คบกัน คุยกันมา 1 ปี เราตัดสินใจมาลองใช้ชีวิตด้วยกัน เราทำเพื่อเขาทุกอย่าง งานอะไรไม่เคยขาดตกบกพร่อง อยู่มาวันหนึ่ง เขาเปลี่ยนไป คือ โทรหาไม่รับ ทักแชทหาไม่ตอบ ไม่ยอมกลับบ้าน เราคิดทันทีว่า สงสัยเขาไม่อยากกลับมาเจอเรา เราวันที่2 เหมือนจะดีขึ้น ใกล้เลิกงาน เราทักหาเชา เขาไม่ตอบ พอเขาตอบกับมาเขาว่า. พี่เครียดจังคะ. พี่อึดอัดเรื่องของเรา ส่วนตัวเราเจอแบบนั้นเราก็อึ้ง แล้วบอกเขาว่า กลับมาคุยกันที่บ้าน หาทางจบปัญหา พอเขามาคุยกับเรา เขาบอกว่า เขาอึดอัด เขาหมดรักเราแล้วเขาเป็นคนรักง่ายหน่ายเร็ว เขาไม่รักเราแล้ว เขาขอโทษที่เขาเห็นแก่ตัวเราเลยตัดสินใจวันรุ่งขึ้น เราก็เก็บของออกจากบ้านเขา เขาร้องไห้เสียใจ.  บอกขอเวลา ห่างกันสักพัก ทุกอย่างอาจจะดีขึ้น แล้วเรากลับมารักกันอีกครั้ง. (ปกติก่อนมีเราเขาใช้ชีวิตอยุ่คนเดียวเขาเลิกงานจะทำอะไรหรือว่ากลับตอนไหนก็ได้ ไม่มีใครบังคับคอยตามเขาปรับตัวไม่ทันเขาไม่ชินกับการที่เขามีใครสักคนในชีวิต) ระยะเวลาที่เราใช้ชีวิตกับเขาร่วมเวลาแค่ 1 เดือนกับอีก 15 วัน เราเดินออกมาจากเขาทั้งๆที่เรารักเขามาก เขาบอกว่าเราไม่ผิดนะ. พี่เสียใจ แต่เราข่มตานอนไม่หลับสักคืน กินอะไรก็ไม่ได้ เฝ้าแต่คิดทบทวนว่าเราไปทำให้เขาหมดรักเราตอนไหน ทั้งๆที่เราทำเพื่อเขาทุกอย่าง.   ตอนนี้เราเหงา คิดถึงเขา. เราอยากผ่านเรื่องนี้ให้ได้ กลางวันมีเพื่อนยังพออยุ่ได้ แต่พอตกกลางคืน เรากลับนอนไม่หลับภาพจำทุกอย่างมันยังชัดเจน.  เพื่อนๆคิดว่าเราจะผ่านมันไปยังไงคะ ช่วยเราหน่อย ถือว่าทำบุญ