คือ...เราไม่ชอบที่จะเป็นจุดสนใจอ่ะค่ะ เเล้วเวลาต้องเข้าสังคมหรอพบญาติอะไรก็ตามที่มีคนเยอะๆจะไม่ชอบไป ชอบอยู่บ้านคนเดียว หรือมีการนัดอะไรสักอย่างถ้าจำเป็น หรือทัศนศึกษาที่ไปกับเพื่อนถ้าเราอยากไป เราจะไปเป๊ะๆหรือไม่ก็ไปล่วงหน้า แต่แม่บอกว่ากว่าครูจะมา แล้วไปส่งเรา แล้วเรามันเป็นจุดสนใจสายตาคนอื่น มันทำให้เรากลัวอ่ะค่ะ แล้วไปไหนมาไหนก็ต้องใส่เสื้อแขนยาว ใส่หมาวกแก็ป ผ้าปิดปากและใส่เสื้อสีที่ไม่เป็นจุดสนใจหรือเด่นมาก
แรกๆตอนอนุบาลจนถึงประถมต้นก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอมาประถมปลายจนถึง.ต้นเรารู้สึกไม่ชอบ อาย แล้วก็กลัวมาก บางครั้งหนักจนเครียดล่วงหน้าเป็นวันๆเลยก็มี และเราเป็นคนที่ไม่ชอบรอและไม่ชอบให้คนอื่นรอด้วย เราถือว่าเสียมารยาทแต่แม่ก็ยังทำจนถึงวันนี้
เราคุยกับแม่หลายครั้งแล้ว บางครั้งก็ต้องเร่ง แต่วันที่ไม่รีบทำไมแม่ถึงรีบรวมถึงย้อนเราด้วย บางครั้งก็ไม่เข้าใจว่าคิดอะไรอยู่ อย่าถามนะทำไมไม่ขับรถ ขี่จักรยาน หรือเดินไป คือบ้านเรามันไกลโรงเรียนมากกกกก และเราขี่หรือขับจักรยาน รถมอเตอร์ไซค์ไม่เป็นด้วย ต่อให้เป็นก็ไม่กล้าอยู่ดี ทั้งกลัวโดนปล้นจี้ ทั้งกลัวว่ารถจะชนด้วย ไม่มีใบขับขี่อีก อันตรายๆ
ควรแก้ไขยังไงดีคะ เราเครียดหนักมาก
แรกๆตอนอนุบาลจนถึงประถมต้นก็ไม่เท่าไหร่ แต่พอมาประถมปลายจนถึง.ต้นเรารู้สึกไม่ชอบ อาย แล้วก็กลัวมาก บางครั้งหนักจนเครียดล่วงหน้าเป็นวันๆเลยก็มี และเราเป็นคนที่ไม่ชอบรอและไม่ชอบให้คนอื่นรอด้วย เราถือว่าเสียมารยาทแต่แม่ก็ยังทำจนถึงวันนี้
เราคุยกับแม่หลายครั้งแล้ว บางครั้งก็ต้องเร่ง แต่วันที่ไม่รีบทำไมแม่ถึงรีบรวมถึงย้อนเราด้วย บางครั้งก็ไม่เข้าใจว่าคิดอะไรอยู่ อย่าถามนะทำไมไม่ขับรถ ขี่จักรยาน หรือเดินไป คือบ้านเรามันไกลโรงเรียนมากกกกก และเราขี่หรือขับจักรยาน รถมอเตอร์ไซค์ไม่เป็นด้วย ต่อให้เป็นก็ไม่กล้าอยู่ดี ทั้งกลัวโดนปล้นจี้ ทั้งกลัวว่ารถจะชนด้วย ไม่มีใบขับขี่อีก อันตรายๆ