หลังจากได้อ่านกระทู้เกี่ยวกับความอดทนระหว่างผู้หญิงและผู้ชาย มีหลายท่านๆมีปัญหาเรื่องประจำเดือนกัน
ของเราเองก็มีปัญหามาตั้งแต่เด็กๆ เลยอยากจะชวนมาร่วมแบ่งปันประสบการณ์และวิธีแก้ของแต่ละคน

เริ่มจากตัวเรา

ประจำเดือนมาครั้งแรกตอนอายุ 12 ตอนนั้นมีอาการแค่หน่วงๆท้องน้อย แต่มันแรงขึ้นตามลำดับในช่วงอายุ 13-21 ปี
ก่อนหน้ามีอาการเต้านมคัด ลมดันในท้อง ปวดท้องแบบทำอะไรไม่ได้เลย ปวดช่วงล่างทั้งหมด บางทีปวดหลังด้วย
ต้องนอนทั้งวัน วันที่ 2 ประจำเดือนมาแบบเลือดท่วม ต้องเปลี่ยนผ้าอนามัยระหว่างวัน 4-5 ครั้ง
ช่วงม.ต้นเคยไปบ้านเพื่อนแล้วรู้สึกเหมือนจะเป็นลม เห็นทุกอย่างกลายเป็นสีเหลืองเลยรีบนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับบ้าน
พอเข้าบ้านปุ๊บภาพตัดทันที ตื่นมาเจอตัวเองนอนอยู่บนพื้น แม่เลยตัดสินใจพาไปหาหมอทำอัลตราซาวน์ หมอไม่พบอะไรผิดปกติและให้ยาแก้ปวดมากิน
แต่พอเรากินยาเมื่อไหร่ ประจำเดือนจะมาน้อยมากเพราะมดลูกไม่บีบตัวเท่าปกติ หมอบอกต้องเลือกเอาไม่งั้นก็ต้องทนปวด

ที่แย่กว่าคือคนที่บ้านไม่เข้าใจ เคยบังคับเราว่ายน้ำตอนเรามีประจำเดือน ยังจำมาจนถึงทุกวันนี้
ตอนเรียนมหาวิทยาลัยครูก็ไม่เข้าใจ มีเพื่อนร่วมรุ่นเราสองสามคนมีปัญหาเดียวกันคือปวดท้องมากต้องหยุดเรียน
แต่คนส่วนมากจะมองว่าพวกเราอู้ หาเรื่องโดดเรียนแทน

ตอนนี้อายุ 30 ปี เราทานยาคุมกำเนิดเนื่องจากยังไม่พร้อมมีลูก ทานมา 2-3 ปีอาการปวดดีขึ้น ตัวยาที่ทานเป็นแบบฮอร์โมนต่ำสุด หมอยืนยันว่าเป็นตัวยาที่ดีที่สุดในปัจจุบันนี้ จะไม่มีอาการเหวี่ยง น้ำหนักขึ้น แต่ที่หนักกว่าคืออาการ PMS กลับแรงขึ้นช่วงปีที่ผ่านมาบวกกับความเครียดในชีวิตประจำวันอีก
ไม่รวมอาการอยากกินนู่นนี่ก่อนประจำเดือนมาอีกนะ ทรมานสุดๆเพราะอยู่ต่างประเทศเลยหาของกินไม่ได้
เราจะมีอาการหดหู่ช่วงหนึ่งอาทิตย์ก่อนประจำเดือนมา บางทีก็เป็นช่วงอาทิตย์ที่ประจำเดือนมาแทน
อาการจะหนักขนาดไม่สามารถทำอะไรได้เลย ตื่นนอนมาก็ร้องไห้จนสามีตกใจ เราไม่มีแรงทำอะไรแถมต้องโทรไปลางานและจะเป็นแบบนี้เดือนละหน
วันที่มีอาการเราจะนั่งเฉยๆ ไม่อยากกินอะไร บางทีก็นั่งร้องไห้และมีความรู้สึกเพลียอยากนอนตลอดเวลา ทุกอย่างเป็นสีเทาหมด
ผ่านไปสามสี่เดือนเริ่มจับอาการตัวเองได้เลยตัดสินใจไปหาหมอ

สรุปได้ยาต้านซึมเศร้ามาแต่เป็นตัวยาประเภทออกฤทธิ์ไว ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมงซึ่งต่างกับยาทั่วไปที่ใช้เวลาสองสัปดาห์กว่าร่างกายจะปรับตัว
หมอบอกให้เราทานยานี้แค่เฉพาะวันที่ตื่นมาแล้วมีอาการหดหู่มากๆ พูดง่ายๆคือตื่นนอนมาก็ทานยา ยาจะออกฤทธิ์ช่วงกลางวันและจะรู้สึกดีขึ้นทั้งวัน
ส่วนอาการนี้จะหายหรือไม่นั้นขึ้นกับเวลา หมอบอกแก่ไปมันจะดีขึ้นเอง ละเราเพิ่ง 30 ไง กว่าประจำเดือนจะหมดนี่อีกหลายสิบปี

แล้วเราตัดสินใจคุยกับหัวหน้า เราบอกเค้าว่าเรามีอาการ PMS และอาจจะต้องลาหยุดเดือนละหน
แต่เราจะพยายามเคลียร์งานล่วงหน้าก่อนอาทิตย์ที่จะมีอาการ โชคดีมากๆที่หัวหน้าเข้าใจอาการนี้
เราเองก็หลอนๆมาจากก่อนหน้าเพราะคนถ้าไม่มีอาการนี้จะไม่เข้าใจจริงๆว่ามันลำบากในการใช้ชีวิตประจำวันแค่ไหน

ส่วนวิธีรับมือของเรามีดังนี้
1.  ประจำเดือนเรามาตรงทุกเดือน เราจะบอกสามีล่วงหน้าเลยว่าใกล้มีประจำเดือนแล้ว สามีจะได้เตรียมพร้อมรับมือกับอาการซึมเศร้าของเรา
2. เราพยายามผ่อนคลายให้มากที่สุด พยายามเลี่ยงไม่รับข้อมูลด้านลบเพราะมันมีผลต่อจิตใจ พยายามพักผ่อนให้มากที่สุด
3. กระเป๋าน้ำร้อนช่วยคุณได้ สามีเราจะเตรียมไว้ให้ก่อนนอน เอาประคบหน้าท้อง การนอนตะแคงช่วยเรื่องลมดันในท้องได้
4. กินช็อกโกแลตระหว่างวัน อันนี้อร่อยแถมช่วยได้จริงเพราะคนเราจะหลั่งสารความสุขตอนกินช็อกโกแลต กินแบบหอมปากหอมคอนะ
5. ดื่มชาร้อนๆ ช่วยเรื่องลมดันในท้องได้เช่นกัน
6. หาที่นอนราบเวลาปวดหลัง ของเราเวลาปวดนี่คือเดินไม่ไหวเลยทีเดียว
7. ควรหาหมอเพื่อเช็คร่างกาย


สุดท้ายนี้ขอให้คุณผู้ชายและคนอื่นๆที่มีคนใกล้ตัวมีอาการ PMS ช่วยใจเย็นนิดนึง
อาการพวกนี้มันทรมานจริงๆค่ะ ส่วนท่านที่มีอาการก็พยายามตั้งรับ อย่าเหวี่ยงวีนเกินงาม
จริงอยู่ที่เราควบคุมร่างกายไม่ได้แต่เราสามารถพยายามควบคุมจิตใจและอารมณ์ตัวเองให้ได้
ขอเป็นกำลังใจให้มนุษย์เมนส์ทุกท่าน เราจะผ่านมันไปด้วยกันค่ะ 😀