พอดีช่วงปีใหม่ได้กลับบ้านไปพักหนึ่งค่ะ เลยได้ไปเจอตากับยาย โดยตัวเราเองเรียนคณะทันตะค่ะ ตากับยายก็จะพูดตลอดว่ารอหลานเรียนจบมาทำฟันให้ แล้วทีนี้ตามีฟันผุอยู่ซี่หนึ่งค่ะ รอยผุดูด้วยตาไม่ใหญ่มากแต่เรามีชุดตรวจช่องปากอยู่ลองคุ้ยๆเขี่ยๆเคาะๆคลำๆดูเราว่าฟันซี่นี้ผุทะลุโพรงประสาทแล้วแน่ๆ

เราก็บอกตาไปว่าไปถอนเถอะ มันเก็บไม่ได้แล้ว(ตาไม่ยอมรักษารากฟันด้วยค่ะ เคยเสนอไปแล้ว) ตาก็บอกไม่ถอนจะอุดมันผุนิดเดียวตาไม่เคยถอนฟัน ไม่อยากฟันหลอ ทีนี้ตาก็ไปโรงพยาบาลที่มีสิทธิ์การรักษาหมอเขาก็ไม่อุดให้ด้วยเหตุผลเดียวกัน ก็กลับบ้านมานั่งปวดฟันกันไป เราก็ปล่อยไปนี่แหละค่ะ จนได้ข่าวจากแม่ว่าตาปวดฟันมากมีตุ่มหนองด้วยแต่ก็ไม่ยอมถอน เราก็บอกแม่ไปว่าบอกให้ตาไปถอนได้แล้ว

เรื่องมันก็เงียบๆไปเราก็ไม่ได้ตามอาการของตาสักเท่าไหร่จนกลับบ้านไปถามตาว่าหายรึยังตาบอกหายแล้ว แต่ความจริงคือตาไปคุยกับเพื่อนที่เป็น อสม แล้วพากันไปหาทันตาภิบาล เขาก็อุดให้แล้วรีดๆหนองออกแล้วล้างให้ เราได้ยินแล้วแทบอยากจะกรี๊ดใส่หน้าตาแต่ก็ได้แต่อดเอาไว้ แล้วคิดว่าเอาเถอะ รอมันปวดจนทนไม่ไหวค่อยปล่อยให้ไปถอนกันเอง ไม่อยากพูดแล้ว

นี่ก็งงใจค่ะว่าทำไม่คนเฒ่าคนแก่เขาไม่ค่อยจะเชื่อลูกหลานตัวเองสักเท่าไหร่ ทีคนอื่นมาหลอกมาพูดอะไรนี่เชื่อกันจัง คนแก่บ้านใครพูดอะไรไปก็ไม่ฟังแบบนี้บ้างไหมคะ