ตอนนี้ผมอายุ 31 ครับ มีแฟนคบกันมา5 ปีและกำลังมีอพลนจะแต่งงานกันปีหน้าครับ ผมได้ไปขอพ่อเธอไว้แล้วซึ่งไม่มีปัญหาไรครับ จัดงานง่ายๆ สินสอดพ่อแฟนจะคืนให้หมดไม่ขอรับไว้เพราะเข้าใจว่าผมเองก็มีพ่อแม่ที่ต้องดูแลเหมือนกัน มันทำให้ผมอยากแชร์เรื่องราวเมื่อ7 ปีก่อน ตอนผมคบกับแฟนเก่าคนนี้คบมา 3 ปีครับเขาเป็นรุ่นพี่ผม1ปี พอจบมาเขาก็สอบราชการได้ แล้วพอผมจบมาเพิ่งทำงานได้ปีเดียว เงินเดือนก็แค่14K เขาบอกให้ผมหามา7แสน ผมบอกว่าขอเวลาผมหน่อยนะครับ เพราะผมจบใหม่เงินก็ยังน้อย รายจ่ายก็ยังมี ส่งให้พ่อแม่ก็ยังไม่ได้ส่งเลย ทางบ้านนั้นก็ด่าผมว่า "ลูกสาวเป็นถึงข้าราชการ มีหน้ามีตา จะสินสอดน้อยๆมันคงไม่ใช่ ยังมีอนาคตอีกไกล ถ้าหามาไม่ได้ภายในปีนึงก็เลิกไป"  ผมก็บอกไปว่า"ปีเดียวมันไม่ทันหรอกครับ ผมจะหาที่ไหน เขาบอกไม่รู้ หามา จะกู้ จะขายที่หรือยังไงก็แล้วแต่ ถ้าทำไม่ได้เลิกไป" จนผมบอกว่า "ครับ งั้นเลิกเอง เพราะถ้าจะให้ผมเลือกระหว่างครอบครัวกับความรัก ครอบครัวควรมาก่อน และถ้าผมยังดูแลตัวเองแทบไม่รอดแบบนี้ คงเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีไม่ได้"  ทางบ้านเขาบอกว่า ดี เจียมตัวซะบ้าง บ้านนี้เขาเป็นข้าราชการ มีหน้าตาทั้งนั้น เธอมันก็แค่พวกขายข้าวข้างทาง ยังไงก็ไม่เหมาะสม แฟนผมก็ไม่พูดอะไรนะครับ เพราะเขาไม่กล้ากับพ่อแม่ด้วย
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่เคยติดต่ออีกเลย ใครจะด่าว่าไม่รัหจริง ไม่พยายามก็เชิญและผมก็เสียศูนย์ไปพักนึงเหมือนไม่เหลืออะไรครับ จนผมไปวัดแล้วได้คุยกับพระรูปนึงได้พูดให้ท่านฟัง "ผมไม่เคยมีนิสัย ติดเหล้า  ไม่สูบบุหรี่ เมายา ติดพนันหรือติดเพื่อน นี่มันไม่ดีหรอครับ ทำไมเขาถึงไม่ยอมรับผม ผมมันผิดมากไหมที่ยังไม่มีเงินเพราะเพิ่งทำงาน ตอนนี้ผมไม่เหลืออะไรเลยครับ" หลวงพ่อเลยบอกว่า "ที่โยมเป็นน่ะมันก็ดี แต่สำหรับบางคนมันดีไม่พอไง เรื่องเงินเนี่ยมันมันก็ไม่ได้วัดค่าทุกสิ่งหรอก และโยมผิดนะที่คิดว่าไม่เหลืออะไร" ผมเลยถามว่า"ผมเหลืออะไรครับ" แล้วหลวงพ่อก็ชี้มาที่ตัวผม แล้วบอกว่า"ก็ตัวโยมไงล่ะ ที่ยังเหลือแน่ๆ" มันทำให้ผมได้สติขึ้นมาว่า เออว่ะ นี่กูยังเหลือตัวกูนี้หว่า ไม่สิ ยังเหลือคนที่บ้านครอบครัวของเราที่ส่งเสียเราจนจบปริญญาด้วย มันทำให้ผมหยุดเศร้าและไปสู้ชีวิตต่อ อะไรที้เสียไปก็ปล่อยไป เพราะทางครอบครัวแฟนเขาไม่ได้ผิดอะไรและเราก็ไม่ผิดเช่นกัน ในเมื่อเข้าหากันไม่ได้ต้องทางใครทางมัน จนผมเริ่มมีเงินเดือนอัพมาถึง 28k มันอาจไม่มากสำหรับคนอื่นแต่สำหรับผมก็ถือว่าไม่น้อยเลยครับ ผมส่งเงินให้พ่อแม่ได้ มีเงินผ่อนคอนโดอยู่ ส่วนรถยังไม่พร้อมครับ ขอนั่งรถเมล์ไปก่อน  และผมได้เจอกับแฟนคนปัจจุบันตอนผมอายุ 26 เขาอายุน้อยกว่าผม2ปี พอคบไปได้สักพักนึงเขาก็พาผมไปเจอพ่อเขา ส่วนเมียแฟนผมเสียไปแล้ว พ่อเขาถามว่า "ถ้าต้องเลือกระหว่างแฟนกับครอบครัว จะเลือกอะไร" ผมตอบเหมือนกับตอนครอบครัวแฟนเก่าว่า"ครอบครัวครับ เพราะเขาไม่มีวันเป็นคนอื่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ยังมีครอบครัวรอเราเสมอ" พอผมตอบไปพ่อเขาเงียบไปพักนึง ผมหัวเสียกลัวจะซ้ำรอย แล้วพ่อแฟนบอกว่า"คิดแบบนี้ใช่ไหม ให้ครอบครัวมาก่อนเสมอ ถ้างั้นก็ฝากลูกสาวไปเป็นครอบครัวด้วยนะ" ผมดีใจมากๆครับ แฟนผมบอกว่า"นี่พ่อยอมให้หนูคบกับพี่เขาหรอคะ" พ่อแฟนบอกว่า"พ่อไม่ได้บอกห้ามนิ ปกติแค่ให้พามาเจอหน่อย" แล้วพ่อหันมาบอกว่า"ยกให้แล้ว ไม่ต้องคืนมานะ55555" ผมก็ดีใจขอบคุณพ่อแฟนสำหรับโอกาส ผมกับแฟนคนนี้ก็คบกันมาจนถึงทุกวันนี้ การงานผมตอนนี้ก็ก้าวหน้ามากครับเพราะงานสายคอมพิวเตอร์ที่ผมถนัดด้วย เงินเดือน60K แฟนผมก็ช่วยผมเก็บอีกแรงนึง ผมไม่เคยรู้สึกเหนื่อยหรือกดดันอะไรเลย และเพราะวันนี้ผมเจอสิ่งดีๆ มันก็ทำให้ผมย้อนมองวันที่ผมแย่และกำลังทุกข์จากการถูกปฏิเสธในวันนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ถูกปฏิเสธก็คงไม่ได้มาเจอสิ่งดีๆในวันนี้ 😊