คือเพื่อนเราอ่ะค่ะ เขาอยากเรียนบัลเล่ต์มาก เห็นว่าขอพ่อแม่มานานแล้ว แต่พ่อแม่ไม่อนุญาติ เขาบอกว่าที่บ้านบอกว่าอายุขนาดนี้ไปเรียนมันไม่ทันแล้ว ทำไม่ได้หรอก แล้วที่นี้นางก็เศร้ามาก

ในฐานะเพื่อน เราก็อยากช่วยพูด ช่วยให้กำลังใจ แต่ในความเป็นจริงเราทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะค่ะ คือเราไม่สามารถหาทางทำให้เพื่อนได้เรียนสิ่งที่อยากเรียนได้ แล้วเราก็พูดกับพ่อมแ่เพื่อนไม่ได้ด้วย

เราไม่ค่อยเห็นเพื่อนอยากทำอะไรจริงจังขนาดนี้มาก่อน คือแบบ เราก็รู้อ่ะนะคะว่าพอเริ่มโตแล้วมันดัดตัวยาก แต่มันไม่มีโอกาสที่จะทำได้เลยจริงๆหรอคะ

ตอนนี้พวกเราอยู่ ม.3 แล้ว ก็กำลังอยู่ในช่วงคิดเรื่องเรียนต่อ เพื่อนเราเขาก็อยากไปเรียนไกลบ้านหน่อยจะได้แอบไปเรียน คือเราก็ไม่อยากให้เพื่อนทำตัวหลบๆซ่อนๆเท่าไหร่อ่ะค่ะ เราเป็นห่วงเขาด้วยถ้าต้องเก็บเงินเรียนเองขนาดนั้น

อย่างน้อย ถ้าเกิดว่ามันยังพอมีโอกาสอยู่ เราว่าเพื่อนเราน่าจะพูดกับพ่อแม่เขาได้อ่ะค่ะ คือเราสงสารเพื่อน เวลาเห็นใครมีแรงบันดาลใจจะทำอะไรแล้วไม่ได้ทำมันรู้สึกหดหู่อ่ะค่ะ