ปัญหาเรื่องญาติพี่น้องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก บอกไม่ถูกพูดไปก็หาว่าใจดำ การมีญาติ(แฟน)เยอะ ไปมาหาสู่ตลอดเป็นเรื่องดีอันนี้ไม่เคยมีปัญหาเห็นด้วยและยินดีต้อนรับ แต่ถ้าจะมาอยู่ด้วยตลอดแบบตั้งหลักปักฐานไม่ไปไหนอันนี้อึดอัดใจมาก ไม่ใช่เขาไม่ดีหรือเรารังเกียจ แต่ความเป็นส่วนตัวของเราที่เคยใช้มาครึ่งค่อนชีวิตมันหายไป บ้านที่เคยเป็นที่พักกายพักใจทั้งวันหยุดและเวลาเลิกงานมันเปลี่ยนไปเหลือเพียงแค่ห้องนอนที่ยังเป็นที่ของเราจริงๆ บ้านที่เคยเป็นพื้นที่ส่วนตัวกลายเป็นที่พักริมทางให้คนที่ไม่รู้จักไม่สนิทมาพักอาศัยเข้าออกเพียงเพราะเขาคือญาติของญาติเพื่อนของญาติ เสียงเพลงกลิ่นบุหรี่ความวุ่นว่ายเข้ามาแทนความสงบเงียบ วิถีชีวิตเปลี่ยนความสุขหาย เราไม่ต้องการคนที่จะมาจ่ายค่าบ้านหรือทำงานบ้านช่วย เพราะนั่นคือสิ่งที่เราทำอยู่แล้ว เราแค่ต้องการสุขของเรากลับมา แฟนบอกเข้าใจและเห็นใจแต่ทำไมเอาคนอื่นเข้ามาเบียดเบียน เราลองคิดกลับไปกลับมาแบบไม่เห็นแก่ตัวถ้าเป็นญาติเราบ้างละแน่นอนเรายังคงต้องการความเป็นส่วนตัวและยังห่วงความรู้สึกแฟนเราด้วย เราจะบอกเขาว่าเราเกรงใจแฟนไม่ใช่เลือกแฟนไม่เอาญาติพี่น้อง แต่เรื่องแบบนี้เป็นใครก็ต้องคิดได้และเกรงใจกัน เราคงหาห้องเช่าข้างนอกให้เขาอยู่ช่วยเหลือเท่าที่ช่วยได้ แต่ถ้าเป็นพ่อแม่ไม่ว่าฝ่ายไหนอันนี้คือข้อยกเว้น แต่สำหรับญาติพี่น้องขอเถอะถ้าไม่ลำบากแบบไม่มีที่พึ่งจริงๆอย่ารบกวนกันเลย อย่าคิดว่าบ้านพี่ก็คือบ้านกู คุณสนิทกันเติบโตมาด้วยกันจริงแต่เราไม่ได้สนิทและเติบโตมาด้วย เราไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหนได้แต่ภาวนาให้คนมาอาศัยเขาคิดได้และไปเอง
#แปลกแต่จริงเจ้าของบ้านเกรงใจผู้มาอาศัย บ้านตัวเองแท้ๆแต่หาความสุขไม่ได้