เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นนักศึกษาอยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่งแล้วเธอก็เป็นนักศึกษาของวิทยาลัยแห่งหนึ่งเหมือนกันครับ(คนละวิทยาลัยกันครับ)ระหว่างที่เรียนอยู่นั้นเธอก็เป็นคนช่วยเรื่องค่าใช้จ่ายต่างของผมเอามากเลย
เอาเป็นว่า...ฐานะของเรามันไม่เท่ากัน ฐานะของเธอนั้นดีมากถือว่าเป็นลูกคนรวยเลย
แต่ผมนั้นฐานะไม่ดีเอาเท่าไหร่จึงขัดสนเรื่องเงิน
ที่ผมกับเธอคบกันพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรู้ครับว่าคบกัน แต่ครอบครัวฝั่งผมนั้นไม่ค่อยชอบฝั่งเธอซักเท่าไหร่
แต่ครอบครัวของเธอดีกับผมมากจนผมละอายว่าไม่ใช่คนในครอบครัวแท้ไปทำไมถึงได้ดีกับผมขนาดนี้
จนมีมาวันนึง..เหมือนฟ้าเล่นตลกเลยครับผมเปิดภาคเรียนมานี้ผมจะต้องถูก รีไทร์ หรือไล่ออกนั่นแหละครับ
เพียงเพราะเหตุขัดข้องทางวิทยาลัยที่ทำข้อมูลของผมไม่ครบทำให้ผมส่งเกรดไม่ได้
เกรดทุกวิชาก็เลยกลายเป็นศูนย์(วิทยาลัยผมถ้าเกิดเกรดศูนย์ทุกวิชาจะถูกรีไทร์น่ะครับ)
และด้วยเหตุนี้แหละครับครอบครัวของผมก็ใช่ว่าจะมีเงินส่งผมเรียนใหม่ต่อ😭😭
ถ้าผมบอกเธอไปว่าผมถูกรีไทร์ออกไปผมก็รู้สึกว่าครอบครัวเขาช่วยผมมามากแล้ว
อีกอย่างผมจะไปเป็นภาระให้กับครอบครัวเขาอีก😭
แล้วครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกับเธอก็ได้บังเอิญทะเลาะกัน
ครั้งนี้ผมก็เลยคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้
ผมก็เลยบอกเลิกเธอแล้วก็บอกเธอว่าผมหมดรักเธอแล้ว
ผมคิดว่าผมจะไปเป็นภาระให้เธอเปล่าๆ😭😭😭
ผมเลยตัดสินใจมาแบบนี้😭😭
มันเหมาะสมแล้วจริงหรอครับที่ทำแบบนี้😭😭
ผมก็รักเธอมากแต่ก็ไม่อยากเป็นภาระให้เธอ😭
ทำแบบนี้เหมาะแล้วจริงแล้วเหรอครับ😭
(ผมคบกับเธอมาได้1ปีกับอีก3เดือนครับ)😭