ฉันเรียนอยู่ ม.6 ค่ะ และยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยสักเล่ม
อ่านไปแค่วิชาเดียว(ฟิสิกส์)แต่ก็ยังไม่ถึงครึ่งของเนื้อหาที่ต้องอ่าน ฉันอ่านเรื่อง วงกลม แล้วทำให้ท้อมาก เพราะสูตรที่เยอะมากๆของแต่ละกรณี แต่บางคนอาจง่าย ที่สำหรับฉันยาก อาจเป็นเพราะคิดแต่จะจำสูตรมากเกินไป เพราะฉันไม่ได้คิดเรื่องแปลงสูตร แต่ที่ฉันอ่านไป ฉันก็เข้าใจ และนำไปใช้ในข้อสอบที่ รร. นำมาให้ฝึกได้ แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนในหัวคิดเยอไป แล้วข้อสอบที่ให้มาก็ง่ายกว่าของ 9 วิชาสามัญ
ส่วนวิชาคณิตซึ่งเป็นวิชาที่ถนัดที่สุด ทำได้ดีกว่าคนอื่นในห้อง แต่ ม.6 กลางเทอมแรกคิดได้ว่าต้องไปเรียนพิเศษ ซึ่งที่ตอนแรกไม่คิดจะเรียนเพราะได้ยินข่าวลือต่างๆนานา แต่ก็ตัดสินใจไปเรียน และทำให้ได้รู้เลยว่าฉันไม่ได้เก่งคณิตอะไรเลย นักเรียนในห้องเรียนพิเศษนั้น เก่งกว่าฉันเยอะแยะ จนฉันละอายใจที่ตัวเองลำพองใจมาตลอด แต่ตอนนี้ก็เริ่มทำข้อสอบเก่าได้บ้างแล้วแต่ก็ยังเป็นบทเรียนง่ายๆ ส่วนบทที่ใช้เทคนิค วิธีการคิดเยอะ ฉันก็จับจุดอะไรไม่ได้เลย
ต่อมาที่วิชาภาษาอังกฤษ ตอนเรียกได้ว่าเป็นวิชาที่แย่ที่สุดสำหรับฉัน ก่อนขึ้น ม.4 เคยคิดจะเรียนสายศิลป์ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้แม้แต่คะแนนที่ทำในห้องเรียน ก็ยังแย่ที่สุดในห้อง ฉันรู้สึกท้อใจ ในวิชานี้มาก
วิชาเคมี ตอนนี้เรียนเคมี ม.6 เข้าใจ แต่ตั้งแต่ ม.4 - ม.5 ฉันไม่ได้ตั้งใจเรียนและทำไม่ได้เลย และยังไม่ได้อ่านหนังสือทบทวนด้วย ส่วนเนื้อหาที่ใช้ออกสอบก็เป็นคำนวณ ของ ม.6 ที่ฉันเรียนอยู่ไม่มีคำนวณเลย เป็นเนื้อหาล้วนๆ ฉันกลัวตัวเองอ่านและทำความเข้าใจไม่ทัน
วิชาชีววิทยา ฉันอยากอ่านวิชานี้ที่สุด แต่ในทางกลับกันก็ไม่อยากอ่าน เพราะเนื้อหาที่เยอะมาก จึงยากที่จะจำ และหนังสือวิชานี้ทุกเล่มของฉันเปิดอ่านได้หน้าเดียวก็หยุดทุกเล่ม
วิชาสังคมศึกษา วิชานี้เป็นวิชาที่ฉันกังวลอีก 1 วิชา เพราะฉันทำวิชานี้ไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว และเนื้อหาก็ยังไม่เริ่มอ่าน ซึ่งต่างจาก วิชาชีววิทยา ที่เด็กสายวิทย์ทุกคนมีพื้นฐาน แต่วิชาสังคมนี้ ซึ่งฉันไม่ชอบและไม่ถนัด และยังไม่เริ่มอ่าน ทั้งๆที่ป็นวิชาที่หลายคนไม่ค่อยกังวล แต่ฉันกลับกังวลและเครียดกับวิชานี้ หากฉันทำคะแนนได้ไม่ถึง 60 คะแนน ของแต่ละวิชาก็จะไม่มีสิทธิ์สอบ
วิชาภาษาไทย วิชานี้ฉันกังวลพอๆกับวิชาสังคน มันง่ายก็จริง แม้ในบรรดาทุกวิชาที่เคยทดลองข้อสอบกับสนามสอบจำลอง จะได้มากกว่าวิชาอื่น แต่ก็ยังไม่เคยได้คะแนนเกิน 50 คะแนนสักครั้ง
ทั้งหมดที่เล่ามา ล้วนเกิดจากความขี้เกียจของตัวฉันเอง มีหลายคนบอกฉัน ให้หาแรงบันดาลใจ ให้นึกถึงพ่อแม่ นึกถึงอนาคตตัวเอง แต่ฉันไม่เคยละความขี้เกียจของตัวเองได้เลย แม้กระทั่งวันหยุด 4 วัน ก็ยังเอาแต่ดูหนังจนการบ้านแทบไม่ขยับ ฉันก็หนักใจกับตัวเอง แต่ก็ไม่เคยเอาชนะตัวเองหรือความขี้เกียจที่เอาแต่สบายไปวันๆได้เลย ทั้งๆที่คณะที่ฝันก็อยู่สูงมากแท้ๆ ฉันอยากเข้าหมอศิริราช แต่ฉันเป็นแค่เด็กขี้เกียจที่เรียนอยู่ รร.ต่างจังหวัด แต่ฉันอยากเข้าคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ม.มหิดล แต่ฉันว่ามันคงสูงเกินไปจริงๆ อีกไม่ถึง 3 เดือนก็สอบแล้ว นอกจากแพทย์ฉันอยากเรียนทำอาหาร จึงมองคณะวิทยาสาสตร์ สาขาเทคโนโลยีอาหารของจุฬาหรือสวนดุสิตเอาไว้ แต่ที่จริงแค่อยากทำอาหาร เรียนเสริมเอาได้ รู้สึกชอบแต่ก็ยังไม่ใช่อาชีพที่จะมาเป็นความฝัน แต่ก็รู้สึกชอบกว่าอาชีพหรือคณะอื่นที่เคยคิดจะเข้า และยังมีวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์ ที่ฉันเล็งไว้ เพราะดูจะเป็นวิชาที่ฉันเข้าได้ดี แพทย์/อาหาร มันอาจจะสูงเกินไปทั้งคู่แต่ถ้าเลือกได้ก็อยากติดแพทย์ศิริราช และตอนนี้ก็เริ่มมีข้ออ้างในหัวว่า"ไม่ติดก็ไม่แปลก เพราะยังพยายามไม่เต็มที่ เพราะตัวเองขี้เกียจ" ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ถ้าจริงจังตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำได้รึป่าว แม้ใจจริงคิดว่าทำไม่ได้ ต่อให้เลิกขี้เกียจและจริงจังได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะสอบได้รึเปล่า แม้การสอบ GAT/PAT จะมาก่อนในเวลาแค่เดือนครึ่ง (44 วัน) แต่ถ้าฉันไม่ติดแพทย์ ฉันก็ต้องใช้คะแนน GAT/PAT เพื่อยื่นคณะวิทยาสาสตร์ สาขาเทคโนโลยีอาหารและวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์
ถ้าทุกคนมีวิธีช่วย ก็ขอความกรุณาด้วยนะคะ แม้สาเหตุจะมาจากตัวฉันเองก็ตาม ถ้ามีเทคนิคการอ่านเฉพาะจุดที่เข้าใจ ตรงประเด็น แบบเร็วๆ ก็แชร์มาบ้างนะคะ (อย่าต่อว่ากันเรื่องความขี้เกียจหรือเรื่องอื่นๆเลยนะคะ จะพยายามปรังปรุงตัวเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้มากที่สุดค่ะ)
ขอให้กระทู้นี้เป็นประโยชน์ต่อตัวฉันเอง และสำหรับใครบางคนที่ต้องการความช่วยในบางปัญหาที่อาจมีเหมือนกัน หรืออาจได้คำตอบที่ต้องการสำหรับบางคนนะคะ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของ DEK62 ทุกคน ขอให้ DEK62 ทุกคนสอบติดคณะ และมหาวิทยาลัยที่ตัวเองหวังไว้นะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความช่วยเหลือค่ะ #DEK62
2 มกราคม 2562
จะสอบติดหมอไหม อีก 2 เดือนครึ่งจะสอบ(73 วัน) ยังไม่ได้อ่านหนังสือ
อ่านไปแค่วิชาเดียว(ฟิสิกส์)แต่ก็ยังไม่ถึงครึ่งของเนื้อหาที่ต้องอ่าน ฉันอ่านเรื่อง วงกลม แล้วทำให้ท้อมาก เพราะสูตรที่เยอะมากๆของแต่ละกรณี แต่บางคนอาจง่าย ที่สำหรับฉันยาก อาจเป็นเพราะคิดแต่จะจำสูตรมากเกินไป เพราะฉันไม่ได้คิดเรื่องแปลงสูตร แต่ที่ฉันอ่านไป ฉันก็เข้าใจ และนำไปใช้ในข้อสอบที่ รร. นำมาให้ฝึกได้ แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนในหัวคิดเยอไป แล้วข้อสอบที่ให้มาก็ง่ายกว่าของ 9 วิชาสามัญ
ส่วนวิชาคณิตซึ่งเป็นวิชาที่ถนัดที่สุด ทำได้ดีกว่าคนอื่นในห้อง แต่ ม.6 กลางเทอมแรกคิดได้ว่าต้องไปเรียนพิเศษ ซึ่งที่ตอนแรกไม่คิดจะเรียนเพราะได้ยินข่าวลือต่างๆนานา แต่ก็ตัดสินใจไปเรียน และทำให้ได้รู้เลยว่าฉันไม่ได้เก่งคณิตอะไรเลย นักเรียนในห้องเรียนพิเศษนั้น เก่งกว่าฉันเยอะแยะ จนฉันละอายใจที่ตัวเองลำพองใจมาตลอด แต่ตอนนี้ก็เริ่มทำข้อสอบเก่าได้บ้างแล้วแต่ก็ยังเป็นบทเรียนง่ายๆ ส่วนบทที่ใช้เทคนิค วิธีการคิดเยอะ ฉันก็จับจุดอะไรไม่ได้เลย
ต่อมาที่วิชาภาษาอังกฤษ ตอนเรียกได้ว่าเป็นวิชาที่แย่ที่สุดสำหรับฉัน ก่อนขึ้น ม.4 เคยคิดจะเรียนสายศิลป์ด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้แม้แต่คะแนนที่ทำในห้องเรียน ก็ยังแย่ที่สุดในห้อง ฉันรู้สึกท้อใจ ในวิชานี้มาก
วิชาเคมี ตอนนี้เรียนเคมี ม.6 เข้าใจ แต่ตั้งแต่ ม.4 - ม.5 ฉันไม่ได้ตั้งใจเรียนและทำไม่ได้เลย และยังไม่ได้อ่านหนังสือทบทวนด้วย ส่วนเนื้อหาที่ใช้ออกสอบก็เป็นคำนวณ ของ ม.6 ที่ฉันเรียนอยู่ไม่มีคำนวณเลย เป็นเนื้อหาล้วนๆ ฉันกลัวตัวเองอ่านและทำความเข้าใจไม่ทัน
วิชาชีววิทยา ฉันอยากอ่านวิชานี้ที่สุด แต่ในทางกลับกันก็ไม่อยากอ่าน เพราะเนื้อหาที่เยอะมาก จึงยากที่จะจำ และหนังสือวิชานี้ทุกเล่มของฉันเปิดอ่านได้หน้าเดียวก็หยุดทุกเล่ม
วิชาสังคมศึกษา วิชานี้เป็นวิชาที่ฉันกังวลอีก 1 วิชา เพราะฉันทำวิชานี้ไม่ได้แม้แต่ข้อเดียว และเนื้อหาก็ยังไม่เริ่มอ่าน ซึ่งต่างจาก วิชาชีววิทยา ที่เด็กสายวิทย์ทุกคนมีพื้นฐาน แต่วิชาสังคมนี้ ซึ่งฉันไม่ชอบและไม่ถนัด และยังไม่เริ่มอ่าน ทั้งๆที่ป็นวิชาที่หลายคนไม่ค่อยกังวล แต่ฉันกลับกังวลและเครียดกับวิชานี้ หากฉันทำคะแนนได้ไม่ถึง 60 คะแนน ของแต่ละวิชาก็จะไม่มีสิทธิ์สอบ
วิชาภาษาไทย วิชานี้ฉันกังวลพอๆกับวิชาสังคน มันง่ายก็จริง แม้ในบรรดาทุกวิชาที่เคยทดลองข้อสอบกับสนามสอบจำลอง จะได้มากกว่าวิชาอื่น แต่ก็ยังไม่เคยได้คะแนนเกิน 50 คะแนนสักครั้ง
ทั้งหมดที่เล่ามา ล้วนเกิดจากความขี้เกียจของตัวฉันเอง มีหลายคนบอกฉัน ให้หาแรงบันดาลใจ ให้นึกถึงพ่อแม่ นึกถึงอนาคตตัวเอง แต่ฉันไม่เคยละความขี้เกียจของตัวเองได้เลย แม้กระทั่งวันหยุด 4 วัน ก็ยังเอาแต่ดูหนังจนการบ้านแทบไม่ขยับ ฉันก็หนักใจกับตัวเอง แต่ก็ไม่เคยเอาชนะตัวเองหรือความขี้เกียจที่เอาแต่สบายไปวันๆได้เลย ทั้งๆที่คณะที่ฝันก็อยู่สูงมากแท้ๆ ฉันอยากเข้าหมอศิริราช แต่ฉันเป็นแค่เด็กขี้เกียจที่เรียนอยู่ รร.ต่างจังหวัด แต่ฉันอยากเข้าคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล ม.มหิดล แต่ฉันว่ามันคงสูงเกินไปจริงๆ อีกไม่ถึง 3 เดือนก็สอบแล้ว นอกจากแพทย์ฉันอยากเรียนทำอาหาร จึงมองคณะวิทยาสาสตร์ สาขาเทคโนโลยีอาหารของจุฬาหรือสวนดุสิตเอาไว้ แต่ที่จริงแค่อยากทำอาหาร เรียนเสริมเอาได้ รู้สึกชอบแต่ก็ยังไม่ใช่อาชีพที่จะมาเป็นความฝัน แต่ก็รู้สึกชอบกว่าอาชีพหรือคณะอื่นที่เคยคิดจะเข้า และยังมีวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์ ที่ฉันเล็งไว้ เพราะดูจะเป็นวิชาที่ฉันเข้าได้ดี แพทย์/อาหาร มันอาจจะสูงเกินไปทั้งคู่แต่ถ้าเลือกได้ก็อยากติดแพทย์ศิริราช และตอนนี้ก็เริ่มมีข้ออ้างในหัวว่า"ไม่ติดก็ไม่แปลก เพราะยังพยายามไม่เต็มที่ เพราะตัวเองขี้เกียจ" ฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ถ้าจริงจังตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำได้รึป่าว แม้ใจจริงคิดว่าทำไม่ได้ ต่อให้เลิกขี้เกียจและจริงจังได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะสอบได้รึเปล่า แม้การสอบ GAT/PAT จะมาก่อนในเวลาแค่เดือนครึ่ง (44 วัน) แต่ถ้าฉันไม่ติดแพทย์ ฉันก็ต้องใช้คะแนน GAT/PAT เพื่อยื่นคณะวิทยาสาสตร์ สาขาเทคโนโลยีอาหารและวิทยาศาสตร์ชีวการแพทย์
ถ้าทุกคนมีวิธีช่วย ก็ขอความกรุณาด้วยนะคะ แม้สาเหตุจะมาจากตัวฉันเองก็ตาม ถ้ามีเทคนิคการอ่านเฉพาะจุดที่เข้าใจ ตรงประเด็น แบบเร็วๆ ก็แชร์มาบ้างนะคะ (อย่าต่อว่ากันเรื่องความขี้เกียจหรือเรื่องอื่นๆเลยนะคะ จะพยายามปรังปรุงตัวเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ได้มากที่สุดค่ะ)
ขอให้กระทู้นี้เป็นประโยชน์ต่อตัวฉันเอง และสำหรับใครบางคนที่ต้องการความช่วยในบางปัญหาที่อาจมีเหมือนกัน หรืออาจได้คำตอบที่ต้องการสำหรับบางคนนะคะ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของ DEK62 ทุกคน ขอให้ DEK62 ทุกคนสอบติดคณะ และมหาวิทยาลัยที่ตัวเองหวังไว้นะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกความช่วยเหลือค่ะ #DEK62
2 มกราคม 2562