สวัสดีค่ะก่อนอื่นเลย ขอแนะนำตัสเองก่อนนะคะ เราชื่อพีท เป็นคุณแม่มือใหม่ ตอนนี้มีลูกอายุ2เดือนค่ะ
ต้องเริ่มจาก เราท้องตอนที่สามีตกงาน ตอนที่เขาตกงานเขาอยู่บ้าน ค่าน้ำค่าไฟหรือค่าอะไรต่างๆเราไม่เคยขอเขา เพราะเข้าใจว่าเขาไม่มีงานทำ แต่กลับกันแม่เขากลับมาขอเดือนล่ะ4พัน3พัน ทางเราก็บอกตลอดว่าเขาไม่มีงานทำ แกก็ไม่ยอมบอกให้หาให้ได้ เราต้องเอาเงินเก็บส่งไปบ้างจนมาถึงจุดจุดนึงงานก็หาไม่ได้ท้องเราก็ใหญ่ขึ้น 7เดือนกับการที่ไม่ทีอะไรเลย แม่สามีเราให้สามีเราไปทำงานที่โรงบาล แต่เป็นแค่คนเข็นเปลไม่ใช่ข้าราชกาลเป็นลูกจ้าง กว่าสามีเราจะเข้าทำงานได้ตอนนั้นเราท้อง8เดือนแล้วค่ะ เราย้ายมาอยู่กับสามี ด้วยเหตุที่ว่า บ้านสามีอยู่ใกล้โรงบาลมากและสามีอยากให้มาอยู่ด้วย
เราไปอยู่ชึวิตเปลี่ยนจากหน้ามิอเป็นหลังมือเลย ท้อง8เดือนนั่งก้มซักผ้า กวาดบ้านถูบ้านล้างจานทำกับข้าวแถมยังโดนแม่สาทีด่าต่างๆนาๆ แม้จะกินข้าวยังต้องกินหลังเขา เหมือนกินของเหลือ ด้วยความที่รักสามี ไม่บ่นไม่พูด คิดแค่เราต้องทน อีกเดี๋ยวลูกก็คลอดแล้วอดทนอีกนิด เงินเดือนแรกที่สามีเราทำงาน4000เพราะได้เข้างานวันที่17เกือบสิ้นเดือน แม่สามีเอาไปคนเดียว3000แถมยังให้สามีไปจ่ายค่าเน็ตอีก700 แล้วตอนนั้นของใช้ลูกก็ไม่มีเลยค่ะ พอเดือนต่อมาออก9000ซึ่งตอนนั้นเงินออกก่อนหมอนัดคลอด3วัน พอแม่สามีรู้เงินออกมา เข้ามาในห้องบอกให้โอนเงินให้เขาตั้งแต่6โมงสามีเราก็โอนไป3000 เขาก็ว่าไม่พอ สามีเลยบอกไปว่าเดี๋ยวต้อจ่ายค่าเน็ตอีกพันกว่า เขาก็ถามว่ายังเหลืออีกตั้งเยอะ สามีเลยว่าต้องซื้อของให้ลูกอีก ไหนจะค่ากินเวลาไปทำงาน ก็ไม่พอใจด่ายกใหญ่ ว่าจะรีบซื้อทำไมรอให้มันออกมาก่อนค่อยไปซื้อ ซึ่งตอนั้นเราโกรธมากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ในใจคิดแค่อย่างเดียวว่าเขาไม่คิดจะรับผิดชอบไรเลยหรอลูกชายเขาก็ยังไม่แต่งไม่ผูกข้อมือกับเรา ยังทำกับลูกเราแบบนี้ เราเลยโทรไปเล่าให้แม่ฟังแม่เลยบอกมาว่า รู้แม่มันบอกอะไรแม่ แม่มันบอกแม่ว่าลูกมันยังไม่มีตังอย่าพึ่งขอตังลูกเขา แล้วตอนเรามาอยู่แรกๆโทรไปว่าแม่เราว่าเราแบบนั้นแบบนี้จนแม่เราด่ากลับถึงจะเลิกโทรไปกวน สุดท้ายแม่เราก็เป็นคนซื้อทุกอย่างให้ลูกเรา สามีเราก็นั่งเคลียด เรื่องแม่เรื่องลูกเราก็ไม่อยากให้เขาคิดมากเลยได้แต่กอดบ้าง ให้เขาเล่นกับลูกบ้าง เราสงสารสามีมาก ทำงานเดือนนึงไม่เคยได้มีเงินกินในสิ่งที่ตัวเองอยากกินเลย ตัวเองไม่มีจะกินยังไงก็หาให้เรากินก่อน
พอเข้าปีใหม่เราย้ายกลับมาอยู่กับแม่เรา แม่เราเขาอยากให้มาเล่นกับเขาบ้างสามีเราว่าจะส่งเงินมาให้ซื้อแพมเพิสน่ะ2000 สรุปพอถึงเวลาเงินออกไม่ถึงไม่รู้เหตุอันใดแต่ก็ยังส่งมา พอผ่านไป5วัน เราโทรหาสามี แต่แม่สามีรับคำถามแรกที่เขาถามลูกเขาให้เงินมั้ย ก็เลยบอกว่าให้มา900ซื้อแพมเพิสจุกนมและเสื้อแขนยาวให้ลูก600กว่าสามีขอไปอีก200หมดแล้ว
แม่เราเลยมาคุยกับเราว่าให้สามีมาทำงานกับเขามั้ย เดือนล่ะหมื่นกว่า2หมื่น อยู่แบบนี้ลูกเข้าเรียนจะมีปัญญาส่งมั้ย เราเลยไปคุยกับสามีแรกๆสามีก็ว่าไม่อยากมาเราเลยว่าแล้วถ้าลูกเข้าเรียนจะเอาเงินไหนเอาเงินพ่อแม่เค้าหรอมันใช่หรอ เงินเดือนเดี๋ยวนี้7พัน8พันแม่เธอคนเดียวก็เท่าไหร่แล้วนะไม่ให้ก็ว่สแบบนั้นแบบนี๊ สามีเลยว่าถ้าอีก6เดือนไม่ถึงหมื่น2จะมาทำงาน มาอีกวันนึงแม่สามีเราโทรมาเลยค่ะ มาด่าพ่อแม่เราว่างี่เง่า ทำงานอยู่นี้ดีแล้วส่วนลูกก็ให้มันเรียนโรงเรียนวัดไปดิ จะให้ไปทำโรงงานกะโหลกกะลาทำไม ลูกกุจะได้เป็นข้าราชกาลเงินเดือนไม่ถึงหรอกมันต้องใช้เวลา ตอนนั้นเรากะจะด่าล่ะ แต่ลูกก็นอนอยู่เลยวางสายแล้วพิมไปว่า โรงงานกะโหลกกะลานี้ล่ะที่ทำให้พ่อแม่กุมีรถมีบ้านส่งกุเรียนเลี้ยงกุมายันโตไม่เคยให้อด มาหวังแต่จะพึ่งน้ำบ่อหน้า
พนักงานให้โรงบาลมีเป็นร้อที่รอจะเข้าเป็นข้าราชกาลแล้วเขาเอา2คนคิดว่ามันจะได้มั้ย เงินออก8พันขอเหมือนออก8แสน มาว่าเดี๋ยวลูกเข้าเรียนก็สบาย แล้วปีนึงมันเอาเข้าราชกาล2คน คิดว่าจะได้มั้ยกับคนเป็นร้อย หวังแต่จะหวังพึ่งน้ำบ่อหน้า ถ้ามันแห้งขึ้นมาจะวิ่งไปหาบ่อหน้าอีกหรอ จะเอารถแบบนั้นแบบนี่ทำงานนี้คิดว่าชาติจะได้หรอ เกิดเป็นคนอย่าหาได้ดูถูกอาชีพคนอื่นหัดมองตนเองก่อนที่นอนแบมือขอเงินลูกบอกพร่ำสอนแบบนั้นแบบนี้ให้คนอื่นตัวคุณเองดีแค่ไหน เราเลยว่าถ้าไม่อยากให้มันมีเงินไปคุยกับแม่เราเอา เพื่อสมองจะเลิกบ้า ตั้งแต่นั้นไม่กล้าโทรหาเราเลยย ไม่เคยโทรหาแม่เรา สามีก็ว่า6เดือนถ้าไม่ถึงจะมา แล้ววันนี้ตอนเช้าโทรปลุกสามีไปทำงานได้ยินแม่สามีว่า จะส่งเงินให้มันทำไม สิ้นเดือนนี้ให้มันอีกเท่าไหร่ ใช้ไรเยอะแยะ เราขอสามีเดือนล่ะ2000พันนึงค่าแพมเพิสค่สของลูก ที่เหลือพูดตรงๆน่ะไม่เคยได้เอาออกมาใช้เก็บให้สามีไว้กินข้าวเวลาไปทำงาน ตั้งแต่มายังไม่ได้เลยเดือนล่ะ2000ได้มา900 ก็แพมเพิสให้สามีหมดตัวเอง อาศัยเงินที่แม่ให้วันล่ะ20ซื้อกะหล่ำซื้อไข่มาผัดกินเลี้ยงลูกอยู่บ้าน เราเกลียดแม่สามีมาก เราเลยถามสามีไปว่าถ้าแม่เธอไม่ให้าทำงานที่นี้จะยังมามั้ย เขาก็ตอบมาว่า กุโตแล้วแม่ไม่ต้องบอกทุกอย่างกุเลือกเอง
ครอบครัวเราอาจจะเริ่มมาจากไม่สมบูรณ์ อาจจะเริ่มมาจากเงิน0บาท ตอนนี้ลูกคือทุกอย่าง บางทีนึกน้อยใจเห็นเค้ายิ้มก็มีความสุข
ระบายสุดจะทนกับแม่สามีเครียดมาก
ต้องเริ่มจาก เราท้องตอนที่สามีตกงาน ตอนที่เขาตกงานเขาอยู่บ้าน ค่าน้ำค่าไฟหรือค่าอะไรต่างๆเราไม่เคยขอเขา เพราะเข้าใจว่าเขาไม่มีงานทำ แต่กลับกันแม่เขากลับมาขอเดือนล่ะ4พัน3พัน ทางเราก็บอกตลอดว่าเขาไม่มีงานทำ แกก็ไม่ยอมบอกให้หาให้ได้ เราต้องเอาเงินเก็บส่งไปบ้างจนมาถึงจุดจุดนึงงานก็หาไม่ได้ท้องเราก็ใหญ่ขึ้น 7เดือนกับการที่ไม่ทีอะไรเลย แม่สามีเราให้สามีเราไปทำงานที่โรงบาล แต่เป็นแค่คนเข็นเปลไม่ใช่ข้าราชกาลเป็นลูกจ้าง กว่าสามีเราจะเข้าทำงานได้ตอนนั้นเราท้อง8เดือนแล้วค่ะ เราย้ายมาอยู่กับสามี ด้วยเหตุที่ว่า บ้านสามีอยู่ใกล้โรงบาลมากและสามีอยากให้มาอยู่ด้วย
เราไปอยู่ชึวิตเปลี่ยนจากหน้ามิอเป็นหลังมือเลย ท้อง8เดือนนั่งก้มซักผ้า กวาดบ้านถูบ้านล้างจานทำกับข้าวแถมยังโดนแม่สาทีด่าต่างๆนาๆ แม้จะกินข้าวยังต้องกินหลังเขา เหมือนกินของเหลือ ด้วยความที่รักสามี ไม่บ่นไม่พูด คิดแค่เราต้องทน อีกเดี๋ยวลูกก็คลอดแล้วอดทนอีกนิด เงินเดือนแรกที่สามีเราทำงาน4000เพราะได้เข้างานวันที่17เกือบสิ้นเดือน แม่สามีเอาไปคนเดียว3000แถมยังให้สามีไปจ่ายค่าเน็ตอีก700 แล้วตอนนั้นของใช้ลูกก็ไม่มีเลยค่ะ พอเดือนต่อมาออก9000ซึ่งตอนนั้นเงินออกก่อนหมอนัดคลอด3วัน พอแม่สามีรู้เงินออกมา เข้ามาในห้องบอกให้โอนเงินให้เขาตั้งแต่6โมงสามีเราก็โอนไป3000 เขาก็ว่าไม่พอ สามีเลยบอกไปว่าเดี๋ยวต้อจ่ายค่าเน็ตอีกพันกว่า เขาก็ถามว่ายังเหลืออีกตั้งเยอะ สามีเลยว่าต้องซื้อของให้ลูกอีก ไหนจะค่ากินเวลาไปทำงาน ก็ไม่พอใจด่ายกใหญ่ ว่าจะรีบซื้อทำไมรอให้มันออกมาก่อนค่อยไปซื้อ ซึ่งตอนั้นเราโกรธมากแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ในใจคิดแค่อย่างเดียวว่าเขาไม่คิดจะรับผิดชอบไรเลยหรอลูกชายเขาก็ยังไม่แต่งไม่ผูกข้อมือกับเรา ยังทำกับลูกเราแบบนี้ เราเลยโทรไปเล่าให้แม่ฟังแม่เลยบอกมาว่า รู้แม่มันบอกอะไรแม่ แม่มันบอกแม่ว่าลูกมันยังไม่มีตังอย่าพึ่งขอตังลูกเขา แล้วตอนเรามาอยู่แรกๆโทรไปว่าแม่เราว่าเราแบบนั้นแบบนี้จนแม่เราด่ากลับถึงจะเลิกโทรไปกวน สุดท้ายแม่เราก็เป็นคนซื้อทุกอย่างให้ลูกเรา สามีเราก็นั่งเคลียด เรื่องแม่เรื่องลูกเราก็ไม่อยากให้เขาคิดมากเลยได้แต่กอดบ้าง ให้เขาเล่นกับลูกบ้าง เราสงสารสามีมาก ทำงานเดือนนึงไม่เคยได้มีเงินกินในสิ่งที่ตัวเองอยากกินเลย ตัวเองไม่มีจะกินยังไงก็หาให้เรากินก่อน
พอเข้าปีใหม่เราย้ายกลับมาอยู่กับแม่เรา แม่เราเขาอยากให้มาเล่นกับเขาบ้างสามีเราว่าจะส่งเงินมาให้ซื้อแพมเพิสน่ะ2000 สรุปพอถึงเวลาเงินออกไม่ถึงไม่รู้เหตุอันใดแต่ก็ยังส่งมา พอผ่านไป5วัน เราโทรหาสามี แต่แม่สามีรับคำถามแรกที่เขาถามลูกเขาให้เงินมั้ย ก็เลยบอกว่าให้มา900ซื้อแพมเพิสจุกนมและเสื้อแขนยาวให้ลูก600กว่าสามีขอไปอีก200หมดแล้ว
แม่เราเลยมาคุยกับเราว่าให้สามีมาทำงานกับเขามั้ย เดือนล่ะหมื่นกว่า2หมื่น อยู่แบบนี้ลูกเข้าเรียนจะมีปัญญาส่งมั้ย เราเลยไปคุยกับสามีแรกๆสามีก็ว่าไม่อยากมาเราเลยว่าแล้วถ้าลูกเข้าเรียนจะเอาเงินไหนเอาเงินพ่อแม่เค้าหรอมันใช่หรอ เงินเดือนเดี๋ยวนี้7พัน8พันแม่เธอคนเดียวก็เท่าไหร่แล้วนะไม่ให้ก็ว่สแบบนั้นแบบนี๊ สามีเลยว่าถ้าอีก6เดือนไม่ถึงหมื่น2จะมาทำงาน มาอีกวันนึงแม่สามีเราโทรมาเลยค่ะ มาด่าพ่อแม่เราว่างี่เง่า ทำงานอยู่นี้ดีแล้วส่วนลูกก็ให้มันเรียนโรงเรียนวัดไปดิ จะให้ไปทำโรงงานกะโหลกกะลาทำไม ลูกกุจะได้เป็นข้าราชกาลเงินเดือนไม่ถึงหรอกมันต้องใช้เวลา ตอนนั้นเรากะจะด่าล่ะ แต่ลูกก็นอนอยู่เลยวางสายแล้วพิมไปว่า โรงงานกะโหลกกะลานี้ล่ะที่ทำให้พ่อแม่กุมีรถมีบ้านส่งกุเรียนเลี้ยงกุมายันโตไม่เคยให้อด มาหวังแต่จะพึ่งน้ำบ่อหน้า
ครอบครัวเราอาจจะเริ่มมาจากไม่สมบูรณ์ อาจจะเริ่มมาจากเงิน0บาท ตอนนี้ลูกคือทุกอย่าง บางทีนึกน้อยใจเห็นเค้ายิ้มก็มีความสุข