เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเรียนอยู่ ปวส. ที่ต่างจังหวัด เราไม่เคยมีแฟนจริงๆจัง เพราะทางพ่อแม่เราเป็นคนหัวโบราณไม่ให้มีแฟน เราไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย
พอเรียนใกล้ปี 2 เราก็คบกับผู้ชายคนนึง สมมุติว่าชื่อ ( ไอซ์ ) ละกัน เค้าดีทุกอย่างเป็นอย่างที่เราชอบ เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด เราคบกันไม่ไม่หวือหวา
ออกจะธรรมดาด้วยซ้ำ คบกันได้ 7 เดือน เค้าก็ทำให้เราเจ็บที่สุดคือการแอบไปมีอะไรกับแฟนเก่าลับหลังเรา เหตุผลเพียงเพราะเค้าขอมีเซ็กซ์แล้วเราไม่ให้ พอเรารู้เสียใจมากแต่ก็ให้อภัยเพียงเพราะเราชอบเค้า ตอนนั้นในใจคิดว่าไม่เป็นไรเดี้ยวค่อยแก้แค้น แต่ก็คบกันมาเรื่อยๆ เหมือนเป็นกรรม
หรือเราทำตัวเองก็ไม่รู้
พอเราเรียนจบปวส. เรามาทำงานที่กทม. ทำงานได้อาทิตย์นึง เราก็ได้เจอกับผู้ชายคนนึงทำงานบริษัทเดียวกันเป็นคนใต้ หน้าตาหล่อ คม ขาว ก็ถือว่าหน้าตาดี สมมุติว่าชื่อ (แม็ก) ละกัน เจอครั้งแรกเราก็ยิ้มให้เค้านะ แต่เค้ากลับไม่ยิ้มตอบหน้าบึ้งเหมือนตูด เราคิดในใจเลยว่าเกลียดผู้ชายคนนี้จัง
เราก็ทำงานของเราเรื่อยๆ ทุกๆวัน มีอยู่คนนึงเราเจอเค้าอีก เค้าเดินมาหาเรา ยิ้มให้เราถามโน่นถามนี้ เราก็ยังติดเรื่องวันแรกที่เจอกัน ก็ยังหมั้นใส้เค้านิดๆ เราเริ่มเจอกันอีตานี่ทุกวันๆ
จนวันนึงเปิ้ลมาขอเราเป็นแฟนเราก็ตอบตกลงแบบ งงๆ คิดว่าเออคบดูเรายังไม่ได้แต่งงาน ส่วนไอซ์เราก็ยังคบอยู่คุยอยู่ ไอซ์ก็ยังอยู่ต่างจังหวัด
เพราะจับได้ใบแดงติดทหาร เราก็คุยกับเปิ้ลมาเรื่อยๆ ลับหลังไอซ์มาตลอด จนเเปิ้ลย้ายห้องมาอยู่ใกล้ๆ ตึกห้องพักที่เราอยู่ เค้าบอกเค้าอยากอยู่ใกล้ๆเรา ก็เลยย้ายมาเวลาเราไปทำงานตอนตี 5 เปิ้ลเค้าก็จะมารออยู่ที่หน้าตึก แล้วก็ไปรอรถเมล์ด้วยกัน ตอนกลับเลิกงานเปิ้ลก็จะไปรอแล้วกลับพร้อมกันเป็นแบบนี้ทุกวัน ส่วนไอซ์เวลามีวันหยุดไอซ์จะมาหาเราที่กทม เราจะให้ไอซ์ไปพักที่โรงแรมไม่เคยให้มาที่หอพักที่เราอยู่ เหตุผลเพราะว่า เราโกหกไอซ์ว่าเราพักที่บ้านกับพ่อ ไม่ได้เช่าห้องอยู่ ไอซ์ห่วงเรื่องความปลอดภัยของเราเลยไม่อยากให้เราเช่าห้องอยู่คนเดียว
ด้วยความที่ไอซ์พักที่โรงแรมตอนนั้นเราอายุ 21 ปี ผู้หญิงผู้ชายอยู่ด้วยกันก็มีแต่เรื่องอย่างว่า ใช่ค่ะ เรามีอะไรกัน ทั้งๆที่เราไม่เต็มใจกับการขืนใจของเค้าแต่ทำไงได้ละค่ะ โดนกดมันทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ร้องไห้กรีดร้องเค้าก็ยังไม่ปล่อยเราเลยค่ะ สุดท้ายก็ไปตามอารมณ์
เราเริ่มคิดว่าไอซ์คือคนที่ใช่เพราะเค้าคือคนแรกของเรา เราก็ยังโลกสวยคิดว่าจะต้องแต่งงานกับคนนี้แน่นอน แต่เราก็ยังคบกับเปิ้ล เราก็ทำเหมือนเดิมคือ
รอหน้าตึกไปทำงานพร้อมกัน รอรับที่ทำงานเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน
จนมีอยู่วันนึงเจ้าของหอพักจะทำการรีโนเวทห้องพักที่เราอยู่เพราะสภาพห้องมันโทรม เก่ามาก เจ้าของตึกเลยให้เราย้ายห้องขึ้นไปอยู่ชั้น 4 ก่อนชั่วคราว แต่ห้องพักชั้น 4 ดันเป็นห้องน้ำรวมกับห้องเช่าอีก 1 ห้อง ง่ายๆคือ ชั้น 4 มีห้องพัก 2 ห้องติดกัน ห้องน้ำใช้รวมกัน ซึ่งยังไม่มีคนมาเช่า
แล้วเราเป็นผู้หญิงแถมเป็นห้องน้ำรวมด้วย เราก็เริ่มกลัวเพราะถ้าคนที่มาพักเป็นผู้ชายจะทำยังไง ยิ่งมีข่าวข่มขืนเรายิ่งกลัวไปใหญ่ เราเลยโทรหาแม่
ลืมบอกไป ..ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตเราใครที่เข้ามาในชีวิตเรา เราเล่าให้แม่เราฟังทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องมีเซ็กซ์กับไอซ์ 555+ เลวอ่ะ
รู้ไหมสรุปคืออะไร เราบอกเจ้าของตึกที่พักว่าเราขอพักชั้น 4 ยาวถาวรเลย แล้วห้องพักอีกห้องนึงที่ยังไม่มีคนมาเช่า เราจะหาคนมาเช่าเองแล้วคนนั้น
ก็ไม่ใช่ใครนอกจาก เปิ้ล ใช่ค่ะ เราบอกเปิ้ลให้มาเช่าห้องพักติดอยู่กับเราชั้น 4 เปิ้ลเองก็ยินดีมากที่ได้อยู่ใกล้กับเรามากขึ้น
ที่เราให้เปิ้ลมาอยู่เช่าห้องติดกับเราเพราะว่าเราไว้ใจกว่าให้ใครที่เราไม่รู้จักเลย มาอยู่ห้องติดกันกับเราใช้ห้องน้ำร่วมกัน กลัวมากค่ะตอนนั้นคิดไรไม่ถูก
ระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ยังคบกับไอซ์ และคบกับเปิ้ล พร้อมๆกัน ไอซ์ก็ยังคงอยู่ต่างจังหวัดเจอกัน 1 เดือน ครั้ง ส่วนเปิ้ลก็ยังอยู่ในสถานะที่เค้าคิดว่าเราเป็นแฟนแต่สำหรับเราตั้งแต่มีอะไรกับไอซ์เราก็คิดว่าเค้าคือเพื่อน คนที่พักอยู่ห้องติดกันใช้ห้องน้ำด้วยกัน เท่านั้น เปิ้ลดีกับเราทุกอย่างไปรับไปส่งเราที่ทำงานทุกวัน เวลาครบรอบวันโน่นวันนี้เค้าจะซื้อของให้ พาเราไปดูหนัง เวลาเราเลิกงานช้าเค้าจะรอเป็นชั่วโมงๆ ก็ไม่เคยบ่นเราเลยสักครั้ง นอกจากยิ้มให้แล้วลูบหัวอย่างทะนุถนอม เวลาคนที่เค้ารักเรามากๆ สายตามันจะบอกค่ะ คือเรารู้สึกได้เลยว่าเปิ้ลรักเรามาก เปิ้ลกับเราเข้ากันดีมากค่ะ เราสิแย่ เลวมากๆ คบสองคนพร้อมกัน เปิ้ลเคยขอเรามีเซ็กซ์นะแต่เราไม่ยอม อยู่ห้องติดกันแต่คุณเชื่อไหม ว่าเค้าเป็นผู้ชายที่ดีๆมาก เราไม่เคยทำร้ายเราไม่เคยคิดล่วงเกินเรา มีมากสุดก็แค่จูบปากเรา จูบแบบอ่อนโยนอ่ะ ไม่ใช่ลิ้น ไม่ดูดดื่ม คือปากแตะปากเท่านั้นเอง เชื่อไหมว่า 3 ปีที่อยู่กับเปิ้ลมาห้องข้างกัน จูบปากกันแค่ 2 ครั้ง และสองครั้งเราก็ไม่เคยเต็มใจเลยเค้าดึงเราไปจูบด้วยซ้ำ เราไม่เคยมีอะไรกันเลย ส่วนไอซ์เราก็ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องเพราะ ความห่างกันความหึงความหวงของเรา เค้าไม่เคยหึงเราเลยสักครั้ง เวลาทะเลาะกันไอซ์ทางโทรศัพท์เสียงเราก็จะดัง แล้วห้องมันไม่เก็บเสียง
เปิ้ลอยู่ห้องติดกับเราเค้าได้ยินทุกอย่าง เค้ารู้ทุกอย่างแต่เค้าไม่พูด เค้าเลือกที่จะเงียบ มีบางครั้งที่เค้าอดไม่ได้เค้าก็จะถามว่าคุยกะใครเราก็จะบอกว่า
เพื่อนโทรมาหาเรื่อง ซึ่งแบบตอบโครตปัญญาอ่อน ใครๆก็ดูออกป่าวว่าโกหก เค้าก็อืมๆ เรารู้แหละว่าเค้าไม่เชื่อ แต่ทำไงได้ เราก็ปล่อย
ข้อเสียของเปิ้ลมี 1 อย่างคือเวลาเมาแล้วชอบขับรถเร็วยิ่งห้ามยิ่งไม่ฟัง ข้อนี้เราเกลียดมาก ซึ่งมันก็มีแค่ข้อนี้ ข้อเดียวแหละ และเวลาเปิ้ลมารับเราเค้าเมามาเนี่ยเราอย่างเกลียด ขับรถเร็วในกทมก็รู้อยู่มันอันตรายยิ่งยิ่งยุ กลับมาหอเราทะเลาะกันเสียงดัง เค้าบอกมันเป็นเรื่องของเค้า อีกมากมายที่พูดให้เราโกรธ เราโกรธมาก เวลาเราโกรธเราจะจำแล้วเราเป็นคนโกรธนาน พอเปิ้ลสำนึกผิดเราก็เริ่มง้อ ง้อทุกอย่าง ยกมือไหว้เราทั้งๆที่เค้าแก่กว่าเรา 5 ปี
เราก็ยังโกรธ พูดไม่ดีสักอย่าง ด่าเค้าสาระพัด เราแกล้งปล่อยให้เปิ้ลรอเราเป็นชั่วโมงๆ บางทีเรากลับมาห้องก่อนแล้วไม่บอกเค้าปล่อยให้เค้ารอเรา
เราเริ่มสันดารเสีย
เรื่อยๆ เวลาเราคุยกันกับเปิ้ลเราไม่เคยพูดดีๆ ไม่เคยแคร์ความรู้สึกไม่เคยพูดดีๆ หน้าบึ้งใส่ตลอด เปิ้ลก็ยังทำตัวเหมือนเดิมแม้ว่าเราสันดาร
แค่ไหน เค้ายังไปรับไปส่งที่ทำงาน เราเปลี่ยนงาน เปิ้ลเองก็เปลี่ยน เราทำงาน 7 โมงเช้า เปิ้ลทำงาน 10 โมง เค้าต้องตื่นแต่เช้าเพียงเพราะไปส่งเราที่หน้าบริษัททุกเช้าแม้ฝนจะตกเปิ้ลก็ยอมเปียก เราก็ยังคงเลวเหมือนเดิม พูดเหน็บ หน้าบึ้งเวลาเค้ามารับ แย่มากๆอ่ะ เราก็ไม่รู้ทำไมถึงทำแบบนั้น
ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก มันไม่เหมือนแต่ก่อน
จนวันนึงเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัด วันที่เรากลับเปิ้ลก็ไปส่งเราที่หมอชิต เวลาเราอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเราจะไม่เคยรับสายใครเลยแม้กระทั่งเปิ้ลเอง ทุกครั้งที่กลับบ้าน เค้าจะโทรหาเราทุกครั้ง เราไม่เคยรับสายเพราะเรารำคาณ เบื่อ เต็มที เรากลับไปสนใจหวงหึงไอซ์ คนที่เค้าไม่เคยสนใจเราเลย
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ่น เปิ้ลประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ซึ่งตอนที่เค้าโทรมาตอนเช้าเราไม่รับสายเค้าเพราะเราคิดว่าเดี้ยวก็กลับ กทม.
ไม่ต้องคุยหรอก ก็เลยไม่รับ สรุปตอนเย็นมารู้ว่าเปิ้ลตายแล้ว มันช็อกมาก ทำไรไม่ถูก ร้องไห้ตลอดเวลา ข้าวไม่ได้กินกินได้แต่น้ำ
เรารีบกลับกทม. เช้าอีกวันมารพ. ก็ไปดูศพเค้า เจ็บปวดมาก ทุกอย่างมาถาโถมเข้ามาเพราะอะไรอ่ะหรอ เพราะเราไม่เคยพูดดีกับเค้าเลย
ไม่เคยทำดีกับเค้าเลย แม่บอกว่าเราเลวมากที่ทำแบบนี้ ศพเค้าไปจัดที่วัดที่จังหวัดชุมพร เพราะเค้าโตที่นั่น งานจัดทั้งหมดเป็นเวลา 7 วันค่ะ เราไปพักที่บ้านอาของเปิ้ลนอนห้องเปิ้ลค่ะ ไปที่โน่นเราก็เพิ่งรู้ค่ะ ว่าเปิ้ลไม่มีแม่ เค้าไม่เคยเห็นแม่เค้าเลยเค้าพักอาศัยอยู่กับอาที่จังหวัดชุมพร ส่วนพ่อเค้าก็มีภรรยาใหม่อยู่ที่เชียงใหม่ ชีวิตเค้าน่าสงสารมากค่ะ เรื่องนี้เราไม่เคยรู้มาก่อน รู้แค่ว่าแม่ของเค้าเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับเรา เค้าเคยบอกว่าเค้าไม่มีใคร มีแค่อาที่เค้านับถือเหมือนแม่เท่านั้น งานศพของเปิ้ลเราจุดธุปไหว้ ขอให้ได้เจอเค้าทุกวันค่ะ ศพไปไว้ที่วัด เราก็ไปนอนที่วัดทุกคืนค่ะหน้าศพ เราเริ่มเหมือนคนบ้า เริ่มเพ้อค่ะ ตอนกลางคืนเราก็ไปเดินที่ที่มันมืดๆ ที่ที่คิดว่าสามารถเจอผีหรือเจอเค้าอ่ะค่ะ เป็นแบบนี้ 6 วัน ตั้งแต่จัดงาน หลังจากเปิ้ลตายไป เราไปทำงานเองกลับเอง ห้องพักก็มีเด็กวัยรุ่นมาพักแทนมีแต่คนบอกให้เราย้ายออกจะได้ลืมทุกอย่าง เราเลือกที่จะอยู่ค่ะ เหงามากเลยค่ะ ส่วนไอซ์ก็เริ่มแย่ เล่นการพนัน เริ่มมีสาว เราทะเลาะกันทุกวันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไอซ์ก็ยังคงอยู่ต่างจังหวัดเจอกันที ก็เดือนละครั้ง 2 เดือนครั้ง เวลาทะเลาะกันไอซ์ก็จะเริ่มบอกเลิก ไล่เราออกจากชีวิต เราเจ็บมากเลยค่ะ เหมือนกรรมที่เราทำกับเปิ้ล เราเริ่มคิดว่าเปิ้ลคือคนที่ดีที่สุด ทั้งๆที่มันสายไปแล้ว เค้าไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว
วันที่27/01/62 นี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีของเปิ้ลที่เสียชีวิตค่ะ เราอยากบวชให้เค้าบุญที่มีทั้งหมดขอยกให้เค้าค่ะ
อยากเล่าเรื่องนี้เป็นสติเตือนใจค่ะว่าถ้าเจอคนดีๆอยู่แล้ว หรืออยู่ด้วยกันควรทำดีต่อกันก่อนจะสายเกินไป
ทุกวันนี้เราร้องไห้ตลอดกลายเป็นคนซึมเศร้าไปเลย
ความรักที่เอากลับคืนมาไม่ได้จากผู้หญิงเลวๆคนนึง
พอเรียนใกล้ปี 2 เราก็คบกับผู้ชายคนนึง สมมุติว่าชื่อ ( ไอซ์ ) ละกัน เค้าดีทุกอย่างเป็นอย่างที่เราชอบ เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด เราคบกันไม่ไม่หวือหวา
ออกจะธรรมดาด้วยซ้ำ คบกันได้ 7 เดือน เค้าก็ทำให้เราเจ็บที่สุดคือการแอบไปมีอะไรกับแฟนเก่าลับหลังเรา เหตุผลเพียงเพราะเค้าขอมีเซ็กซ์แล้วเราไม่ให้ พอเรารู้เสียใจมากแต่ก็ให้อภัยเพียงเพราะเราชอบเค้า ตอนนั้นในใจคิดว่าไม่เป็นไรเดี้ยวค่อยแก้แค้น แต่ก็คบกันมาเรื่อยๆ เหมือนเป็นกรรม
หรือเราทำตัวเองก็ไม่รู้
พอเราเรียนจบปวส. เรามาทำงานที่กทม. ทำงานได้อาทิตย์นึง เราก็ได้เจอกับผู้ชายคนนึงทำงานบริษัทเดียวกันเป็นคนใต้ หน้าตาหล่อ คม ขาว ก็ถือว่าหน้าตาดี สมมุติว่าชื่อ (แม็ก) ละกัน เจอครั้งแรกเราก็ยิ้มให้เค้านะ แต่เค้ากลับไม่ยิ้มตอบหน้าบึ้งเหมือนตูด เราคิดในใจเลยว่าเกลียดผู้ชายคนนี้จัง
เราก็ทำงานของเราเรื่อยๆ ทุกๆวัน มีอยู่คนนึงเราเจอเค้าอีก เค้าเดินมาหาเรา ยิ้มให้เราถามโน่นถามนี้ เราก็ยังติดเรื่องวันแรกที่เจอกัน ก็ยังหมั้นใส้เค้านิดๆ เราเริ่มเจอกันอีตานี่ทุกวันๆ
จนวันนึงเปิ้ลมาขอเราเป็นแฟนเราก็ตอบตกลงแบบ งงๆ คิดว่าเออคบดูเรายังไม่ได้แต่งงาน ส่วนไอซ์เราก็ยังคบอยู่คุยอยู่ ไอซ์ก็ยังอยู่ต่างจังหวัด
เพราะจับได้ใบแดงติดทหาร เราก็คุยกับเปิ้ลมาเรื่อยๆ ลับหลังไอซ์มาตลอด จนเเปิ้ลย้ายห้องมาอยู่ใกล้ๆ ตึกห้องพักที่เราอยู่ เค้าบอกเค้าอยากอยู่ใกล้ๆเรา ก็เลยย้ายมาเวลาเราไปทำงานตอนตี 5 เปิ้ลเค้าก็จะมารออยู่ที่หน้าตึก แล้วก็ไปรอรถเมล์ด้วยกัน ตอนกลับเลิกงานเปิ้ลก็จะไปรอแล้วกลับพร้อมกันเป็นแบบนี้ทุกวัน ส่วนไอซ์เวลามีวันหยุดไอซ์จะมาหาเราที่กทม เราจะให้ไอซ์ไปพักที่โรงแรมไม่เคยให้มาที่หอพักที่เราอยู่ เหตุผลเพราะว่า เราโกหกไอซ์ว่าเราพักที่บ้านกับพ่อ ไม่ได้เช่าห้องอยู่ ไอซ์ห่วงเรื่องความปลอดภัยของเราเลยไม่อยากให้เราเช่าห้องอยู่คนเดียว
ด้วยความที่ไอซ์พักที่โรงแรมตอนนั้นเราอายุ 21 ปี ผู้หญิงผู้ชายอยู่ด้วยกันก็มีแต่เรื่องอย่างว่า ใช่ค่ะ เรามีอะไรกัน ทั้งๆที่เราไม่เต็มใจกับการขืนใจของเค้าแต่ทำไงได้ละค่ะ โดนกดมันทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ร้องไห้กรีดร้องเค้าก็ยังไม่ปล่อยเราเลยค่ะ สุดท้ายก็ไปตามอารมณ์
เราเริ่มคิดว่าไอซ์คือคนที่ใช่เพราะเค้าคือคนแรกของเรา เราก็ยังโลกสวยคิดว่าจะต้องแต่งงานกับคนนี้แน่นอน แต่เราก็ยังคบกับเปิ้ล เราก็ทำเหมือนเดิมคือ
รอหน้าตึกไปทำงานพร้อมกัน รอรับที่ทำงานเพื่อกลับบ้านพร้อมกัน
จนมีอยู่วันนึงเจ้าของหอพักจะทำการรีโนเวทห้องพักที่เราอยู่เพราะสภาพห้องมันโทรม เก่ามาก เจ้าของตึกเลยให้เราย้ายห้องขึ้นไปอยู่ชั้น 4 ก่อนชั่วคราว แต่ห้องพักชั้น 4 ดันเป็นห้องน้ำรวมกับห้องเช่าอีก 1 ห้อง ง่ายๆคือ ชั้น 4 มีห้องพัก 2 ห้องติดกัน ห้องน้ำใช้รวมกัน ซึ่งยังไม่มีคนมาเช่า
แล้วเราเป็นผู้หญิงแถมเป็นห้องน้ำรวมด้วย เราก็เริ่มกลัวเพราะถ้าคนที่มาพักเป็นผู้ชายจะทำยังไง ยิ่งมีข่าวข่มขืนเรายิ่งกลัวไปใหญ่ เราเลยโทรหาแม่
ลืมบอกไป ..ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับชีวิตเราใครที่เข้ามาในชีวิตเรา เราเล่าให้แม่เราฟังทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องมีเซ็กซ์กับไอซ์ 555+ เลวอ่ะ
รู้ไหมสรุปคืออะไร เราบอกเจ้าของตึกที่พักว่าเราขอพักชั้น 4 ยาวถาวรเลย แล้วห้องพักอีกห้องนึงที่ยังไม่มีคนมาเช่า เราจะหาคนมาเช่าเองแล้วคนนั้น
ก็ไม่ใช่ใครนอกจาก เปิ้ล ใช่ค่ะ เราบอกเปิ้ลให้มาเช่าห้องพักติดอยู่กับเราชั้น 4 เปิ้ลเองก็ยินดีมากที่ได้อยู่ใกล้กับเรามากขึ้น
ที่เราให้เปิ้ลมาอยู่เช่าห้องติดกับเราเพราะว่าเราไว้ใจกว่าให้ใครที่เราไม่รู้จักเลย มาอยู่ห้องติดกันกับเราใช้ห้องน้ำร่วมกัน กลัวมากค่ะตอนนั้นคิดไรไม่ถูก
ระยะเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ยังคบกับไอซ์ และคบกับเปิ้ล พร้อมๆกัน ไอซ์ก็ยังคงอยู่ต่างจังหวัดเจอกัน 1 เดือน ครั้ง ส่วนเปิ้ลก็ยังอยู่ในสถานะที่เค้าคิดว่าเราเป็นแฟนแต่สำหรับเราตั้งแต่มีอะไรกับไอซ์เราก็คิดว่าเค้าคือเพื่อน คนที่พักอยู่ห้องติดกันใช้ห้องน้ำด้วยกัน เท่านั้น เปิ้ลดีกับเราทุกอย่างไปรับไปส่งเราที่ทำงานทุกวัน เวลาครบรอบวันโน่นวันนี้เค้าจะซื้อของให้ พาเราไปดูหนัง เวลาเราเลิกงานช้าเค้าจะรอเป็นชั่วโมงๆ ก็ไม่เคยบ่นเราเลยสักครั้ง นอกจากยิ้มให้แล้วลูบหัวอย่างทะนุถนอม เวลาคนที่เค้ารักเรามากๆ สายตามันจะบอกค่ะ คือเรารู้สึกได้เลยว่าเปิ้ลรักเรามาก เปิ้ลกับเราเข้ากันดีมากค่ะ เราสิแย่ เลวมากๆ คบสองคนพร้อมกัน เปิ้ลเคยขอเรามีเซ็กซ์นะแต่เราไม่ยอม อยู่ห้องติดกันแต่คุณเชื่อไหม ว่าเค้าเป็นผู้ชายที่ดีๆมาก เราไม่เคยทำร้ายเราไม่เคยคิดล่วงเกินเรา มีมากสุดก็แค่จูบปากเรา จูบแบบอ่อนโยนอ่ะ ไม่ใช่ลิ้น ไม่ดูดดื่ม คือปากแตะปากเท่านั้นเอง เชื่อไหมว่า 3 ปีที่อยู่กับเปิ้ลมาห้องข้างกัน จูบปากกันแค่ 2 ครั้ง และสองครั้งเราก็ไม่เคยเต็มใจเลยเค้าดึงเราไปจูบด้วยซ้ำ เราไม่เคยมีอะไรกันเลย ส่วนไอซ์เราก็ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องเพราะ ความห่างกันความหึงความหวงของเรา เค้าไม่เคยหึงเราเลยสักครั้ง เวลาทะเลาะกันไอซ์ทางโทรศัพท์เสียงเราก็จะดัง แล้วห้องมันไม่เก็บเสียง
เปิ้ลอยู่ห้องติดกับเราเค้าได้ยินทุกอย่าง เค้ารู้ทุกอย่างแต่เค้าไม่พูด เค้าเลือกที่จะเงียบ มีบางครั้งที่เค้าอดไม่ได้เค้าก็จะถามว่าคุยกะใครเราก็จะบอกว่า
เพื่อนโทรมาหาเรื่อง ซึ่งแบบตอบโครตปัญญาอ่อน ใครๆก็ดูออกป่าวว่าโกหก เค้าก็อืมๆ เรารู้แหละว่าเค้าไม่เชื่อ แต่ทำไงได้ เราก็ปล่อย
ข้อเสียของเปิ้ลมี 1 อย่างคือเวลาเมาแล้วชอบขับรถเร็วยิ่งห้ามยิ่งไม่ฟัง ข้อนี้เราเกลียดมาก ซึ่งมันก็มีแค่ข้อนี้ ข้อเดียวแหละ และเวลาเปิ้ลมารับเราเค้าเมามาเนี่ยเราอย่างเกลียด ขับรถเร็วในกทมก็รู้อยู่มันอันตรายยิ่งยิ่งยุ กลับมาหอเราทะเลาะกันเสียงดัง เค้าบอกมันเป็นเรื่องของเค้า อีกมากมายที่พูดให้เราโกรธ เราโกรธมาก เวลาเราโกรธเราจะจำแล้วเราเป็นคนโกรธนาน พอเปิ้ลสำนึกผิดเราก็เริ่มง้อ ง้อทุกอย่าง ยกมือไหว้เราทั้งๆที่เค้าแก่กว่าเรา 5 ปี
เราก็ยังโกรธ พูดไม่ดีสักอย่าง ด่าเค้าสาระพัด เราแกล้งปล่อยให้เปิ้ลรอเราเป็นชั่วโมงๆ บางทีเรากลับมาห้องก่อนแล้วไม่บอกเค้าปล่อยให้เค้ารอเรา
เราเริ่มสันดารเสีย
ความรู้สึกมันบอกไม่ถูก มันไม่เหมือนแต่ก่อน
จนวันนึงเรากลับบ้านที่ต่างจังหวัด วันที่เรากลับเปิ้ลก็ไปส่งเราที่หมอชิต เวลาเราอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดเราจะไม่เคยรับสายใครเลยแม้กระทั่งเปิ้ลเอง ทุกครั้งที่กลับบ้าน เค้าจะโทรหาเราทุกครั้ง เราไม่เคยรับสายเพราะเรารำคาณ เบื่อ เต็มที เรากลับไปสนใจหวงหึงไอซ์ คนที่เค้าไม่เคยสนใจเราเลย
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ่น เปิ้ลประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ซึ่งตอนที่เค้าโทรมาตอนเช้าเราไม่รับสายเค้าเพราะเราคิดว่าเดี้ยวก็กลับ กทม.
ไม่ต้องคุยหรอก ก็เลยไม่รับ สรุปตอนเย็นมารู้ว่าเปิ้ลตายแล้ว มันช็อกมาก ทำไรไม่ถูก ร้องไห้ตลอดเวลา ข้าวไม่ได้กินกินได้แต่น้ำ
เรารีบกลับกทม. เช้าอีกวันมารพ. ก็ไปดูศพเค้า เจ็บปวดมาก ทุกอย่างมาถาโถมเข้ามาเพราะอะไรอ่ะหรอ เพราะเราไม่เคยพูดดีกับเค้าเลย
ไม่เคยทำดีกับเค้าเลย แม่บอกว่าเราเลวมากที่ทำแบบนี้ ศพเค้าไปจัดที่วัดที่จังหวัดชุมพร เพราะเค้าโตที่นั่น งานจัดทั้งหมดเป็นเวลา 7 วันค่ะ เราไปพักที่บ้านอาของเปิ้ลนอนห้องเปิ้ลค่ะ ไปที่โน่นเราก็เพิ่งรู้ค่ะ ว่าเปิ้ลไม่มีแม่ เค้าไม่เคยเห็นแม่เค้าเลยเค้าพักอาศัยอยู่กับอาที่จังหวัดชุมพร ส่วนพ่อเค้าก็มีภรรยาใหม่อยู่ที่เชียงใหม่ ชีวิตเค้าน่าสงสารมากค่ะ เรื่องนี้เราไม่เคยรู้มาก่อน รู้แค่ว่าแม่ของเค้าเป็นคนจังหวัดเดียวกันกับเรา เค้าเคยบอกว่าเค้าไม่มีใคร มีแค่อาที่เค้านับถือเหมือนแม่เท่านั้น งานศพของเปิ้ลเราจุดธุปไหว้ ขอให้ได้เจอเค้าทุกวันค่ะ ศพไปไว้ที่วัด เราก็ไปนอนที่วัดทุกคืนค่ะหน้าศพ เราเริ่มเหมือนคนบ้า เริ่มเพ้อค่ะ ตอนกลางคืนเราก็ไปเดินที่ที่มันมืดๆ ที่ที่คิดว่าสามารถเจอผีหรือเจอเค้าอ่ะค่ะ เป็นแบบนี้ 6 วัน ตั้งแต่จัดงาน หลังจากเปิ้ลตายไป เราไปทำงานเองกลับเอง ห้องพักก็มีเด็กวัยรุ่นมาพักแทนมีแต่คนบอกให้เราย้ายออกจะได้ลืมทุกอย่าง เราเลือกที่จะอยู่ค่ะ เหงามากเลยค่ะ ส่วนไอซ์ก็เริ่มแย่ เล่นการพนัน เริ่มมีสาว เราทะเลาะกันทุกวันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไอซ์ก็ยังคงอยู่ต่างจังหวัดเจอกันที ก็เดือนละครั้ง 2 เดือนครั้ง เวลาทะเลาะกันไอซ์ก็จะเริ่มบอกเลิก ไล่เราออกจากชีวิต เราเจ็บมากเลยค่ะ เหมือนกรรมที่เราทำกับเปิ้ล เราเริ่มคิดว่าเปิ้ลคือคนที่ดีที่สุด ทั้งๆที่มันสายไปแล้ว เค้าไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว
วันที่27/01/62 นี้เป็นวันครบรอบ 1 ปีของเปิ้ลที่เสียชีวิตค่ะ เราอยากบวชให้เค้าบุญที่มีทั้งหมดขอยกให้เค้าค่ะ
อยากเล่าเรื่องนี้เป็นสติเตือนใจค่ะว่าถ้าเจอคนดีๆอยู่แล้ว หรืออยู่ด้วยกันควรทำดีต่อกันก่อนจะสายเกินไป
ทุกวันนี้เราร้องไห้ตลอดกลายเป็นคนซึมเศร้าไปเลย