เรื่องก็คือมีคนนึงเขาแอบชอบเรามาตั้งแต่ ม.4 (อยู่คนละห้องกัน)แล้วเรารู้เพราะว่าเขาเดินผ่านเราบ่อยมาก จ้องเราบางครั้งก็หลบตา เพื่อนเขาก็แซว ตอนนั้นเราพึ่งเลิกกับแฟนได้ไม่ถึงปีเราเลยยังไม่อยากมีแฟนใหม่ เราก็เลยไม่ได้คิดอะไรก็ปล่อยไว้แล้วคิดว่าเขาจะเลิกชอบไปเอง เพราะเหมือนเขาจะขี้อาย เขาก็ไม่กล้าทักเราก่อน เคยคุยกันแค่ครั้งเดียวตอนม.4 เพราะอยู่ชมรมเดียวกัน เขามาถามทางมั้ง จนมาถึงตอนนี้เราม.6 แล้ว เขาก็ยังไม่ได้เลิกชอบเรา เราก็งงว่าเขาชอบเราตรงไหน เพราะว่าเราก็ไม่ได้สวยแถมอ้วนอีก ( เพราะน้ำหนักขึ้นหลังจากเลิกกะแฟน55555)
     เราก็มาคิดว่าถ้าเราปล่อยคนนี้ไปหล่ะ เราจะเจอคนจริงใจอีกมั้ย(เพราะหลังจากสอบเสร็จเราจะลดน้ำหนักไง แล้วเราก็คิดว่าก็ไม่น่าจะมีคนมาชอบเราโดยที่ไม่มองจากรูปร่างภายนอกแน่นอน)  แล้วหลังจากนั้น เราก็เหมือนคอยแอบมองเขาว่าเขากำลังมองเราหรือเปล่านะ นั้นกลุ่มเพื่อนเขาหนิ แล้วเขาอยู่หรือเปล่า แต่เราไม่ได้ใจเต้นแรงหรือหน้าแดง เราไม่รุ้ว่าความรู้สึกนี้มันคือ การเสียดายที่จะไม่มีคนมาชอบเราแล้วนะหรือว่าเราจะชอบเขาจริงๆกันแน่
    เราคิดไปถึงขั้นที่ว่าถ้าวันวาเลนไทน์แล้วเขาเอาดอกไม้มาให้ เราจะตอบเขาว่ายังไงดี อีกใจนึงก็ชอบนะ แต่เรายังไม่เคยคุยหรือไม่เคยรู้จักเขาเลย แล้วเราก็ยังไม่พร้อมด้วยเพราะว่าเรากำลังเตรียมตัวสอบอยู่เราจะบอกเขาว่ายังไงดี แต่อีกใจนึงก็คิดว่าถ้าเขาไม่มาหล่ะ เราจะทำยังไง เขาอาจจะไม่ได้ชอบเราแล้วก็ได้

เราควรจะทำอย่างไรดีคะ ถ้าจะให้เขาไปบอกก่อนเราก็คงไม่กล้า เพราะเรายังไม่แน่ใจในความรู้สึก แล้วเราก็กลัวเรื่องที่ จบม.6 ไม่ได้อยู่มหาลัยเดียวกันเดี๋ยวก็เลิกกัน เราก็เลยไม่กล้า
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ ถ้าพิมพ์ผิดหนูก็ขอโทษด้วยนะคะพอดีใช้โทรศัพท์พิมพ์ แล้วหนูก็พึ่งเคยเล่นครั้งแรกด้วย
ขอบคุณนะคะ