เมื่อปีใหม่กลับบ้าน พ่อเรา จากที่ไม่เคยพูดถึงเรื่องแฟนเรื่องแต่ง
อยู่ๆแกก็พูดขึ้นมาว่า ถ้าจะจัดงานแต่ง ก็จัดที่กทม.เลยนะ แต่งบ้านเรามันบ้านนอก ไกล เดี๋ยวจะลำบากเขา แล้วเน้นคำว่า...ถ้าได้แต่งนะ
พ่อรับรู้มาตลอดค่ะ ว่าเราคบกับแฟนคนนี้มานานแล้ว ปกติเค้าไม่เคยยุ่งเรื่องส่วนตัวของเราเลย
ให้คิดเองตัดสินใจเองหมด พออยู่ๆเขาพูดเรื่องแต่งงาน เราเลยแปลกใจ เลยถามเขากลับว่า ทำไมอยู่ๆพูดเรื่องนี้ละพ่อ
พ่อตอบทำนองเกรงใจเราหน่อยๆ แต่จำใจพูดว่า ก็ผู้หญิงยังไงก็เสียเปรียบผู้ชาย
เราก็เคยไปเที่ยวไปอ้างค้างแรมกับเขา พ่อไม่ค่อยสบายใจ
เรานี่ ตกใจเลย ไม่คิดว่าเขาจะคิดมากเรื่องนี้ เพราะเราก็ 30 กว่าแล้วคิดว่าการไปเที่ยวกับแฟนที่ต่างประเทศบ้างต่างจังหวัดบ้าง มันไม่แปลกอะไร
เราเลยหน้าถอดสีนิดนึง พ่อเลยรีบพูดต่อ ว่า แต่เราก็โตๆแล้ว พ่อไม่ว่าอะไรหรอกคิดอะไรทำอะไรตัดสินใจเอาเอง
กลายเป็นเราที่เก็บมาคิดมาก ว่าทำให้เค้าไม่สบายใจเอารึปล่าวนะที่ยังไม่แต่งงานซักที
ส่วนจะได้แต่งตอนไหน พูดตรงๆว่าก็มองไม่เห็นอนาคตเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ก็ยังคบเป็นแฟนไปเรื่อยๆอยู่
ตัวแฟนก็ดีตรงที่ไม่ติดเหล้าไม่สูบบุหรี่ เชื่อใจได้ว่ารักเราแบบรักเดียวใจเดียว ไม่มีเรื่องมือที่ 3 ให้ระแวง
ติดแค่เรื่องอนาคตนี่แหล่ะค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้แต่งงานตอนไหน จนเราปลงไปแล้ว 55555
ห่วงแต่ความรู้สึกพ่อแม่ตัวเองนี่แหล่ะค่ะ เลยอยากรู้ตามหัวข้อเลยว่ามันแปลกมั้ย