ตอนนี้ผมอายุย่าง 35 แล้วครับ เรื่องความรักในชีวิตที่ผ่านมาจะเรียกว่าร้ายก็ไม่เชิง เอาว่าไม่เจอคนที่เข้ากันได้เลยทำให้ช่วงคบกันมีปัญหา บางคนก็กั๊กไม่ชัดเจน บางคนก็รักก็หวงมากเกินไปจนกระดิกตัวไม่ได้ จนสุดท้ายต้องกลับมาโสดในวัยที่ขอเรียกว่า แม่เริ่มกลุ่มใจ เพราะตอนที่บอกว่าเลิกกับแฟนคนล่าสุดแม่กับพ่อถึงกับเซ็ง แต่พอบอกเหตุผลในการเลิกเขาก็เข้าใจนะ555

ตอนกลับมาโสดก็เหมือนจะดีครับ ชีวิตก็มีอิสระ แต่มันก็มีบางมุมที่เหงาแล้วก็แอบคิดว่าทั้งโลกนี้จะไม่มีใครที่เป็นคู่ของเราเลยเหรอ555 ทั้งๆที่โปรไฟล์เราก็กลางไม่ได้แย่ ถึงหน้าตา+อายุที่มากมันก็ค่อนๆไปทางลบ555 แต่จริงๆเราก็ขอแค่คนที่เข้าใจเราแค่นั้นเอง

ปัญหาในตอนนี้คืออายุเริ่มมาก เริ่มถูกกดดันจากคนรอบข้าง+กดดันตัวเอง ประกอบกับไลฟ์สไตล์การทำงานในตอนนี้มันก็ยากที่จะเจอใคร เอาจริงๆแล้วยอมรับว่าจีบผู้หญิงไม่ค่อยเก่ง555

ทีนี้พอเหงาไลฟ์สไตล์ไม่เอื้อผมเลยหันไปใช้วิธีทางออนไลน์ครับ ทั้งเพจเฟสบุ๊ค ทั้งแอฟหาคู่ ก็คงจะเหมือนคนโสดทั่วไปแหละเนอะ แต่มันก็ดันมีปัญหาจากหน้าตาที่ติดลบไม่ค่อยจะมีใครรับแอดอยู่แล้ว แต่พอมีคนเข้ามาดันกลัวครับ เหมือนตัวเองสร้างกำแพงขึ้นมาจากประสบการณ์ความรักที่ผ่านมา มีความกลัวหลายเรื่อง ทั้งกลัวจะเป็นเหมือนเดิม คือ โดนกั๊ก หรือโดนคุม ก็เลยคุยแบบกั๊กๆ ทักช้า คิดเยอะ555 ยิ่งจีบผู้หญิงไม่เป็นยิ่งแย่ใหญ่ บางครั้งถึงกับเลือกทางที่จะโสดไปจนแก่โดยไม่มีใคร แต่มันก็เหงาอะ ทำไมเราดูย้อนแย้ง555 ความรู้สึกแบบนี้มันค่อนข้างอึดอัดเนอะเลยอยากจะมาแชร์ระบายกับเพื่อนๆในนี้ เผื่อมีใครจะหาทางออกจากความย้อนแย้งนี้ได้