การเรียนรู้ อยู่ที่จะเรียน อย่างไร ถึงจะรู้ และรู้ได้ดี
การศึกษาเรียนรู้ถูกวิธีหรือไม่? ถ้าเรียนรู้ไม่ถูกวิธี ก็กลายเป็นว่าเป็นของอักเสบ และเป็นอันตรายต่อเราอีกต่างหาก
เปรียบเสมือน การกินยา หากว่ากินอย่างไม่เข้าใจ เรากินผิดยา แม้ว่ายานี้จะมีประโยชน์เพียงใด แม้ "ยา" ขึ้นชื่อว่ามีประโยชน์ แต่ในเมื่อเรากินยาผิด แล้วยานี้จะมีประโยชน์ต่อเราไหม? ก็ไม่มีประโยชน์แถมยังกลับเป็นโทษต่อเรา
เหมือนกับคนเรียนรู้มาผิดๆ ก็เหมือนกับตกนรก ใช้ความรู้ผิดโดยไม่รู้ตัว
๑๒ ข้อแห่งการเรียนรู้สู่ความสำเร็จนั้นๆ ทุกอย่างที่เราตั้งใจ
๑. ศึกษา คือ เล่าเรียน ค้นคว้าหาข้อมูล ฝึกฝน อบรมเพื่อให้เกิดความรู้และทักษะต่าง ๆ
๒. เรียนรู้ คือ นำเนื้อหา ข้อมูลที่ได้ศึกษานำมาปฏิบัติ เกิดผลเป็นเช่นใด
๓. วิเคราะห์ วิจารณ์ พิจารณา วินิจฉัย
๓.๑ วิเคราะห์ คือ นำข้อมูลมาจำแนก แยกแยะ
๓.๒ วิจารณ์ คือ นำข้อมูลที่วินิจฉัยมาเปรียบเทียบ เทียบเคียง วิเคราะห์ความแตกต่างกันว่า ดีหรือไม่ดี ถูกหรือผิดประการใด
๓.๓ วินิจฉัย คือ นำข้อมูลที่วิจัยนั้นมาทำความเข้าใจอย่างปราณีตให้ถ่องแท้และประจักษ์
๓.๔ พิจารณา คือ เราต้องการสิ่งไหน ไม่เอาสิ่งไหน ได้แค่ไหน จะเอายังไง จะทำอย่างไรดี
๓.๕ มหาพิจารณา คือ จะหาข้อมูล ธรรมะ ปรัชญา วิชาการ อื่นๆ มาสนับสนุนหรือบั่นทอน
๓.๖ พิจารณาอย่างรอบคอบ คือ เอาสิ่งที่เราพิจารณานั้นมาทบทวนให้ละเอียดถี่ถ้วน จะส่งผลถึงปัจจุบัน และอนาคตจะเป็นอย่างไร ตรงนี้ควรทำ แค่ไหน อย่างไร
๓.๗ วินิจฉัย คือ สรุป ตัดสินใจอย่างรอบคอบ
๔. ยอมรับ
๕. ซึ้ง คือ แม้ว่าซึ้ง แต่ก็ยังไม่ประจักษ์ เช่น สมมติว่าเรากินพริกแล้วก็ซึ้ง แต่ถ้าจะให้ประจักษ์ให้เราหยิบพริกมาสักกำหนึ่งใส่เข้าปากแล้วเคี้ยวให้ละเอียด แล้วจะรู้ว่าเผ็ดเป็นยังไง
"ซึ้ง" หมายความว่า รู้ว่า "เผ็ด" แต่เป็นยังไงก็ไม่รู้
๖. ยอมทำตาม
๗. ประจักษ์ คือ เกิดผลออกมาว่าเป็นยังไง เรียกว่า "ประจักษ์ผล" คือ ซึ้งในเหตุได้ แต่ประจักษ์นี่จะเป็นผล พวกนี้จะเรียงลำดับเป็นขั้นๆ
๘. ดำรงรักษา ยอมทำต่อ
๙. ปฏิบัติสืบเนื่องต่อกันไป
๑๐. ตบะ ทนต่อการยั่วยุ คือ ตบะอยู่ที่เราทำได้แล้ว ทำให้เจริญขึ้น ถ้าไม่เจริญ ไม่รักษา ก็จะถอยกลับ
๑๑. เกิดพลังความยิ่งยวด คือ ทำได้อย่างรวดเร็วมาก ได้มากขึ้น
๑๒. เกิดอานิสงส์ สัปปายะ สำเร็จ
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
การเรียนรู้ อยู่ที่จะเรียน อย่างไร ถึงจะรู้ และรู้ได้ดี
การศึกษาเรียนรู้ถูกวิธีหรือไม่? ถ้าเรียนรู้ไม่ถูกวิธี ก็กลายเป็นว่าเป็นของอักเสบ และเป็นอันตรายต่อเราอีกต่างหาก
เปรียบเสมือน การกินยา หากว่ากินอย่างไม่เข้าใจ เรากินผิดยา แม้ว่ายานี้จะมีประโยชน์เพียงใด แม้ "ยา" ขึ้นชื่อว่ามีประโยชน์ แต่ในเมื่อเรากินยาผิด แล้วยานี้จะมีประโยชน์ต่อเราไหม? ก็ไม่มีประโยชน์แถมยังกลับเป็นโทษต่อเรา
เหมือนกับคนเรียนรู้มาผิดๆ ก็เหมือนกับตกนรก ใช้ความรู้ผิดโดยไม่รู้ตัว
๑๒ ข้อแห่งการเรียนรู้สู่ความสำเร็จนั้นๆ ทุกอย่างที่เราตั้งใจ
๑. ศึกษา คือ เล่าเรียน ค้นคว้าหาข้อมูล ฝึกฝน อบรมเพื่อให้เกิดความรู้และทักษะต่าง ๆ
๒. เรียนรู้ คือ นำเนื้อหา ข้อมูลที่ได้ศึกษานำมาปฏิบัติ เกิดผลเป็นเช่นใด
๓. วิเคราะห์ วิจารณ์ พิจารณา วินิจฉัย
๓.๑ วิเคราะห์ คือ นำข้อมูลมาจำแนก แยกแยะ
๓.๒ วิจารณ์ คือ นำข้อมูลที่วินิจฉัยมาเปรียบเทียบ เทียบเคียง วิเคราะห์ความแตกต่างกันว่า ดีหรือไม่ดี ถูกหรือผิดประการใด
๓.๓ วินิจฉัย คือ นำข้อมูลที่วิจัยนั้นมาทำความเข้าใจอย่างปราณีตให้ถ่องแท้และประจักษ์
๓.๔ พิจารณา คือ เราต้องการสิ่งไหน ไม่เอาสิ่งไหน ได้แค่ไหน จะเอายังไง จะทำอย่างไรดี
๓.๕ มหาพิจารณา คือ จะหาข้อมูล ธรรมะ ปรัชญา วิชาการ อื่นๆ มาสนับสนุนหรือบั่นทอน
๓.๖ พิจารณาอย่างรอบคอบ คือ เอาสิ่งที่เราพิจารณานั้นมาทบทวนให้ละเอียดถี่ถ้วน จะส่งผลถึงปัจจุบัน และอนาคตจะเป็นอย่างไร ตรงนี้ควรทำ แค่ไหน อย่างไร
๓.๗ วินิจฉัย คือ สรุป ตัดสินใจอย่างรอบคอบ
๔. ยอมรับ
๕. ซึ้ง คือ แม้ว่าซึ้ง แต่ก็ยังไม่ประจักษ์ เช่น สมมติว่าเรากินพริกแล้วก็ซึ้ง แต่ถ้าจะให้ประจักษ์ให้เราหยิบพริกมาสักกำหนึ่งใส่เข้าปากแล้วเคี้ยวให้ละเอียด แล้วจะรู้ว่าเผ็ดเป็นยังไง
"ซึ้ง" หมายความว่า รู้ว่า "เผ็ด" แต่เป็นยังไงก็ไม่รู้
๖. ยอมทำตาม
๗. ประจักษ์ คือ เกิดผลออกมาว่าเป็นยังไง เรียกว่า "ประจักษ์ผล" คือ ซึ้งในเหตุได้ แต่ประจักษ์นี่จะเป็นผล พวกนี้จะเรียงลำดับเป็นขั้นๆ
๘. ดำรงรักษา ยอมทำต่อ
๙. ปฏิบัติสืบเนื่องต่อกันไป
๑๐. ตบะ ทนต่อการยั่วยุ คือ ตบะอยู่ที่เราทำได้แล้ว ทำให้เจริญขึ้น ถ้าไม่เจริญ ไม่รักษา ก็จะถอยกลับ
๑๑. เกิดพลังความยิ่งยวด คือ ทำได้อย่างรวดเร็วมาก ได้มากขึ้น
๑๒. เกิดอานิสงส์ สัปปายะ สำเร็จ
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต