คนที่ด่าหนูคนนั้นคือแม่ เขาไม่เคยพูดดีกับหนูเลยและเขาด่าหนูทุกวันด่าแรงขึ้นเรื่อยๆทุกวันและทุกๆวันหนูจะต้องโดนด่าและร้องไห้พอหนูร้องไห้เขาก็จะถามหนูว่าร้องทำไมกูไม่ได้ตีแต่คำด่าของเขามันเจ็บมากแต่ละเรื่องที่ด่ามันแทบจะไม่ใช่เรื่องจริงเลยคะเขาเป็นคนไม่ยอมรับความจริงเลยเขาด่ามาส่วนมากจะเข้าตัวเองเขาพูดว่าหนูทำตัวหน้าสมเพษทั้งๆที่หนูยังไม่ทำอะไรเลยคะหนูมีพี่อยู่คนนึงด้วยคะเขาไม่ยอมทำงานบ้านเขาตื่นสายยิ่งกว่าหนูและวันๆเล่นแต่เกมไม่ทำอะไรเลยแต่เขากลับไม่ด่าพี่หนูจนประโยคสุดท้ายที่เขาด่าหนูเขาพูดว่าคนแบบนี้อะไม่ใช่ลูกกูมันเป็นเวลา4ปีแล้วที่หนูต้องมานั่งร้องไห้โดยที่ไม่มีความผิด หนูลองไปปรึกษาคนรอบข้างเขาว่าแม่หนูเข้าขั้นโรคจิตแล้ว แล้วเขาบอกกับหนูว่าแม่หนูเหมือนเก็บกดมาตั้งแต่เด็กแล้วมาลงที่ลูกตัวอง ในบ้านมีคนที่ดีกับหนูแค่คนเดียวคือพ่อพ่อจะดีกับหนูมากเขาคอยปรอบหนูเวลาร้องไห้ทุกครั้งเขาช่วยเหลือหนูเขาให้เงินหนูเขาพูดว่าหนูเวลาหนูทำผิดจริงๆแต่ไม่เหมือนกับแม่ที่เอาแต่ด่าทั้งๆที่ไม่ผิดหนูอยากย้ายออกจากบ้านหลังนี้มากๆหนูไม่อยากอยู่แล้วแต่หนูย้ายออกไม่ได้เพราะหนูยังเด็กหนูไม่มีตังไม่งานทำและหนูยังมีพ่อที่อยู่ข้างๆหนูตลอดหนูพูดอะไรก็หาว่าหนูเถียงหาว่าหนูมีข้ออ้างทุกๆวันหนูเหมือนเด็กเก็บกดขึ้นทุกวันหนูไม่รู้จะสู้กับชีวิตนี้ต่อไปยังไงแล้วคะช่วยหนูด้วยได้ไหมคะ