไม่ใช่เรื่องของเราหรือเรื่องที่เกี่ยวกับเราเลย
- แล้วเรื่องที่ทำให้อยากเลิกคบคือ เขาชอบตอบคำถามแทนเรา เมื่อมีคนถามว่าการเรียนของเราเป็นอย่างไร เพื่อนจะจัดแจงตอบและชี้แจงทุกการกระทำของเราให้คนถามฟังอย่างละเอียด เหมือนกับเราเป็นคนตอบเอง การตอบ ก็คือ มักจะบอกคนอื่นว่าเราติดเอฟวิชานั้นวิชานี้/มักเอาเราไปเปรียบเทียบให้คนอื่นดูว่าอย่าไปท้อเลยดูเราสิติดเอฟจะทุกวิชายังไม่เป็นไรเลย/มักจะพูดว่าเรียน 8 ปีก็ไม่จบ/ สิ่งที่รู้สึกอึดอัดอีกก็คือเพื่อนเกิดอาการเหมือนไม่อยากให้เราคบกับเพื่อนคนอื่น (แต่เขาเริ่มใส่ใจที่จะตอบคำถามในเรื่องเรียนให้คนอื่นไปแล้วที่ไม่ใช่เรา) เราอยากนั่งข้างเพื่อนคนอื่นก็เรียกให้เราไปนั่งที่อื่น ที่ไกลจากเพื่อนคนนั้น เหตุผลคือบอกว่าลำคาญสายตาไม่ชอบประมาณนี้
- อีกเรื่องหนึ่งแม้กระทั่งเวลาเรียนไม่ตรงกัน เราก็ต้องมานั่งกับเขา มารอเขา มานั่งเฝ้าเขากินข้าว เพราะเขาไม่มีเพื่อนรอระหว่างรอเข้าเรียน เวลาว่างของเราก็กลายเป็นต้องอุทิศให้เพื่อน ทั้งๆที่งานของเราก็มี การบ้านก็เยอะ อยากกลับมาพักก็ไม่ได้กลับมาพักทั้งๆที่มีเวลาว่างตั้ง 4 ชม.ระหว่างรอเรียนอีกวิชาของเราที่ลงรี
- สิ่งที่น้อยใจอีกเรื่องก็คือ เหมือนกับเพื่อนไม่เคยสนใจ ในเรื่องที่ควรใส่ใจเลย เช่นเราเรียนตอนไหน เขาไม่เคยรู้ คิดว่าเราไม่ไปเรียนบ้าง ไม่ตื่นไปเรียนบ้าง แต่จริงๆเราเรียนเช้า ตื่นไปเรียนก่อนเพื่อนเสียอีก ทำไมถึงไม่เลิกดูถูกเราสักที เราทำการบ้านอยู่แต่ติดสายคนอื่นก็ไม่ได้ หาว่าเรามีแฟนแล้วไม่ตั้งใจทำการบ้านบ้าง ทำการบ้านช้า/ไม่เสร็จเพราะแฟนดึงเราไปในทางที่ไม่ดีบ้าง แต่ในทางกลับกันเรารู้เรื่องเวลาเรียนของเขาหมด ไม่เคยอยากกวน ไม่เคยอยากทำให้การเรียนของเขาแย่ เพื่อนเป็นคนที่ค่อนข้างเก่งมาก แต่เราสิไม่เก่ง เวลามีสอบเขียน เราตั้งใจจำไปอย่างสุดความสามารถ แต่เพื่อนกลับพึ่งมาอ่าน แล้วก็มาขอลอกเรา เวลาเราไม่ได้เพื่อนก็ไม่เคยช่วย คอยแต่จะดูถูกเหยียดหยาม พูดว่าไม่อ่านมาหรอ มันน่าน้อยใจไหมคะ ที่เราพยายามดีขึ้นแต่เพื่อนกลับเห็นเลย
- มีอีกหลายเรื่องที่รู้สึกเบื่อ และไม่พอใจในความเหงาของเพื่อน จะเหงาไปไหน เราอยากมีเวลาพัก อยากมีเวลาส่วนตัว อยากเลิกคบไปเลย