เห็นมั้ยคะว่ากว่าจะเป็นแอร์ได้มันไม่ง่ายเลยนะ แล้วอะไรคือการที่เรียนเรื่องบริการแค่สามวันนนนนน แต่เรียนเรื่องความปลอดภัยเป็นเดือน เพราะงั้นอย่าแปลกใจเลยค่ะว่าทำไมฝรั่งถึงบริการไม่ค่อยดี ไม่นอบน้อมเท่าของเอเชีย เพราะเราไม่ได้เน้นบริการ เน้นเรื่องความปลอดภัยล้วนๆ แต่คนที่ไม่รู้ก็จะมองแค่เรื่องบริการ หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังพวกเราทุ่มเทกันแน่ไหนกับเรื่องความปลอดภัย เพราะ there is no second chance  แล้วจะมาใช้เส้นใช้สายเหมือนเมืองไทยไม่ได้ เพราะสอบตกยังไงก็ต้องกลับบ้านอยู่ดี เอะอะไล่กลับๆ

เรามาคุยกันดีกว่าว่าข้อดีข้อเสียของการเป็นแอร์คือยังไง ทำไมบางคนว่าดี บางคนว่าไม่ดี

คือก่อนอื่นอาชีพนี้มันเป็นไลฟ์สไตล์ค่ะ บางคนชอบทำงานประจำ มีเวลาเข้างานออกงานชัดเจน มีวันหยุดแน่นอน ได้กลับบ้านทุกวัน บางคนไม่ชอบความจำเจ ไม่ชอบทำอะไรซ้ำๆ บางคนชอบอยู่บ้าน ดูทีวี อ่านหนังสือ เล่นกับหมา บางคนชอบออกไปข้างนอก อยู่ไม่ติดบ้าน พวกนี้มันคือไลฟ์สไตล์ ขึ้นอยู่กับว่าเราชอบแบบไหน โดยส่วนตัวเราเป็นพวกอยู่บ้านไม่ติด ต้องออกไปไหน ไม่ชอบความจำเจ ไม่ชอบทำอะไรเหมือนๆกันทุกวัน เราชอบไปเที่ยว ชอบเดินทาง เราเคยทำงานร้านอาหารซึ่งเราก็ชอบงานแนวนี้ ได้เจอผู้เจอคน

ข้อดีของการเป็นแอร์เท่าที่นึกได้นะคะ

-    ได้บินไปโน่นไปนี่ เวลาทำงานถ้าต้องไปค้างที่อื่นก็ได้พักโรงแรมดีๆ มีเวลาเหลือก็ได้ออกไปเดินชมบ้านชมเมือง
-    บินภายในประเทศฟรี ถ้าต่างประเทศเสียค่าภาษีนิดหน่อย
-    พ่อแม่ ได้สิทธิ์เท่ากัน ส่งลูกไปเทรน แต่พ่อแม่ได้บินฟรี ได้สิทธิ์เท่ากันเลยจ้า
-    สามีหรือภรรยา ลูก ก็ได้สิทธิ์บินฟรีนะคะ แต่มากน้อยยังไงจำไม่ได้แล้วเพราะเราไม่มีแฟนไม่มีลูก ตอนเค้าอธิบายเลยไม่ได้ตั้งใจฟัง
-    Buddy pass คือตั๋วฟรี ปีนึงได้กี่ใบจำไม่ได้แล้ว ให้ใครใช้ก็ได้แล้วแต่เรา แต่มีข้อแม้คือต้องแต่งกายสุภาพ ทำตัวดีๆ ไม่ได้ทะเลาะหรือสร้างความวุ่นวาย
-    ประกันสุขภาพดีในราคาถูก แต่ไม่ครอบคลุมพ่อแม่ ได้แค่คู่ครองกับลูก ถ้าป่วยไม่มาก สามารถไปคลินิคในสนามบินได้ ฟรีค่ะ
-    เงินปีแรกยังไม่ดีค่ะ แต่เพิ่มขึ้นทุกปี ยิ่งทำนานๆเงินยิ่งเยอะ ยิ่งถ้าขยันทำเกินเวลาก็ยิ่งได้ตังค์มากขึ้น
-    เรียนจบมัธยมก็สมัครงานได้ อายุขั้นต่ำคือ 21 แต่ไม่จำกัดอายุ คืออายุ 60 ก็มาสมัครได้ อ้วนผอมขาวดำมาสมัครได้หมด คือถ้าเป็นงานอื่น บางทีเรารู้สึกว่าข้อจำกัดมันเยอะ อายุมากขึ้นจะเปลี่ยนงานก็ยาก หน้าตาไม่ดี ไม่มีเส้นก็หางานยาก แต่งานนี้เหมือนมันค่อนข้างเปิดกว้างให้สิทธิ์คนเท่าเทียมกัน ตอนเราสมัคร มีคนมากมายที่สวย ดูดี แต่ก็ไม่ผ่าน คือก่อนที่จะมาเทรนเราว่าเค้าคัดจากทัศนคติก่อน ผ่านเข้ามาเทรนก็วัดที่ความสามารถ ไม่ต้องมานั่งแข่งขันเรื่องรูปร่างหน้าตา ไม่ต้องมาแข่งขันเรื่องเส้นสายว่าใครเส้นใหญ่กว่า คัดคนออกเรื่อยๆเหลือแต่คุณภาพดีๆ แฟร์ๆดีค่ะ
-    งานไม่เครียด เดินออกจากเครื่องบินก็คือจบไม่ต้องแบกงานมาทำต่อที่บ้าน ไม่ต้องมานั่งคิดนั่งเครียดต่อ จบแล้วก็คือจบ สบายใจ
-    เพื่อนร่วมงานส่วนมากจะดี บางทีไปบินกลับมาก็ได้เพื่อนดีๆเพิ่ม หรือถ้าเจอคนไหนไม่ค่อยดี ทำงานจบแล้วก็แยกย้าย โอกาสที่จะได้เจออีกค่อยข้างน้อย ไม่ต้องมานั่งมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน
-    กัปตันใจดีทั้งนั้น ส่วนมากก็ไม่ค่อยได้คุยอะไร แต่บางทีกัปตันชอบเลี้ยงกาแฟ กัปตันชอบบอกว่ามีปัญหาอะไรให้บอก ถ้าพวกเธอ happy ชั้นก็ happy เลยไม่ต้องมานั่งปวดหัวกับปัญหาเจ้านายงี่เง่าเอาแต่ใจอะไรพวกนั้น
-    ได้ส่วนลดเยอะ ส่วนลดโรงแรม เช่ารถ ล่องเรือครูซ ไปพิพิธภัณฑ์ฟรี ส่วนลดค่าโทรศัพท์ โน่นนี่นั่น
-    เข้าไปในสนามบินโดยใช้บัตรพนักงาน อันนี้เป็นอะไรที่ชอบมากกกกกก ไม่ต้องไปต่อแถว security ไม่ต้องมาเช็คสแกนกระเป๋า ขนน้ำขนอาหารเข้าได้ไป แค่โชว์บัตรก็เดินปร๋อเข้าไปเลย
-    เนื้องานค่อนข้างง่าย งานไม่หนัก คือหลักๆแค่เสิร์ฟน้ำหรืออาหาร รายละเอียดปลีกย่อยมีเยอะก็จริง แต่พอทำจนชินมันก็ไม่มีอะไรมาก สมมติบินในประเทศสองชั่วโมง พอเครื่องขึ้นแล้ว เสิร์ฟน้ำจริงๆใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง เดินเก็บขยะรอบสองรอบ แค่นี้เองค่ะ เวลาที่เหลือว่างๆก็เม้ามอยกันไป ตั้งแต่ทำงาน ถ้าเปรียบเทียบกับร้านอาหาร เราว่างานนี้มันง่ายกว่าเยอะเลย เพราะร้านอาหารจุกจิกกว่าเยอะ ลูกค้าเรื่องมากกว่าเยอะ เดี๋ยวไม่ใส่ผักโน่น ไม่เอาอันนี้ จะเอาอันนั้น เปลี่ยนอันนี้เป็นอันนั้น วุ่นวาย เรื่องมาก เมื่อก่อนเคยมีลูกค้าชอบสั่งแกง เอาน้ำแกงข้นๆ แต่ไม่ข้นมาก แต่ห้ามเหลวเหมือนปกติ โอ้ยยยยยย .... หรือสั่งผัดวุ้นเส้นไม่ใส่ซอสซีอิ๊ว แค่ให้ใส่น้ำจิ้มไก่แทน บ้าบออออออ งานเรามันก็แค่มีหรือไม่มี สั่งดื่มมา มีก็ให้ ไม่มีก็บอกไปว่าไม่มี จบ ไม่ต้องยุ่งยากอะไร
-    เดือนหนึ่งได้หยุด 12 วัน สำหรับพวกเด็กใหม่นะคะ แต่ถ้าแอร์รุ่นป้านี่ได้หยุดเยอะกว่านี้ ตารางแต่ละเดือนไม่เหมือนกัน แต่อย่างเดือนนี้เราได้หยุด 7 วันติดกัน นี่จองตั๋วไปอังกฤษแล้วจ้า อิอิ วันหยุดสามารถแลกเปลี่ยนได้ แล้วแต่ตาราง แล้วแต่จังหวะเวลา ห้ามทำงานเกิน 6 วัน เพราะแอร์ต้องพักผ่อน เสร็จจากทริปแอร์ต้องได้พักอย่างน้อย 12 ชั่วโมง
-    บนเครื่องจะกินน้ำอะไรก็กินไปค่ะ ยกเว้นแอลกอฮอล์ บางทีถ้าอาหารมันเหลือ หมายถึงขายไม่หมด หรือเกินมา เช่นผู้โดยสารเฟิร์สคลาสมี 12 คน แต่บางคนไม่กิน จะนอนอย่างเดียว หรือไม่ชอบเมนูอาหาร อันที่เหลือก็เสร็จพวกเรานี่แหละค่ะ หิวก็กิน ไม่หิวก็ทิ้ง
-    ไม่จำกัดอายุเกษียณงาน บางคนนี่ทำจนงอมแล้วก็ไม่ยอมเกษียณ ตอนบินครั้งแรกเจอแอร์รุ่นป้า แต่นางบอกนางเพิ่งบินได้สามปี ถามว่านางอายุเท่าไหร่ นางบอกปีนี้ 60 โอ้ยยยยย คุณป้า เพิ่งเริ่มบินตอนอายุ 57 กับเมื่อวานเจอแอร์แม่ พวกเราเรียกแอร์รุ่นโบราณว่า senior mama นางบินมา 33 ปี แล้วก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะหยุดด้วย ยอมใจมาก
-    โลกกว้างขึ้น ถึงเราจะทำได้ไม่นาน แต่ก็รู้สึกได้ว่าโลกมันกว้างขึ้น เจอคนมากขึ้น ทำงานทุกครั้งได้เพื่อนกลับมาทุกครั้ง หรือบางทีเวลาบินกับรุ่นเก๋า เราก็นั่งฟังประสบการณ์ของเค้าไป เพราะเค้าไปกันมาทั่วโลกแล้ว อะไรควรทำไม่ควรทำเค้าก็เล่าให้ฟังหมด

อันนี้เท่าที่นึกได้นะคะ เดี๋ยวถ้านึกอะไรได้เพิ่มเติมแล้วจะมาบอก

แต่ข้อเสียมันก็มีค่ะ มาฟังกันดีกว่า
-    เหนื่อยกับการเดินทางและเวลาเปลี่ยน เวลากินเวลานอนนี่รวนหมดดดดดด ช่วงแรกๆร่างพังมาก ยิ่งถ้าทำกะกลางคืนยันเช้าเป็นอะไรที่รวนสุด ซึ่งเราไม่เคยเลย ปกติเป็นคนกินนอนตรงเวลา อันนี้เรายังปรับตัวอยู่ ยิ่งวันไหนที่บินหลายรัฐแล้วแต่ละที่เวลาไม่เหมือนกันนี่เป็นอะไรที่รวนสุด
-    ช่วงแรกๆเราไม่มีตารางงาน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าต้องรอกี่ปีถึงจะได้ hold line หมายถึงรู้ตารางแน่นอนว่าวันนี้ไปไหนยังไง ของพวกเราตอนนี้เป็น reserve หรือคอยสแตนบายไว้ ต้องพร้อมเสมอ บางวันโทรมาเรียกตอนตี 3 ให้เวลาเตรียมตัว 2-3 ชั่วโมง หรือบางวันต้องไปนั่งสแตนบายที่สนามบิน เรียกปุ๊ปไปปั๊ป บางวันนอนแกร่วรออยู่บ้าน 4-5 วันก็ไม่เรียกไปทำงานซักที คือชีวิตขึ้นอยู่กับความไม่รู้ พวกเราจะรู้แค่ว่าทำงานวันไหน หยุดวันไหน แค่ไม่รู้ว่าจะได้ไปไหน
-    รู้สึกป่วยง่ายขึ้น หรือเป็นเพราะเราย้ายจากเมืองร้อนอย่างฟลอริด้า จู่ๆมาเจออากาศหนาวที่นี่เลยป่วยง่ายรึเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าย้ายมาอาทิตย์แรกก็ป่วยเลย แถมหวัดลงคอ ไปบินครั้งแรกกลับมาเสียงหายเลยจ้า ต้องไปหาหมอ โดนหมอสั่งพักงาน เป็นเรื่องเป็นราวไปอีก บวกกับช่วงหน้าหนาวคนไม่สบายเยอะ เรารู้สึกว่าบนเครื่องเชื้อโรคยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่
-    ตารางชีวิตไม่เหมือนชาวบ้าน คนอื่นหยุด เราทำงาน คนอื่นทำงาน เราหยุด เค้าไปฉลองเทศกาลอะไรกัน เราก็ไม่ได้ไปกับเค้า แต่โดยส่วนตัวเราไม่ค่อยซีเรียสเรื่องวันหยุดเทศกาล เลยไม่ค่อยกระทบเท่าไหร่
-    บางทีมันก็เป็นอาชีพเหงาๆนะ คือทำงานไม่เป็นเวลา อยู่ห่างครอบครัว แต่ตัวเราไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะอยู่ห่างครอบครัวจนชิน แล้วเราแชร์บ้านกับเพื่อนที่เทรน กลับมาก็มาเม้ามอยกันทุกวัน ไม่เคยได้เหงา
-    เงินเดือนปีแรกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าดีกว่างานอื่นๆอยู่ดี
-    เทรนยากกกกกก

อันนี้มันขึ้นกับนิสัยและไลฟ์สไตล์ล้วนๆ ถ้าคนไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ ส่วนคนที่ชอบ ต่อให้บิน 40 ปี บินจนตายเค้าก็จะบิน แต่โดยส่วนตัวเราคิดว่าช่วงนี้โสดก็ทำไปเอาประสบการณ์ แต่ถึงวันนึงที่มีลูกมีครอบครัวก็คงต้องพักเบรค แต่เรื่องของอนาคตเดี๋ยวค่อยว่ากัน

ตอนเราตัดสินใจมาทำงานนี้ มีแต่โดนคนรอบข้างว่า ว่าเรียนจบตั้งโท พูดได้สามภาษา ทำไมเลือกมาทำงานนี้ เหนื่อยก็เหนื่อย ไม่เคยได้อยู่บ้าน ทำก็แค่งานเสิร์ฟบนเครื่องบิน ทำไมไม่ไปหางานอื่นดีๆทำ โดยส่วนตัวทีแรกเราอยากทำงานบริษัทหาประสบการ์ด้านการค้าระหว่างประเทศ เพราะเราจบโทด้านนี้มา แต่เอาจริงๆคือตอนกลับมาหางาน จะเอางานดีๆเงินดีๆแต่ไม่มีประสบการณ์มันหางานยากจริงๆค่ะ เราสมัครงานรัฐบาลไปเยอะมากกกก แล้วก็โดนปฏิเสธกลับมาเพราะเราไม่มีประสบการณ์ ก็เพิ่งเรียนจบอ่ะ ไม่ให้โอกาสทำแล้วจะให้เอาประสบการณ์ที่ไหนอ่ะ แล้วระหว่างรองานอื่นๆเราก็ได้งานแอร์ก่อน ก็เลยคิดว่าทำอะไรไปก่อนก็ได้ เก็บประสบการณ์ไป ถ้าชอบก็ทำต่อ ไม่ชอบก็ค่อยหาใหม่ ดีกว่าทำร้านอาหารแล้วอยู่บ้านเกาะพ่อแม่ไปวันๆ เพื่อนๆพ่อแม่ทั้งไทยทั้งฝรั่งค่อนข้างดูถูกงานแอร์ บอกว่าเป็นขี้ข้าบนเครื่องบิน ตอนนั้นเราโมโหมาก กดดันมาก แต่เรารู้สึกว่างานมันก็คืองาน เราทำงานสุจริต เราต้องการโต ต้องการทำงานหาเงินเอง จ่ายค่าบ้านเอง รับผิดชอบชีวิตตัวเอง มีบัตรเครดิตเป็นของตัวเอง ขอให้เราได้ทำในสิ่งที่ชอบก่อนได้มั้ย เพราะอาชีพนี้คืออาชีพในฝันตอนเด็กๆ
    
ถามว่าเงินมันแย่มั้ย ถ้าทำสายการบิน regional สายการบินเล็กๆ เงินน้อยจริงค่ะ แต่ถ้าทำ mainline สายการบินใหญ่ๆพวกเดลต้า ยูไนเตด อเมริกันแอร์ คือเงินมันค่อยข้างดีนะ สมมติเริ่มแรกได้ชั่วโมงละ $27 บวก per diem $2 ตีคร่าวๆเริ่มต้นชั่วโมงละ $29 คือถ้าทำงานอย่างอื่นเค้าได้กันแค่ชั่วโมงละ $10-15 เหรียญ แล้วพวกรุ่นป้าได้ชั่วโมงละ $70 เหรียญงี้ คือเงินดีนะคะ แถมได้เที่ยว ได้สวัสดิการอย่างอื่น แต่ของสายการบินเล็กนี่เราไม่แน่ใจว่ายังไง

อย่างที่บอกว่าทุกอย่างก็มีข้อดีข้อเสียอะค่ะ ทำงานประจำก็ใช่ว่าจะเพอร์เฟค ทำงานรัฐบาลก็ใช่ว่าจะมั่นคง จะสบาย ทำธุรกิจก็ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จเสมอไป do what you love, love what do you

เดี๋ยวไว้จะมาเล่าประสบการณ์ตอนไปบินให้ฟังนะคะ