“ไข่ย้อย ดากานดา” ซึ่งเป็นเรื่องราว 9 ปีต่อมา ของกล่องไปรษณีย์สีแดง (เพื่อนสนิท)

          ผมยอบรับว่า เพิ่งอ่านหนังสือเล่มนี้จบ หลังจากซื้อมาเกือบปี สาเหตุคือ หลังจากอ่านได้ไปไม่กี่ตอน ผมรู้สึกว่าตัวละครที่เราเคยรู้จัก กลับกลายเป็นคนแปลกหน้าไป

          เพราะอะไร เพราะตัวละครเหล่านั้นได้เติบโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่ที่เจนชีวิตบนโลกนี้ขึ้น ความสดใส ความน่ารัก ความซื่อ ของตัวละครได้หายไป

          นั่นทำให้ผมรู้สึกผิดหวัง เพราะคาดหวังว่าจะได้อ่านอะไรที่มันให้ความรู้สึก “ดี” แบบภาคแรกในช่วงชีวิตวัยรุ่น แต่ไม่เลยแท้จริงมันดราม่าล้วนๆ

          แต่นั่นมันก็ทำให้ผมปล่อยวางลง ได้มานั่งคิดว่า ตัวละครในหนังสือ เค้าก็ได้เติบโตตามความเป็นจริงเหมือนโลกที่เราอยู่นี่แหล่ะ
       
          ความกร้านโลก กร้านชีวิต ได้พบได้เจออะไรหลายๆอย่างทำให้เค้าเหล่านั้นเปลี่ยนไป มีแต่เรานี่แหล่ะที่ยังติดอยู่ในโลกแห่งจินตนาการที่สดใสโดยไม่ยอมรับความจริง

           หลังจากที่ได้อ่านจบ ก็ให้ความรู้สึกเหมือนได้อ่านหนังสือคนละเรื่องกับ “กล่องไปรษณีย์สีแดง” เพียงแค่ยังคงชื่อตัวละครหลักๆไว้เท่านั้นเอง
          
           สุดท้ายหากต้องการอ่านเพื่อรู้บทสรุปตอนโต ก็อ่านได้ไม่ขัดเขิน หรือไม่อ่านก็ได้เพื่อยังคงความรู้สึกดีๆที่มีต่อตัวละคร

                                                                                        ขอบคุณครับ