ขอเกริ่นลักษณะนิสัยความเป็นมาเราก่อน
ปกติเราเป็นผู้หญิงลุยๆ การแต่งหน้าของเราคือ การเขียนคิ้วนิดนึง ทาแป้งหน่อยๆก็เสร็จล่ะ เป็นคนทำอะไร เร็วๆ อาบน้ำเร็ว กินข้าวเร็วแต่ไม่ได้มูมมาม แค่คิดว่าเอาเวลาทานอาหารไปทำอย่างอื่นได้ตั้งเยอะ เป็นคนตรงเวลา เป็นคนประเภท introvert แต่ ชอบhiking ไม่ชอบเดินห้าง ไม่ชอบไปที่คนเยอะๆ หรือที่ที่คนพลุกพล่าน แต่ก็ไม่ได้ชอบไปนั่งคาเฟ่ เคย backpackเที่ยวต่างประเทศคนเดียว ชอบฟังประสบการณ์ของคนอื่นระหว่างเดินทาง ค่อนข้างคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ปิดกั้นเรื่องเพศ ชอบได้ทุกเพศยกเว้นทอม แต่กลับเคยมีแฟนเป็นผู้ชายสองคน คนแรก มีตอนอายุ 19 ปี นิสัยเป็นผู้ใหญ่ คนดี สุภาพบุรุษมากกกกกค่ะ เขามาขอคบ โดยที่เรายังบอกว่ายังไม่ได้รู้สึกชอบหรือรักเค้านะ แต่ก็ลองคบเพราะก็อยากรู้รสชาติการมีแฟน หรือมีความรัก แต่พอคบจริงๆ ไม่เคยรู้สึกรักเลย รู้สึกเหมือนเค้าเป็นพี่ชายมากกว่า เลยเลิกกันด้วยดี
ตอนที่สอง คบตอนอายุ 21 แฟนเก่าคนนี้ เราเป็นคนชอบเค้าเอง ชอบมากด้วย เนื่องจาก เค้าเป็นเฮฮา พูดเก่ง กะล่อน เจ้าสำราญ ชอบสังสรรค์ นิสัยเด็ก ค่อนข้างงี้เง่า ต้องมุ้งมิ้งคุยกันตลอด รายงานกันตลอด อยู่ด้วยแล้วมีเรื่องต้องหัวเราะตลอด แต่ต้องมาเลิกกันเพราะ ความไม่เข้าใจกัน หลังจากที่เรียนจบจนมาทำงาน เเละเราการที่เราอยู่ห่างกัน เราเริ่มทิ้งระยะห่างจากเขาเอง เนื่องจาก เราเหนื่อยจากการทำงาน ซึ่งงานเราเป็นงานประเภทบริการ ที่ต้องทำงานเป็นช่วงเวลา แตกต่างจากงานของเค้า ที่ส่วนมากจะค่อนข้างมีเวลาว่าง เมื่อเราเหนื่อย เราต้องการเวลาให้ตัวเอง เช่น นอนหลับ อ่านหนังสือ ทำเรื่องที่ชอบ และเวลาในส่วนนี้เริ่มไปบดบังเวลาของแฟน เพราะ เวลาส่วนนี้มันน้อยอยู่แล้ว สุดท้าย จนทะเลาะกัน แฟนขอเลิก หลังจากนั้น1เดือนเขาก็มีคนใหม่ ที่เราเคยจับได้ว่าแอบคุยกัน
ส่วนเราเมื่อกลับมาโสด ก็รู้สึกว่าได้อิสระ มีความสุขดี ไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องการทะเลาะกัน อยากไปเที่ยวไหน ก็ไป เพราะเวลาว่างเป็นของเรา เพราะถ้าเรามีแฟน เมื่อเรามีวันหยุดหลายวัน วันหยุดเหล่านั้นก็จะให้แฟนไปหมดเลย ตอนนั้นเราก็เต็มใจให้นะ ไม่ได้ฝืนด้วย อยู่ด้วยกันก็มีความสุขดี แค่คิดว่าถ้าตอนนั้นเราโสด ป่านนี้คงเอาวันหยุดไปเที่ยวได้อีกหลายที่ และเราคิดว่าเราโชคดีที่ได้กลับมาโสดในอายุ24 ปี เพราะเราได้อยากทำอะไรก็ได้ทำ พี่ๆที่ทำงานก็บอกว่า "เราติส" แต่เมื่อเราเห็นเพื่อนในกลุ่มมีแฟนกันหมดแล้ว บวกกับแม่ และพี่ๆที่ทำงาน ต่างเชียร์ให้หาแฟนซะที เราก็คิดว่ารึว่าาเราควรมีแฟน แต่ข้างในมันยังคงรู้สึกหวงอิสระของตัวเองอยู่ เวลาส่วนตัวเราจะต้องให้เค้าอีกแล้วสินะ เราจะเหนื่อยมั้ยนะ ที่สำคัญคนที่ชอบล่ะ เรายังไม่มี แต่ดันอยากมีแฟน แบบนี้มันก็ไม่สมควรที่จะไปเป็นแฟนกับคนอื่นใช่มั้ยคะ แล้วถ้าเป็นแบบนี้ เราต้องแก้ไขอะไรก่อน 5555ขอโทษถ้าเป็นคำถามที่ไม่สมควรถามค่ะ
อยากที่จะมีแฟน แต่ยังหวงโลกส่วนตัว นี่ต้องจัดการยังไง
ปกติเราเป็นผู้หญิงลุยๆ การแต่งหน้าของเราคือ การเขียนคิ้วนิดนึง ทาแป้งหน่อยๆก็เสร็จล่ะ เป็นคนทำอะไร เร็วๆ อาบน้ำเร็ว กินข้าวเร็วแต่ไม่ได้มูมมาม แค่คิดว่าเอาเวลาทานอาหารไปทำอย่างอื่นได้ตั้งเยอะ เป็นคนตรงเวลา เป็นคนประเภท introvert แต่ ชอบhiking ไม่ชอบเดินห้าง ไม่ชอบไปที่คนเยอะๆ หรือที่ที่คนพลุกพล่าน แต่ก็ไม่ได้ชอบไปนั่งคาเฟ่ เคย backpackเที่ยวต่างประเทศคนเดียว ชอบฟังประสบการณ์ของคนอื่นระหว่างเดินทาง ค่อนข้างคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ปิดกั้นเรื่องเพศ ชอบได้ทุกเพศยกเว้นทอม แต่กลับเคยมีแฟนเป็นผู้ชายสองคน คนแรก มีตอนอายุ 19 ปี นิสัยเป็นผู้ใหญ่ คนดี สุภาพบุรุษมากกกกกค่ะ เขามาขอคบ โดยที่เรายังบอกว่ายังไม่ได้รู้สึกชอบหรือรักเค้านะ แต่ก็ลองคบเพราะก็อยากรู้รสชาติการมีแฟน หรือมีความรัก แต่พอคบจริงๆ ไม่เคยรู้สึกรักเลย รู้สึกเหมือนเค้าเป็นพี่ชายมากกว่า เลยเลิกกันด้วยดี
ตอนที่สอง คบตอนอายุ 21 แฟนเก่าคนนี้ เราเป็นคนชอบเค้าเอง ชอบมากด้วย เนื่องจาก เค้าเป็นเฮฮา พูดเก่ง กะล่อน เจ้าสำราญ ชอบสังสรรค์ นิสัยเด็ก ค่อนข้างงี้เง่า ต้องมุ้งมิ้งคุยกันตลอด รายงานกันตลอด อยู่ด้วยแล้วมีเรื่องต้องหัวเราะตลอด แต่ต้องมาเลิกกันเพราะ ความไม่เข้าใจกัน หลังจากที่เรียนจบจนมาทำงาน เเละเราการที่เราอยู่ห่างกัน เราเริ่มทิ้งระยะห่างจากเขาเอง เนื่องจาก เราเหนื่อยจากการทำงาน ซึ่งงานเราเป็นงานประเภทบริการ ที่ต้องทำงานเป็นช่วงเวลา แตกต่างจากงานของเค้า ที่ส่วนมากจะค่อนข้างมีเวลาว่าง เมื่อเราเหนื่อย เราต้องการเวลาให้ตัวเอง เช่น นอนหลับ อ่านหนังสือ ทำเรื่องที่ชอบ และเวลาในส่วนนี้เริ่มไปบดบังเวลาของแฟน เพราะ เวลาส่วนนี้มันน้อยอยู่แล้ว สุดท้าย จนทะเลาะกัน แฟนขอเลิก หลังจากนั้น1เดือนเขาก็มีคนใหม่ ที่เราเคยจับได้ว่าแอบคุยกัน
ส่วนเราเมื่อกลับมาโสด ก็รู้สึกว่าได้อิสระ มีความสุขดี ไม่ต้องมาคอยกังวลเรื่องการทะเลาะกัน อยากไปเที่ยวไหน ก็ไป เพราะเวลาว่างเป็นของเรา เพราะถ้าเรามีแฟน เมื่อเรามีวันหยุดหลายวัน วันหยุดเหล่านั้นก็จะให้แฟนไปหมดเลย ตอนนั้นเราก็เต็มใจให้นะ ไม่ได้ฝืนด้วย อยู่ด้วยกันก็มีความสุขดี แค่คิดว่าถ้าตอนนั้นเราโสด ป่านนี้คงเอาวันหยุดไปเที่ยวได้อีกหลายที่ และเราคิดว่าเราโชคดีที่ได้กลับมาโสดในอายุ24 ปี เพราะเราได้อยากทำอะไรก็ได้ทำ พี่ๆที่ทำงานก็บอกว่า "เราติส" แต่เมื่อเราเห็นเพื่อนในกลุ่มมีแฟนกันหมดแล้ว บวกกับแม่ และพี่ๆที่ทำงาน ต่างเชียร์ให้หาแฟนซะที เราก็คิดว่ารึว่าาเราควรมีแฟน แต่ข้างในมันยังคงรู้สึกหวงอิสระของตัวเองอยู่ เวลาส่วนตัวเราจะต้องให้เค้าอีกแล้วสินะ เราจะเหนื่อยมั้ยนะ ที่สำคัญคนที่ชอบล่ะ เรายังไม่มี แต่ดันอยากมีแฟน แบบนี้มันก็ไม่สมควรที่จะไปเป็นแฟนกับคนอื่นใช่มั้ยคะ แล้วถ้าเป็นแบบนี้ เราต้องแก้ไขอะไรก่อน 5555ขอโทษถ้าเป็นคำถามที่ไม่สมควรถามค่ะ