สวัสดีค่ะ คือเรามีเรื่องที่จะมาปรึกษา...
ที่บอกว่าเครียดเรื่องพ่อกับแม่คือเรื่องที่อาจคิดว่ามันเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว แต่ว่าทำไมเราถึงคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมชาติล่ะ?
เริ่มแรกที่พ่อกับแม่หย่ากัน ป.2ขึ้นมาแม่ไปดื่มเหล้ากับเพื่อนๆของแม่พอกลับบ้านมาก็หิ้วผู้ชายมาจากไหนก็ไม่รู้มาแต่ต้องอึ้งนะเพราะอยู่ดีๆแม่บอกว่า"นี่พ่อใหม่ของลูกนะ"คือตอนแรกช๊อคมากๆแบบสติลอยไปเลย พ่อเลี้ยงใหม่ก็ดีกับเราทุกอย่างในใจก็บอกว่าน่าจะดีแต่พอป.3พ่อเลี้ยงเริ่มด่าเราแล้วเวลาด่าชอบตะคอกใส่พอไปฟ้องแม่ แม่ก็ด่าว่าโง่ทำให้พ่อโกรธเอง(คือตอนนั้นกำลังซักผ้าแล้วพ่อเลี้ยงใช้เราไปเอาน้ำให้หน่อยแต่มือเปื้อนเลยบอกไปเลยว่ามือเปื้อนอยู่แล้วก็มาด่า)มันเป็นอย่างงี้ไปจนถึงป.6 แต่ม.1ขึ้นมามันหนักกว่าเดิมเป็น10กว่าเท่า!!! เรารู้นะว่าการเถียงพ่อแม่มันไม่ใช่ดีแต่เราเป็นคนที่เถียงเพราะมันไม่ถูกต้องง! เช่น เรายังไม่ได้เล่นโทรศัพท์แต่มาหาว่าเล่นโทรศัพท์ พอเถียงพ่อเลี้ยงจะใช้อะไรที่อยู่ใกล้ตัวมาฟาดเรา(หนักสุดใช้โต๊ะมาฟาด แล้วหัวแตกเนี่ยแหละ) แต่ว่ามันดีอยู่อย่างหนึ่ง แม่ตอนนี้เข้าใจเราแล้ว(ตอนนั้นเถียงกันแล้วโดยแม่เริ่มก่อนแล้วงอน)ก็รู้อีกอย่างว่าต้องตั้งใจเรียน ก็พยายามมาก แต่มาดูผลสอบ...มันไม่ได้เยอะเลย อีกช่วงหนึ่งคือเราเป็นติ่งK-POPแล้วแบบขอแม่ว่าถ้าสอบได้ขอไปคอนนะแม่ แม่อนุญาตฺิ มันทำให้ผลสอบดีขึ้นนะ แต่พ่อบ่นตลอดว่าซื้อโอปป้า...(คำหยาบ)มาเปลืองตังว่ะ ถ้าเกิดมาดูบ้านเราจะมีแต่รถของพ่อ เสียเงินเป็นแสน เอาจริงๆนะ...ทุกวันนี้เครียดจนใช้มีดกรีดแขนตัวเองเอาจริงๆนะ[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หนักสุดคือเคยวิ่งออกไปกลางถนนแล้วรอให้รถมา...แต่ว่าแม่เป็นคนลากลงไปทำไงดีแนะนำหน่อยนะคะ