เล่นของติดต่อกันมาเป็นปีที่สาม  ปีนี้ได้ข้อมูลน่าสนใจเพิ่มเติมจากการสอบถาม

ก่อนออกจากบ้าน  ได้เตรียมของกินเผื่อให้กับคนคุมเครื่องฟอกไต  ที่บางคนต้องทำงานไม่มีวันหยุดปีใหม่  





เงินของคนอื่นก็คืนกลับไปให้สังคม  ผ่านองค์การกุศลที่เราต้องการบริจาค
เป็นคนชอบบริจาคแบบครั้งๆ  ตามโอกาสและความสะดวกกาย สบายใจของตัวเอง



ส่วนเงินของตัวเอง  ก็ได้โทรบอกกับทางเจ้าหน้าที่พยาบาลไว้ล่วงหน้าว่า
ช่วยหาคนไข้ที่ขาดแคลนทุนทรัพย์ให้ด้วยจำนวนสิบคน  (จะแจกเงินให้คนไข้ คนละห้าร้อยบาท)
เพิ่งรู้ความจริงจากการสอบถามว่า   ใช้หลักเกณฑ์อะไรในการเลือกคนที่จะรับเงิน
หัวหน้าฝ่ายดูแลเครื่องฟอกไตให้ข้อมูลว่า   จะให้เงินกับคนไข้ที่ต้องออกเงินค่าฟอกไตครั้งละ 1000 บาท
เพราะคนที่จะได้รับการฟอกไตผ่านเครื่องฟรีคือ  คนที่ถือบัตรทองมาก่อนปี 2553  แต่ต้องฟอกไตอย่างต่อเนื่อง
เข้าใจว่าคนไข้ส่วนนี้  น่าจะทะยอยลดลงไปตามลำดับของกาลเวลาของความป่วยไข้เรื้อรังที่ไม่มีวันหาย  

บัตรทองที่เหลือ  จะได้บริการฟรี  
ต้องเอาถุงน้ำยาฟอกไตพร้อมอุปกรณ์ฟอกผ่านช่องท้องไปทำเองที่บ้าน   หลังผ่านการอบรมวิธีฟอกไตผ่านช่องท้อง

ถ้าไม่สะดวกจะฟอกไตผ่านช่องท้องเองเพราะทำไม่เป็น   ก็ต้องยอมจ่ายเงินมาฟอกผ่านเครื่องที่มูลนิธิ ครั้งละหนึ่งพันบาท





ใครสนใจอยากเล่นของฉลองปีใหม่  แล้วยังไม่มีที่จะไปเล่นของ
ทางหัวหน้าพยาบาลคุมเครื่องฯ  ฝากประชาสัมพันธ์ให้ด้วย






+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ออกจากโรงพยาบาลสงฆ์ก็นึกแวบไปถึง อตก.  ที่ช่วงนี้ใครๆก็บ่นว่าจอดรถยากมากเพราะเอาพื้นที่จอดส่วนหนึ่งมาทำตลาดน้ำอตก.
เลยขับไปแบบกะไว้ล่วงหน้าว่า   ถ้าหาที่จอดไม่ได้ จะขับออกมาเลย  ไม่ขับวนหาที่จอด

จังหวะดี   มีรถกำลังจะออกพอดีตรงหน้ารถของผม  ก็เลยได้ที่จอด



ตรงทางเดินลานกว้างกลางตลาด  
อตก. เอากล้วยไม้มาแจกฟรีวันละหนึ่งพันต้น   มีแจกทุกวันไปจนถึงวันที่ 7 มกราคม? ไม่เว้นวันหยุดปีใหม่
โดยคนขอกล้วยไม้  ต้องสแกนคิวอาร์โค้ทและกดไลท์ให้ อตก. ก่อน  (ขออภัยที่จำผิดเป็น ธกส.)




ใกล้เที่ยงพอดี  เลยแวะกินข้าวหมูแดงเจ๊ซ่วน บู๊ธอาหารที่ขายหมดเร็วที่สุดในตลาดอตก.
เจ๊ซ่วนกลับมาขายเอง  หลังจากหยุดขายไปเกือบปี  เพราะปัญหาปวดข้อเข่าจากการยืนนานๆ



ใครจะซื้อทุเรียน  ระวังจะโดนสับขาหลอก  
เอาทุเรียนปลาร้ามาแพ็คล่อใจ  ตั้งสี่พูยักษ์แค่ 380 บาท
พอเราจะเอาแบบห่ามๆตามที่ต้องการ   กลายเป็นว่าต้องซื้อพูละ 500 บาท

ดังนั้นเพื่อป้องกันการสับขาหลอกของแม่ค้า  
ถามให้ตรงประเด็นเลยว่า  ขายแบบปอกเปลือกแล้ว กิโลกรัมละเท่าไร




ออกจาก อตก. ขึ้นทางด่วนมาลงยมราช  ข้ามสะพานพระรามแปดไปศิริราช
กะไว้ในใจเหมือนเดิม  ถ้ามีที่จอด ก็จะลงไปซื้อของ  
บังเอิญมากๆ  ที่จอดรถตรงใกล้ปากซอยวังหลัง   มีที่จอดเหลือตอนบ่ายโมงกว่า !!!!

ก็เลยได้เดินเข้าซอยวังหลัง ซื้อของมาหลายอย่าง  
ทาโกะยากิ ซื้อจากร้านเจ้าดังที่สุดของซอยหลังวัง
คนมุงยังกับแจกฟรี   ต้องการได้ของเร็ว อย่าซื้อซูชิ  ให้ซื้อเฉพาะทาโกะยากิหลากรสแทน



ออกจากที่จอดรถ  ขับจวนจะผ่านปากซอยวัดระฆัง  นึกขึ้นมาได้ว่า
เดี๋ยวนี้มีอาคารจอดรถ จอดรถได้แน่ถ้าไม่ใช่หน้าเทศกาลต่างๆ
ก็เลยเลี้ยวแวบเข้าไปเล่นของแบบรับประทานด่วน (ไม่ได้ตั้งเป้าไว้แต่แรก)

เล่นของไปแค่สองจุดตามภาพประกอบ

แบงค์ราคามากสุด  ผมเป็นคนเสียบเอง









ซื้อขนมปังยี่สิบบาท ไปเลี้ยงปลาที่ริมแม่น้ำ


ออกจากวัดระฆัง  กะว่าจะไปเดินดูพระราชวังเดิม
แต่รถติดค่อนข้างหนัก  ก็เลยเปลี่ยนใจขับรถกลับบ้าน
มาทันดูตลาดหุ้นปิดภาคบ่าย

สรุปได้ว่า   ชีวิตของผู้เดินทางแสวงหาเงินในตลาดหุ้นปี 2561  จากสูงสุดได้คืนสู่สามานย์ เอ๊ยสามัญ

ที่พอจะชื่นใจได้บ้าง  ก็เงินจริงที่เจ้ามือตัวจริงจ่ายให้ครับ


*ขอบคุณ คุณ NKK ที่ทักเรื่องเลขปีคศ. ผิด

ปีหน้า ฟ้าเก่า  ตลาดหุ้นก็คงเหมือนเดิม
เปลือกนอกจะเปลี่ยนไปแค่ไหน   แก่นแท้ก็มีแค่
มันเล่นกับความโลภและความกลัวของคนในตลาด








ต่อจากเล่นของก็เที่ยวไปแบบพอเพียง

https://ppantip.com/topic/38413135