เปนคำถามที่ดีม้ากๆ ไม่เคยมีใครถามเลย
กฏหมายแพ่งพานิชย์ไทย โดยรวมจะต่างกับกฏหมายอาญาคือ ความผิดจะไม่มีโทษจำคุก นอกจากมีการกระทำผิดจากแพ่งส่อไปสู่อาญา ทีนี้ จะมีกฏหมายแพ่งพานิชยอันนึงที่มีข้อใช้เข่นเดียวกับที่กฏหมายอาฐยามักใช้กัน
นั่นคือ กฏหมายล้มละลาย กฏหมายฉบับนี้หน้าแรกระบุเลายว่า ดปนกฏหมายแพ่งพานิชยออกใช้เพื่อความสงบสุขของสังคม เปนคำนำที่ลอกมาจากหน้าแรกของกฏหมายล้มละลายของสหรัฐอเมริกาเปี๊ยบ แต่ข้อบังคับใช้เปนหนังคนละม้วน ในที่นี้จะกล่าวแค่หลักๆคือ
1. กฏหมายล้มละลาย เมืองไทย เจ้าหนี้จะเปนผู้ฟ้อง เพื่อตามล้างตามเช็ดลูกหนี้ให้ตายตกไปตามกัน แต่ของเมกาลูกหนี้สามารถห้องตัวเองให้ตกเปนผู้ล้มละลาย หากเหนว่าหนี้ที่ตนมีรับภาระไม่ไหว หากแบกรับอยู่ไม่สามารถจะดำเนินชีวิตได้อย่างปกติสุข
2. กฏหมายล้มละลายไม่มีการสั่งให้ลูกหนี้ห้ามเดินทางออกนอกประเทศ เพราะอันนี้ไปเกี่ยวดองกับกฏหมายอาญา หลักสิทธิมนุษยชน ที่จะสามารถเดินทางไปไหนไปที่ใดเมื่อใดก็ได้ จะห้ามได้ต้อเมื่อมีการทำผอดตามอาญาแผ่นดินเท่านั้น
เอ้า วันนี้เอาสองข้อก่อน เดี๋ยวอาจจะมีผู้รู้มาแย้งอีกว่า กฏหมายใครกฏหมายมัน ซึ่งก็ถถูก แต่ในที่นี้เราอ้างถึงหน้าแรกตามเตฝจตนารมณ์ของกฏหมายล้มละลาย ที่ระบุไว้ว่า เพื่อความสงบสุขของสังคม ทีนี้ต้องมาตีความต่อว่า แล้วกฏหมายสองประเทศที่นำข้อหลักๆมาเทียบสองข้อข้างต้นนั้น อันไหนจะเปนการทำให้เกิดความสงบสุของสังคมมากกว่ากัน ลองไตร่ตรองกันดู