ตอนเรียนชั้นประถม น้องชายเผลอเอาเหรียญดอลล่าร์สิงคโปร์ไปซื้อขนมที่โรงรียน
เผลอเพราะมีคุณลุงให้เหรียญสิงคโปร์มาหลายเหรียญ แล้วน้องชายจะเอาไปอวดเพื่อนเลยใส่กระเป๋าเดียวกัน
พอไปโรงเรียนก็ลืม นับแบบเร็ว ๆ ก็จ่ายไปที่ร้านค้าโรงเรียน
พออีกวัน น้องท้องเสียไม่ได้ไปเรียน
เจ้าหน้าที่ร้านค้า เอามาฟ้องครูปกครองว่า มีคนแอบเอาเหรียญปลอมมาใช้ ขนาดกับสีเท่าเหรียญบาท
ครูโกรธมาก ไล่ถามเด็กทุกชั้นเรียน ทุกห้องว่าใครแอบเอาเหรียญปลอมมาใช้ซื้อของ
พอดีน้องชายป่วยอยู่ที่บ้านเลยไม่รู้เรื่อง

พออีกวัน น้องชายมาเรียนไหว รู้เรื่องจากเพื่อน เลยไปบอกครูว่าของผมเอง มันติดมากับกระเป๋า
ครูไม่ฟังเหตุผล ไปหยิบเอาไม้เรียวมาฟาด น้องก้นช้ำเป็นรอยเขียว
พ่อรู้เข้าก็โกรธ ไปเอาเรื่องครูที่โรงเรียน บอกว่า ทำไมเด็กมาสารภาพแล้วถึงต้องลงโทษด้วยการตี แต่ว่ากล่าวตักเตือนก็พอแล้ว
ครูบอก ก็เด็กโกงเงินร้านค้า
พ่อบอกว่า โกงอะไร เหรียญนี่ค่ามากกว่าเหรียญบาทอีก ถ้าเด็กตั้งใจโกง ไม่มายอมรับหรอกเพราะยังไงก็จับไม่ได้
พ่อไม่ยอม จะเอาเรื่องครู แล้วแจ้งสาธารณสุขด้วยว่าร้านค้าเอาของหมดอายุมาขายเด็ก พ่อเอากล่องเครื่องดื่มมาเป็นหลักฐานด้วย
หมดอายุไปเกือบสัปดาห์ น้องชายซื้อไปดื่ม ด้วยความเป็นเด็ก เลยไม่รู้จักอ่านวันหมดอายุ กลับบ้านไปก็อาเจียน ท้องเสีย
เช้าอีกวันไปโรงเรียนก็โดนครูฟาดอีก พ่อเลยโกรธมาก ไปแจ้งครูใหญ่ ก็ไม่มีแอคชั่นอะไร
พ่อเลยไปแจ้งสำนักงานพื้นที่การศึกษากับศึกษาธิการ แล้วแจ้งสาธารณสุขมาตรวจค้นร้านค้า
คราวนี้ ทั้งครู ทั้งแม่ค้า โดนเล่นงานเป็นแถว ครูใหญ่ต้องพามาขอโทษพ่อ
เรื่องบานปลายเพราะเหรียญมันคล้ายกันเท่านั้น

พ่อกลับมาสอนน้องว่า ดีมากที่กล้าไปรับผิดกับครู และจำไว้ว่ากล้าทำกล้ารับ และต้องสู้ถ้าเราไม่ผิด
ยังไม่จบ พ่อฟ้องศึกษาธิการอีกว่า ครูคนนี้ ให้ลูกผม 5 คะแนน วิชางานฝีมือ ทั้ง ๆ ที่ควรให้ 8 หรือ 9 หรือ 10
เพราะลูกผมนั่งสานกระติ๊บข้าวเหนียวด้วยใบมะพร้าวเป็นสัปดาห์ ถึงขนาดมันแค่กำปั้น ก็ถือว่าดีมากแล้ว ในอายุเท่านี้ (ตอนนั้นเรียน ป.4)
สานออกมาเบี้ยวบ้าง แต่ก็ไม่ควรให้ 5 คะแนน เพราะกระติ๊บข้าวนั้นสานยากมาก ผู้ใหญ่บางคนยังสานไม่ป็นด้วยซ้ำ

แต่คนที่ไปซื้อกระบุงไม้ไผ่ หวดนึ่งข้าว สวย ๆ ที่เขาแขวนขายกันมาส่ง ครูกลับให้คะแนนเต็ม 10 แล้วครูก็เอาไปใช้ที่บ้าน
พ่อถือโอกาสเล่นงานครูเสียเลย เรียกเราไปเป็นพยานด้วย เราก็พูดฉอด ๆ ให้ผู้ใหญ่ฟัง (ไม่กลัวครูล่ะเพราะพ่ออยู่ด้วย)

ไม่รู้ว่าครูเป็นยังไงต่อ เพราะพ่อย้ายดิฉันกับน้องไปเรียนในเมืองเสียก่อน
เรื่องทั้งหมดทั้งมวลมาจากเหรียญคล้ายกันเหรียญเดียว