เริ่มแรกต้องบอกก่อนว่าผมเป็นเกย์ ไปชอบผู้ชายคนนึงตั้งแต่ตอนม.ปลายแล้ว ได้เข้าไปตีสนิทเค้าจนได้เป็นเพื่อนสนิทกันแล้ววันนึงผมก็ได้บอกเค้าว่าผมชอบเค้า แต่เค้าปฏิเสธกลับมาบอกว่าชอบผู้หญิง แต่ก็ยังคงเป็นเพื่อนกันได้ปกติ ผมก็พยายามทำตัวปกติและพยายามทำให้ได้อยู่ใกล้เค้ามากที่สุดจนเราสนิทกันมากทำใจผมไม่สามารถถอนตัวไปจากเค้าได้อีก หลังจากนั้นไม่นานเค้ามีแฟนเป็นรุ่นน้องผู้หญิง ทำให้ผมเสียใจสุดๆเพราะได้แต่คิดว่าเราพยายามไม่พอ แต่เค้าเวลามีปัญหาหรือทะเลาะกับผญ.คนนี้ก็จะโทรมาปรึกษาผมตลอดผมก็เจ็บทุกครั้งที่เค้าทำแบบนี้แต่ด้วยว่ารักเค้ามากก็ต้องเก็บไว้ เค้าคบกับผญ.คนนี้มาเกือบ4ปี ปีแรกๆเห็นหวานกันมาก พอปีหลังๆมาเค้ามาอยู่กับผมบ่อยขึ้น แต่ไม่เคยถามเค้าว่าทำไม เค้าเคยบอกกับผมว่าผมเป็นคนสำคัญกับเค้ามากกว่าใครๆ เป็นคนที่ไว้ใจเชื่อใจและสบายใจที่ได้อยู่ด้วย ผมก็ดีใจมากที่ได้ยินแบบนี้เพราะผมทำแบบที่เค้าว่าให้แบบด้วยความเต็มใจแค่หวังว่าสักวันเราจะได้อยู่ด้วยกัน แต่หลังจากที่เค้าไปอยู่มหาวิทยาลัยเราก็อยู่กันคนละที่ แต่ก็ได้คุยทางโทรศัพท์ทุกคืนจนช่วงหลังๆเค้าเริ่มมีสายซ้อนบอกว่าไม่ว่างหรือตอนที่โทรกับผมอยู่ก็ตัดสายไปจนมารู้ว่าเค้าคบกับผญ.ที่อยู่ม.เดียวกับเค้าทำให้ผมรู้สึกไม่ดีอีกแล้วเค้าบอกว่าคนนี้เค้ารักมากถึงมากที่สุดแต่มีวันนึงเค้าโดนผญ.หักอกเพราะผญ.คนนั้นไปมีแฟนใหม่ผมก็ปลอบเค้าเหมือนที่เคยทำมาตลอดเค้าแล้วเค้าบอกว่าเค้ารู้แล้วว่าใครรักเค้าจริงนั้นก็คือผมแต่เค้าให้ได้แค่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ถึงแฟนแล้วเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ม.ปลายจนถึงตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบ8ปีที่ผมคอยอยู่ข้างเค้าห่วงเค้าให้คำปรึกษาเค้าโดยไม่ยอมไปไหนเพราะรักเค้ามากๆจริง และตอนนี้ผมก็พอรู้ว่าเค้ากำลังจะมีผญ.เพราะพฤติกรรมตอนคุยโทรศัพท์กับตอนที่ได้เจอกันมันกลับมาเป็นแบบเดิมเหมือนเมื่อก่อน ผมอยากถามความคิดเห็นหรือคำแนะนำว่าควรทำอย่างไรต่อไป หรือควรพูดอะไรกับเค้ามั้ย เพราะมันก็เหนื่อยแต่ก็ยังรักเค้ามากไม่อยากเสียเค้าไปไหนอีกแล้วเพราะมันเจ็บนะที่ให้คำปรึกษาเรื่องแฟนของเค้า