เรื่องเลี้ยงบอล ความเร็ว เบียดปะทะ บอลบนพื้น ผมว่าชุดนี้พัฒนาขึ้นเยอะจากเมื่อก่อน พูดรวมๆคือเราเอาตัวรอดได้เก่งขึ้นมาก
อาจจะมีบางช่วงที่โดนกดดันหนักๆแล้วพลาดบ้างอะไรบ้าง ก็มาจากจิตใจและความล้ามากกว่า
แต่สิ่งที่เห็นและเป็นจุดอ่อนชัดเจน ที่ต่อให้ไม่ได้โดนกดดันเราก็ห่วย คือพวกลูกโด่งเบาๆย้อยๆที่มาสูงกว่าระดับหน้าผาก
(บอลที่มาไม่แรงที่องศาบอลตกค่อนข้างดิ่งลงมา)

จะเจอจังหวะพวกนี้กลางสนามซะส่วนใหญ่ เวลาที่ยังไม่มีใครครองบอลหรือเอาบอลลงได้เต็มๆ ต้องชิงจังหวะกัน
เราโหม่งบอลส่งกันไม่เป็นเลย แม้กระทั่งเวลาที่ไม่ได้โดนเบียดหรือประกบอยู่
บางคนยืนโล่งๆโหม่งคนเดียว พอบอลมาสูงหน่อยก็โหม่งมั่วซั่วไปหมด
ยิ่งถ้าต้องกระโดดโหม่งไปด้วย พี่ไม่สนเลยว่าบอลจะไปตกตรงไหน  เหมือนคิดกันแค่ขอให้ไปข้างหน้าก็บุญแล้ว

อีกอย่างที่เห็นคือบอลย้อยๆลักษณะเดียวกัน เราเตะกันไม่โดนบอลหรือโดนไม่เต็มบ่อยมาก
จะเคลียร์ไปข้างหน้าก็โดนหน้าแข้งบ้าง โดนไม่เต็มเท้าบ้าง
ลองนับได้เลยเกมเมื่อวานเวลาเราเคลียร์บอล มีกี่ครั้งที่บอลยาวไปเกินครึ่งสนาม ผมว่าน้อยมาก

นักบอลไม่ต้องระดับโลก เอาแค่จีนเมื่อวาน เขาสามารถโหม่งบอลส่งข้ามนักเตะเราและลงพอดีที่เพื่อนได้หลายต่อ
แม้กระทั่งเวลาเบียดกับนักเตะไทยอยู่เขาก็ยังโหม่งให้ตรงเพื่อน(พอ)ได้

เน้นว่านี่เป็นคนละเรื่องกับเปิดโหม่งทำประตูหรือชิงโหม่งลูกตั้งเตะนะครับ เพราะลักษณะที่บอลมาแตกต่างกัน
ใช้ทักษะคนละแบบ แต่เป็นเรื่องบอลในอากาศกลางสนามหรือการเก็บจังหวะสองซึ่งผมว่าเราค่อนข้างแย่เลย
แน่นอนด้วยสรีระและความชอบของคนไทยเราชอบการเล่นบนพื้นมากกว่า
แต่ลูกกลางอากาศเราก็ต้องพัฒนากว่านี้ ยังไงโกลล์เปิดมาก็ต้องชิงโหม่งต้องมีเก็บบอลจังหวะสองให้ได้
เกมๆนึงโกลล์สองฝั่งเปิดโด่งมากลางสนามเป็นสิบๆครั้ง เบสิคพวกนี้จะทำให้เราชิงบอลมาเล่นต่อได้เยอะกว่าเดิมมาก