มันเริ่มจากคำว่า..  "หาเช้ากินค่ำ" ก่อนครับ.. คุณเข้าใจคำนี้ไหมครับ?  หมายความว่าคุณมีทุนก้อนหนึ่งเพื่อใช้ในการผลิตสินค้าและบริการเพื่อนำมาขาย การขายของตลาดนัดเป็นเรื่องยากระดับหนึ่งที่จะบอกว่า วันนี้ขายได้มากน้อยเท่าไหร่? (คุณอาจจะพยากรณ์หรือคาดคะเนได้จากวันที่ผ่านๆมา..ว่าควรจะขายได้เท่าไหร่) ถ้าวันนั้นฝนตก มีตีรันฟันแทงแถวนั้น..ก็อาจจะไม่ได้  ผมต้องการสื่อว่า..การค้าขายนั้น "รายได้ในแต่ละวัน-ไม่แน่นอน"

อีกเรื่องที่สำคัญ.. ก็คือ "กินกำไร อย่ากินต้นทุน" ตอนเช้าหาเงินมาแล้ว->ตอนค่ำถึงจะใช้จ่ายได้  พ่อค้าแม่ค้าตลาดนัดส่วนมากที่เป็นหนี้ เพราะเงินจากกำไรไม่เพียงพอต่อการดำรงชีพ ก็เลยค่อยๆกัดกินทุนรอนในการค้าขายไปเรื่อยๆ สุดท้ายก็ต้องกู้มาทำทุน แล้วหลายๆคนก็ต้องหนีหนี้หรือเป็นหนี้

กฏ10:1  หมายความว่า..จะมีพ่อค้าใหม่ๆเข้าตลาด10คน ค้าขายกันไปตามวิถีทางและความถนัดของแต่ละบุคคล.. 1ปีผ่านมาก็ล้มหายตายจากกันไปเหลือ1คน (อันอาจจะเป็นเหตุผลข้างบนๆที่ผมกล่าวมา.. ผมเองก็เป็นหนึ่งในคนที่ล้มเหลว..ในการค้าขาย เป็นคน1ใน9คนที่ไม่รอด)  เอาคนที่รอดในปีแรกมารวมกันให้ครบ10คน.. สามปีถัดมาก็จะเหลือแค่คนเดียว...   (ตัวเลขอาจจะไม่แน่นอนนัก แต่การค้าขาย "ไม่หมู" ครับ..)

การลงทุน(ค้าขาย)มีความเสี่ยงครับ