ขออนุญาตท้าวความตั้งแต่เริ่มแบบรวบๆเลยนะคะ
เรารู้จักเขาเพราะเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนสนิทเราค่ะ แต่ไม่ได้สนิทกับเพื่อนเราขนาดนั้น แต่ก็เคยคุยๆกันบ้าง อยู่คนละคณะเลยด้วย
เรารู้สึกปลื้มเขาค่ะ (ตอนนั้นยังไม่ได้ชอบจริงจัง เหมือนปลื้มดาราอะไรแบบนี้) เพื่อนเลยชวนไปเที่ยวด้วยกัน คือมันเป็นทริปของบ้านรับน้องค่ะ (ใครอยู่จุฬาน่าจะเข้าใจ เหมือนเป็นทริปที่ปีๆจัดให้น้องปี 1 ให้ไปเที่ยวจะได้สนิทกันมากขึ้น คนที่ไปก็จะมาจากหลายคระหลายชั้นปีค่ะ)
แล้วทีนี้เขาก็รู้จักเราจากตรงนี้ แล้วเวลามีงานของบ้านรับน้องเราก็ไปช่วยบ้างค่ะ ก็ได้เจอได้พูดคุยตรงนั้นบ้างนิดหน่อย จากนั้นเพื่อนก็พยายามชงให้ค่ะ ชงหนักมากๆๆๆ จนบางทีเราอายไม่กล้าสู้หน้าเขาก็มีค่ะ TT
จริงๆเราก็ไม่ได้หวังอะไร จนมีอยู่วันนึงเพื่อนเราคนนึงไปออกกำลังกายกับเขา แล้วเขาก็บ่นๆเรื่องไม่มีแฟนอะไรทำนองนี้ เพื่อนเลยถามเขาว่าไม่สนใจ xx เหรอ (ชื่อเราค่ะ) แล้วก็ขายของให้ตามปกติ แต่เขาตอบมาว่า จริงๆเราก็ตรงสเป็กเขาทุกอย่าง แต่เขาไม่ได้คิดอะไร
จากตรงนี้คือเราก็คิดว่าจะพอแล้ว แต่เพื่อนก็เชียร์ว่ามีหวังนะอะไรแบบนี้ค่ะ
แล้วทีนี้ก่อนวันลอยกระทง เขาอัพสตอรี่ให้ตอบว่าว่างทำอะไรดี ตอนนั้นเราก็ตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไรค่ะว่าแบ่งเวลาให้เราบ้าง (คือเราจะสื่อว่าเราไม่ค่อยมีเวลาว่าง อยากจะแบ่งเวลาว่างของเขามาใช้อะไรแบบนี้) แต่เหมือนเขาจะเข้าใจผิดค่ะว่าเราอยากใช้เวลาร่วมกันเขาตอนที่เขาว่าง T^T ตอนแรกก็ไม่รู้แต่เพื่อนบอกเพราะเอาแชทที่เขาชวนไปกินข้าวให้ดู (แต่จริงๆคือเขาล้อเล่นค่ะ555555)
พอวันลอยกระทง เราก็บังเอิญเจอเขาอีก เพื่อนเราก็ชวนให้มาเดินด้วยกัน เขาโทรศัพท์ตลอดเลยค่ะ แบบตลอดจริงๆตั้งแต่เจอกันแป๊บนึงยันแยกกัน ตอนลาเขาก็หันมาแบบ บ๊ายบายนะ xx แบบมองตาละน้ำเสียงต่างจากคนอื่นอ่ะค่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกัน ไม่ได้เน้นเสียงเข้มแต่ก็ไม่ใช่เสียงหวานๆอ่ะค่ะ

อยากถามทุกคนว่าเป็นแบบนี้เราควรพอมั้ยคะ จริงๆใน 1 ปีนี้ก็มีคนเข้ามาเยอะมาก แต่เราตัดใจจากเขาไม่ได้สักทีเลยค่ะ TT
ปล. บังเอิญว่าเขารู้จักกับแฟนเก่าเราค่ะ เขาเคยเรียนด้วยกัน แต่เราเลิกกันแฟนไปนานมากแล้วค่ะ