ผมเป็นคนๆหนึ่งที่มีฐานะปานกลาง ได้รับการศึกษาเหมือนคนอื่นๆ มีเพื่อนตอนประถม มัธยม มหาลัย เมื่อก่อนทางบ้านผมมีสวนยางสวนปาล์ม ตอนนั้นราคาพืชพวกนี้ราคาดี แต่จู่ๆก็หล่นวูบลงมาจนทางบ้านรับภาระค่าใช้จ่ายต่างๆไม่ไหว พ่อผมจึงขายสวน มาทำธุรกิจอิฐก่อสร้างแต่ก็ขาดทุน ล้มไม่เป็นท่าก็ว่าได้ พอผมเรียนจบ ผมดันจับได้ใบแดงทหารอีก ผมอยากทำงานช่วยครอบครัวมากๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้  

ก่อนหน้านี้เพื่อนๆจะมาหาอยู่ตลอด ชวนไปเที่ยวไปสังสรรค์ แต่ตอนนี้ไม่มีแบบนั้น ผมโทรหาก็ไม่รับสาย ตอนนี้ผมอายุ25ปีแล้ว แต่ยังมองไม่เห็นทางเดินของตัวเอง คงไม่มีใครที่ไหนอยากคบ หรือผมคิดไปเอง หรือมีใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างไหมครับ