สวัสดีค่ะ เขียนเป็นกระทู้แรก แท็กผิดห้องหรือผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เรามีปัญหาคาใจมานาน ที่คิดไม่ตก และ ไม่เข้าใจในสิ่งเหล่านี้ค่ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเรื่องการยืมเงิน
เริ่มเรื่องนะคะ ขอเล่าแบบไม่ลงรายละเอียดจนเกินไปนะคะ เรามักถูกเพื่อน หรือ คนรู้จัก รวมถึงญาติพี่น้องมายืมเงินคะ บางครั้งเราพอมีเงินเราก็ให้ยืม บางครั้งเราไม่มีเราก็จะปฏิเสธไป แต่ผลที่ตามมาหลังจากการปฏิเสธมันไม่สดใสเอาซะเลย
เริ่มจากเพื่อนก่อนค่ะ มายืมเราด้วยปัญหาส่วนตัวของเขา เราสงสารก็เลยให้ยืม และคิดว่าเป็นครั้งแรกด้วยที่เขามาขอความช่วยเหลือ แต่มีข้อแม้ โดยคืนตามระยะเวลาที่ตัวเขาเองกำหนด สุดท้ายก็ผลัดไปเรื่อยๆ จากสัปดาห์ เป็นเดือน และหลายเดือน จนในที่สุดก็ได้คืนมาค่ะ แต่แล้วก็มีครั้ง 2 ครั้ง 3 ในครั้งที่ 2 เราให้เพราะสงสารที่เขามีลูกอ่อน ทั้งๆ ที่รู้ว่าการได้คืนจะเหมือนอย่างเดิม แต่ก็เตรียมใจไว้แล้ว แต่พอมาครั้งที่ 3 เราปฎิเสธเขาไป สิ่งที่ได้มา คือ การเหินห่าง การไม่อยากคุยกับเรา จนถึงการตัดเพื่อน ทำเป็นคนไม่รู้จัก กันไปเลย
เรามีเพื่อนรวมถึงคนรู้จักประเภทนี้อยู่หลายคนค่ะ ที่เข้ามาในชีวิตและจากไปเพราะการปฏิเสธเรื่องเงิน ขอยกเคสบนเป็นตัวอย่างนะคะ ไม่เช่นนั้น กระทู้แรกของเราจะยาวมาก
ในส่วนของญาติ ก็เป็นแนวเดียวกันแบบเพื่อนค่ะ แต่แค่เราไม่ได้ให้ยืมตั้งแค่แรก แต่ในเรื่องอื่นๆ ก่อนหน้านี้เราช่วยเหลือมาตลอด เพราะเราเป็นพี่น้องที่ดูจะรักกันดีค่ะ แต่หลังจากที่ปฏิเสธไป ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ไม่มีการติดต่อกันตั้งแต่วันนั้น เหมือนเป็นการตัดญาติตัดพี่น้องไปในตัว ในส่วนตัวเราไม่รู้จะติดต่อยังไง ไลน์ไม่มี เบอร์เปลี่ยน เพื่อนในเฟสถูกลบ คือ ถูกลบโดยไม่รู้ตัว แล้วในช่วงนั้นชีวิตเราเองก็ยุ่งมากทั้งเรื่องงานและเรื่องสุขภาพ
เราเลยมีคำถามที่ติดอยู่ในใจเลยก็ว่าได้ ว่าทำไม การที่เราไม่ได้ให้ยืมเงิน เราผิดมากเลยหรอคะ ทั้งๆ ที่เราเป็นคนที่ถูกมายืมนะ เราอยู่เฉยๆ เลย เราไม่ได้ไปทำร้ายหรือทำอะไรพวกเขาเลย เมื่อเรามองย้อนกลับไป พวกเขามีความสุข สนุกสนาน เฮฮา กับเพื่อนๆ ผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา ไปเที่ยวไปกินกัน แต่ในนั้นไม่เคยมีเราเลย เราก็เลยมีความคิดแว๊บขึ้นมาในหัว เอ๊..ทำไมเขาไม่ขอยืมคนพวกนั้นล่ะ หรือ ยืมแล้ว แล้วเขาไม่ให้ เลยมายืมเรา แต่ทำไม? คนพวกนั้นยังอยู่ด้วยกันล่ะ ทำไมไม่โกรธหรือเลิกคบ อย่างที่ทำกับเรา...
ในส่วนของญาติพี่น้องก็เช่นกัน พี่น้องคนอื่นๆ ยังคงอยู่ด้วยกัน ติอต่อกันกับญาติคนที่ยืมเงินเรา ในส่วนนี้เรามั่นใจเลยว่า ไม่มีใครให้ยืมแน่นอน แต่ทำไมเราเกมส์คนเดียว??
เราทำงานหาเงินมาก็เพื่อเลี้ยงคนในครอบครัว เราเหนื่อยเราลำบาก เราก็อยากใช้เงินของเรา ไม่ใช่หามาเพื่อให้คนอื่นใช้ เรามีเราก็ให้ยืม ช่วยเหลือทุกคน แต่พอตอนเรามีน้อย เราปฎิเสธ ทำไม..เรากลับได้ผลตอบแทนคือการตัดขาด เราต้องมีเงินเพื่อให้ทุกคนยืมตลอดเวลาเลยหรือไง
เงินที่สูญเสียไป เราไม่เคยอยากได้คืน เราแค่อยากได้เพื่อนได้พี่ได้น้องได้มิตรภาพที่ดีที่เคยมี กลับคืนมา
ที่ผ่านมาเราก็ปล่อยว่าง ว่าใครจะไปเราก็ขอให้โชคดี แต่พอมาเจอซ้ำๆ และนึกถึง ก็อดน้อยใจเสียใจไม่ได้
เราผิดมากเลยหรอคะ??????????????
เราแค่ไม่ให้ยืมเงินนะ เราไม่ใช่ฆาตกรฆ่าคนสักหน่อย หรือคนพวกนี้เขามีความคิดอะไรกันที่ทำแบบนี้
คงเป็นดั่งที่ว่า คนบางคนต่อให้ช่วยเขามาเป็นสิบครั้ง เขาไม่จำหรอก เขาจะจำได้เพียงครั้งเดียว คือครั้งที่เราไม่ช่วยเขา
ขอบคุณนะคะ ที่อ่านจนจบ เป็นกระทู้แรกเลย พอได้พิมพ์ออกมาบ้าง รู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ เพราะรู้สึกอึดอัดและงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนตอนนี้ไม่อยากสนิทหรือรู้จักกับใครมากเกินไป กลัวสักวันจะเกมส์เอา..
ทำไม? ไม่ให้ยืมเงิน ต้องตัดเพื่อนตัดญาติ กันด้วยคะ!!
เรามีปัญหาคาใจมานาน ที่คิดไม่ตก และ ไม่เข้าใจในสิ่งเหล่านี้ค่ะ เป็นเรื่องเกี่ยวกับเรื่องการยืมเงิน
เริ่มเรื่องนะคะ ขอเล่าแบบไม่ลงรายละเอียดจนเกินไปนะคะ เรามักถูกเพื่อน หรือ คนรู้จัก รวมถึงญาติพี่น้องมายืมเงินคะ บางครั้งเราพอมีเงินเราก็ให้ยืม บางครั้งเราไม่มีเราก็จะปฏิเสธไป แต่ผลที่ตามมาหลังจากการปฏิเสธมันไม่สดใสเอาซะเลย
เริ่มจากเพื่อนก่อนค่ะ มายืมเราด้วยปัญหาส่วนตัวของเขา เราสงสารก็เลยให้ยืม และคิดว่าเป็นครั้งแรกด้วยที่เขามาขอความช่วยเหลือ แต่มีข้อแม้ โดยคืนตามระยะเวลาที่ตัวเขาเองกำหนด สุดท้ายก็ผลัดไปเรื่อยๆ จากสัปดาห์ เป็นเดือน และหลายเดือน จนในที่สุดก็ได้คืนมาค่ะ แต่แล้วก็มีครั้ง 2 ครั้ง 3 ในครั้งที่ 2 เราให้เพราะสงสารที่เขามีลูกอ่อน ทั้งๆ ที่รู้ว่าการได้คืนจะเหมือนอย่างเดิม แต่ก็เตรียมใจไว้แล้ว แต่พอมาครั้งที่ 3 เราปฎิเสธเขาไป สิ่งที่ได้มา คือ การเหินห่าง การไม่อยากคุยกับเรา จนถึงการตัดเพื่อน ทำเป็นคนไม่รู้จัก กันไปเลย
เรามีเพื่อนรวมถึงคนรู้จักประเภทนี้อยู่หลายคนค่ะ ที่เข้ามาในชีวิตและจากไปเพราะการปฏิเสธเรื่องเงิน ขอยกเคสบนเป็นตัวอย่างนะคะ ไม่เช่นนั้น กระทู้แรกของเราจะยาวมาก
ในส่วนของญาติ ก็เป็นแนวเดียวกันแบบเพื่อนค่ะ แต่แค่เราไม่ได้ให้ยืมตั้งแค่แรก แต่ในเรื่องอื่นๆ ก่อนหน้านี้เราช่วยเหลือมาตลอด เพราะเราเป็นพี่น้องที่ดูจะรักกันดีค่ะ แต่หลังจากที่ปฏิเสธไป ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด ไม่มีการติดต่อกันตั้งแต่วันนั้น เหมือนเป็นการตัดญาติตัดพี่น้องไปในตัว ในส่วนตัวเราไม่รู้จะติดต่อยังไง ไลน์ไม่มี เบอร์เปลี่ยน เพื่อนในเฟสถูกลบ คือ ถูกลบโดยไม่รู้ตัว แล้วในช่วงนั้นชีวิตเราเองก็ยุ่งมากทั้งเรื่องงานและเรื่องสุขภาพ
เราเลยมีคำถามที่ติดอยู่ในใจเลยก็ว่าได้ ว่าทำไม การที่เราไม่ได้ให้ยืมเงิน เราผิดมากเลยหรอคะ ทั้งๆ ที่เราเป็นคนที่ถูกมายืมนะ เราอยู่เฉยๆ เลย เราไม่ได้ไปทำร้ายหรือทำอะไรพวกเขาเลย เมื่อเรามองย้อนกลับไป พวกเขามีความสุข สนุกสนาน เฮฮา กับเพื่อนๆ ผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา ไปเที่ยวไปกินกัน แต่ในนั้นไม่เคยมีเราเลย เราก็เลยมีความคิดแว๊บขึ้นมาในหัว เอ๊..ทำไมเขาไม่ขอยืมคนพวกนั้นล่ะ หรือ ยืมแล้ว แล้วเขาไม่ให้ เลยมายืมเรา แต่ทำไม? คนพวกนั้นยังอยู่ด้วยกันล่ะ ทำไมไม่โกรธหรือเลิกคบ อย่างที่ทำกับเรา...
ในส่วนของญาติพี่น้องก็เช่นกัน พี่น้องคนอื่นๆ ยังคงอยู่ด้วยกัน ติอต่อกันกับญาติคนที่ยืมเงินเรา ในส่วนนี้เรามั่นใจเลยว่า ไม่มีใครให้ยืมแน่นอน แต่ทำไมเราเกมส์คนเดียว??
เราทำงานหาเงินมาก็เพื่อเลี้ยงคนในครอบครัว เราเหนื่อยเราลำบาก เราก็อยากใช้เงินของเรา ไม่ใช่หามาเพื่อให้คนอื่นใช้ เรามีเราก็ให้ยืม ช่วยเหลือทุกคน แต่พอตอนเรามีน้อย เราปฎิเสธ ทำไม..เรากลับได้ผลตอบแทนคือการตัดขาด เราต้องมีเงินเพื่อให้ทุกคนยืมตลอดเวลาเลยหรือไง
เงินที่สูญเสียไป เราไม่เคยอยากได้คืน เราแค่อยากได้เพื่อนได้พี่ได้น้องได้มิตรภาพที่ดีที่เคยมี กลับคืนมา
ที่ผ่านมาเราก็ปล่อยว่าง ว่าใครจะไปเราก็ขอให้โชคดี แต่พอมาเจอซ้ำๆ และนึกถึง ก็อดน้อยใจเสียใจไม่ได้
เราผิดมากเลยหรอคะ??????????????
เราแค่ไม่ให้ยืมเงินนะ เราไม่ใช่ฆาตกรฆ่าคนสักหน่อย หรือคนพวกนี้เขามีความคิดอะไรกันที่ทำแบบนี้
คงเป็นดั่งที่ว่า คนบางคนต่อให้ช่วยเขามาเป็นสิบครั้ง เขาไม่จำหรอก เขาจะจำได้เพียงครั้งเดียว คือครั้งที่เราไม่ช่วยเขา
ขอบคุณนะคะ ที่อ่านจนจบ เป็นกระทู้แรกเลย พอได้พิมพ์ออกมาบ้าง รู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ เพราะรู้สึกอึดอัดและงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น จนตอนนี้ไม่อยากสนิทหรือรู้จักกับใครมากเกินไป กลัวสักวันจะเกมส์เอา..