ลืมคนรักเก่าไม่ได้สักที

ทำไมกันนะ ลืมไม่ได้สักที อยู่ห้องด้วยกันอีกครับ ตอนนี้เขา ก็มีเเฟนใหม่เเล้ว เหลือเเต่เรานี่สิยังเเคร์เค้าอยู่เลย ยังต้องอยู่ด้วยกันไปอีก ตั้ง เกือบๆ 1 ปี เฮ้อ เขาเป็นคนเฮฮาครับ เพื่อนเยอะ ชอบโวยวาย เเต่ก็เเปลกทำไมเรารักเค้าได้มากขนาดนี้ (ความรักที่ไม่มีชื่อเรียก) คุยกันมา ตั้งเเต่ ม.4 ตอนนี้
เทอมม2เเล้ว เเล้ว ความสัมพันธ์เพิ่งมาพังตอนก่อนเปิดเทอม 2 มีอยู่ว่า เราเอารูปเขาลงสตอรี่ไอจีครับ เเล้วเขาก็บอกว่าเขาเสียหาย เราก้ขอโทษไปละ เขาก้ว่า ทำเเล้วขอโทษ คือคนรักกันอ้ะครับ เเต่เขาพูดเเบบนี้ออกมา เราก็ใจหายอ้ะดิครับ เขาบอกว่า เราให้เเค่เพื่อน เเต่เราทำมันพัง (คือทุกอย่างที่ผ่านมา ความรู้สึกดีๆ ความรัก ความห่วงใย คือ เรื่อง ปลอมเปลือก)เราไม่ได้พูดคุยกัน มาเกือบ 3 เดือนเลย ไม่คุยเลยครับ เเต่วันเกิดเราเขาก็ทักมา นะครับ เราก็เห้อ พูดยาก ทุกวันนี้ยอมรับครับว่ายังรักนายคนนี้อยู่ รักมากด้วย เเอบเป็นห่วงอ้ะ เขาก้เรียนไม่ค่อยจะเก่ง เกเร กินเหล้า กินโปร บุหรี่ ไม่ขาดเลย เราก็เป็นห่วงเขานะ ยอมรับว่าห่วงมากๆ ยังยากดูเเล เเต่ก็ไม่ค่อยสนใจเท่าตอนใหม่ๆเเล้ว อาจจะเพราะว่าเราผูกพันธ์กับคนเขานี้มาก เขาหล่อครับ หน่อยก้านดี หุ่นก็ดี เเต่ตอนนี้โทรมมากๆ เขาไม่ดูเเลตัวเองเลย เเต่ก็ช่างเขาเหอะ เขาไม่ได้เลือกเรา ลึกๆก้ยังห่วง ว่าเขาจะเป็นไงบ้าง เเต่เราคิดว่าเขาก็คงไม่อะไรเราเเล้ว เพราะว่า เหมือนเขาตัดก็คือตัดมีเเต่เราที่ยังห่วง เราคิดว่า เราติด sex กับชายคนนี้ครับผมว่านะ ในห้องผมมองเขาอยู่ครับ  เเต่ผมไม่เคยได้กับเขานะเเบบสอดใส่ไรงี้ มีเเต่เเล้ว มันเเข็ง (เขาขอเเต่ผมไม่ให้นะครับ) เวลาติ้ว ผมก็ชอบคิดถึงของเขา ตัวเขางี้อ้ะ เพราะเเบบนี้ ป่าวลืมไม้ได้สักที เฮ้อ ไปอ่านดูมาเยอะละครับ บ้างก็บอกตัดใจ บ้างก้อย่าไปสนใจ บ้างก้อย่าไปรอ บ้างก้ยอมรับความจริงว่าเขาไม่ได้รักเราเเล้ว บ้างก้ปล่อยวางอย่ายึดติด บ้างก็ปล่อยเขาไป เเฟนใหม่ก็รักเค้าไม่ได้ครึ่งผมหรอกครับ เอออ มีอีกเรื่องวันปีใหม่ที่ผ่านมาเพื่อนผมมาเล่าให้ฟังว่า มันไปเอากับเเฟนใหม่มันมา ผมได้ยินคือจิตตกมากๆ ควรทำไงดี เลิกเเคร์ได้บ้างเเล้ว เเต่ลึกๆยังหวังดี ไม่ค่อยได้สนใจเเล้ว เเต่ก้ยังเเอบดูข่าวคราวบางครั้ง ทำไงดีให้ลืมรักเฮงซวยครั้งนี้ให้ได้ ช่วยเเนะนำทีนะครับ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 4
เข้าใจเลยนะครับ เพราะก็เป็นอยู่สถานการณ์เหมือนกันเป๊ะ แต่ตอนนี้ก็หลุดออกมาแล้ว ถึงเจอกันมันก้จุกๆบ้าง แต่ก็ยิ้มสู้เพราะเราเองก็ต้องไปต่อ ไปเจอคนใหม่ สังคมใหม่ยังรอเราอยู่ สำหรับผมอย่าไปลืมเค้าเลยครับ เพราะเค้าคือบทเรียน คุณแค่ยินยอมรับความรู้สึกแบบนี้ไปสักพักแล้วเด่วคุณจะพบทางออกที่คุณต้องการเอง ทางออกจะเปิดก็ต่อเมื่อใจเราพร้อม สู้ๆนะครับ ผมเองต้องทนเจอหน้าเค้า3ปี ตอนนี้ก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว อยากก้าวไปข้างหน้า ตอนนี้ก็หลุดออกมาแล้ว บอกตรงๆว่าเหมือนได้ชีวิตคืน555 พยายามเข้านะครับ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่