https://www.youtube.com/watch?v=0Hh7Y6RU2-c

วัตถุกามมีจำกัด ทรัพยากรมีจำกัด คนหนึ่งมีมากขึ้นอีกคนย่อมมีน้อยลง
แต่สภาวะจิต ความรู้ มีไม่จำกัด จึงปรุงแต่งความรู้ไปตามสัญชาตญาณ
ตามเจตนา อารมณ์ ความเชื่อ ความเห็นของตน ว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนี้ไม่ดี
(แม้จะดีจริง ร่างกายวัตถุกาม ทำให้เกิดสภาวะความสุขสบายบุญ(กิเลส-กาม)
แต่เกิดชรา-มรณะ ตามกฎไตรลักษณ์ สืบต่อ ไม่ดี คือโกรธบาป หรือหลงลังเลทุกข์)

คนไม่มีสภาวะ-ร่างกายวัตถุกามทีดีบุญ(สภาวะทีดีไม่ดี กิเลส-อาศัย ร่างกายวัตถุกาม)
ก็อยากมี คนที่มีแล้วก็อยากมีทีดีกว่า อยากมีมากยิ่งๆขึ้นไป(อยากทำให้เจริญยิ่งๆขึ้นไป)
จึงสืบต่อการแสงหา ดูแลรักษา ปกป้อง ต่อสู้แย่งชิง จึงเกิดการเบียดเบียนทำร้ายทำลายจิตตน จิตอื่น
(จิตที่มีดีไม่ดี เกิดดับสลับกันอยู่ในจิตเดียว) โดยตั้งใจไม่ตั้งใจ จึงโกรธ ลำบากกายใจ บาป และหลงลังเลใจ ทุกข์ใจ