นี่เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้นะคะ คือมีเรื่องที่ไม่ถึงกลับกลุ้มใจแต่ก็แอบฉุกคิดนิดถึงค่ะ เราขอเรียกเขาว่า แม่บุญธรรม นะคะ คือ เรารู้จักแม่บุญธรรมจากโรงเรียนค่ะเขาเป็นข้าราชการ(ไม่ใช่ครู) เหมือนเขาจะเอ็นดูเรามากกกๆ ซื้อขนมให้บ้าง ถามสารทุกข์สุขดิบต่างๆนาๆแต่ไม่เคยถามถึงครอบครัวจริงๆของเรา วันนึงเขาขอให้เราไปเป็นลูกเขาค่ะ บอกแบบปากเปล่าว่า "มาเป็นลูกให้แม่นะ แม่อาจจะมีลูกของแม่จริงๆไม่ได้ แม่อยากให้หนูมาเป็นลูก" เขาให้เราเรียกเขาว่าแม่.. ค่ะเราก็เรียก เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะมีความรู้สึกว่าเค้าเอ็นดูและรักเราจริงๆอีกอย่างก็ไม่อยากหักหาญน้ำใจความรักของเขา ที่นี้เราย้ายจากจังหวัดมาอยู่กับแม่แท้ๆของเรา(พ่อกับแม่เราเลิกกันค่ะ) แต่ยังคงติดต่อกับแม่บุญธรรมอยู่ทางเฟสบุ๊ค เขาก็เป็นห่วงถามเรื่องผลการเรียน คิดถึงเรา อยากได้อะไรมั้ยเดี๋ยวเขาส่งให้แต่เราปฏิเสธตลอดเพราะเกรงใจจนถึงปัจจุบัน จู่เขาก็ถามเราค่ะว่า " แม่คิดถึงหนูนะ รักแม่มั้ย หนูจะเลี้ยงแม่มั้ยถ้าหนูมีงานทำ.. " คำถามแบบนี้เริ่มถามตั้งเราขึ้นม.ปลายประมาณ2-3ครั้ง(นานๆที) เราแอบฉุกคิดค่ะว่าเขาจะให้เราเลี้ยงดูเขาตอนเขาแก่ตัวไปหรือเปล่า เพราะเขาไม่เคย(ถาม)ส่งเสียค่าเทอม ค่าเรียนพิเศษหรืออะไรต่างๆ(ต่อให้เขาให้เราก็ไม่เอา) สิ่งที่เขาให้เราอย่างเดียวคือความรักของเขา ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากเลี้ยงดูเขา แต่เราเป็นลูกคนโตมีน้องแท้ๆที่ห่างจากเรา18ปีมีพ่อแม่แท้ๆที่ต้องดูแลแน่ๆถ้ามีเงินเดือน ความรู้สึกของเราตอนนี้คือกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมากๆตอนนี้

ปล.เป็นเวลา8ปีแล้วค่ะที่รู้จักเขา
      แม่แท้ๆของเราเค้าแต่งงานใหม่ เงินต่างๆในการใช้ชีวิตเป็นเงินแม่คนเดียวค่ะ