คือตลอดมาผมมักจะมีปัญหากับครอบครัว อย่าร้าง โดยปกติผมจะอาศัยอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง แล้วพอผมเข้ามหาลัย แม่ผมก็ไม่ได้ส่งผมเรียนอีกเลย แต่เป็นพ่อผมที่ส่งเรียน ซึ่งแยกทางกันแล้ว ก็ส่งให้ผมเรียนอยู่ตลอด ซึ่งแน่นอนว่าเรื่องเงินอาจจะไม่มีปัญหา แต่ที่ผมอยากเล่าคือ ตอนนี้ผมรู้สึกอยู่มหาลัย อยู่หอนอก มันรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน เวลาผมเห็นเพื่อนๆ ช่วงปิดเทอม หรือหยุดยาว มีเทศกาล เขาก็มักจะกลับบ้านกันแล้วลงสตอรี่ ลงภาพต่างๆนาๆ อย่างมีความสุข ในขณะที่ผมไม่เคยกลับบ้านเลย เพราะกลับไปก็มีแต่ปัญหาและเรื่องชวนเครียด ซึ่งตามจริงแม่ผมเองก็ดูเหมือนจะไม่ต้องการให้ผมกลับบ้านอยู่แล้ว และนี่ก็จะข้ามปีแล้วด้วย ผมก็ยังรู้สึกอยู่ที่นี่ยังมีความสุข ยิ่ง มอ มีคนน้อยๆเงียบๆ ก็ยิ่งรู้สึกเหมือนบ้านเข้าไปอีก มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่าเราแปลกจากคนอื่น