สวัสดีค่ะ อยากจะเล่าประสบการ์ณเกี่ยวกับเพื่อนสนิทให้ฟังค่ะ
*เขียนผิดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ
คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง สนิทกันมาหลายปีอยู่ค่ะ ไปเที่ยวด้วยกัน มีอะไรปรึกษากันตลอด คุยกันบ่อย แล้วเรามีแค่เพื่อนคนนี้คนเดียวด้วยค่ะ ไม่มีเพื่อนคนอื่นเลย เราคบกับแฟนคนนึง ประมาณเกือบปีนึงได้ค่ะ แล้วเลิก จากนั้นสักประมาณ 1 เดือนไม่แน่ใจ เพื่อนเรากับแฟนเก่าเราคบกันค่ะ เราค่อนข้างตกใจมาก เราเป็นคนที่ไม่ชอบการคบต่ออะค่ะ แล้วเราเคยคุยกับเพื่อนไว้ด้วยว่าแบบ กูไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยอ่ะ แบบเป็นกฎเหล็กเลย เพราะเราคิดเสมอว่า ความรู้สึกเราจะไม่เหมือนเดิมกับเพื่อนอีกแล้ว เราคงไม่สนิทกันอีกแล้วถ้าเกิดเหตุการ์ณคบต่อ มีคนบอกเราบ้างว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ หรือไปอ่านกระทู้ต่างๆก็จะมีคนบอกว่าเลิกแล้วเพื่อนคบก็ไม่เห็นเป็นไร 555555 คือใจนึงพยายามปลงแบบที่คนอื่นบอกนะคะ แต่อีกใจมันเสียใจ และเป็นอย่างที่คาด เราไม่โอเคกับเพื่อนคนนี้อีก รู้สึกเสียใจตลอดเวลามองหน้า หรือคุยกัน เมื่อก่อนจะคิดตลอดเลยค่ะ ว่าเพื่อนไม่รักเราแล้วเหรอ ทำไมถึงเลือกคบผู้ชายคนนั้นนะ แต่สักพักผ่านไป เราหนีไปทำใจมาค่ะ 5555 กลับมาด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้น คืนนึงเราบังเอิญได้คุยกันกับเพื่อนคนนั้น คุยเรื่องอดีตต่างๆนา เราตัดสินใจลองเปิดใจคุยกับเพื่อนคนนั้นอีกรอบด้วยความที่รักเพื่อนคนนั้นมาก พยายามมองข้ามเรื่องนั้นไป แต่สุดท้ายเราก็ห่างกันอยู่ดีค่ะ 555555 จบแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ