บ่ายอันอบอ้าว
แผ่วผ่าวเปลวแดดแผดกล้า
หน้าหนาวลมหนาวมิพัดมา
มีแต่ลมปากว่าแล้วเลื่อนลอย

เอกเขนกริมบึงใต้ไม้ร่ม
ผืนพรมหญ้านุ่มอยากหลับผลอย
ไม่รู้ไม่เห็นไม่รอคอย
เลื่อนสิบเลื่อนร้อยช่างหัวมัน