ในรายการตีท้ายครัว  เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา
ในฐานะลูกคนนึง  เมื่อดูรายการจบ  เราต้องร้องไห้ออกมา
เรื่องที่เราอยากลืม  จนเหมือนจะลืมไปได้แล้วก็กลับมาอีก  เหมือนฉายหนังซ้ำ

พ่อเรามีเมียน้อย  ครอบครัวเราต้องล่มสลาย  
เรากลายเป็นเด็กบ้านแตก  ยังมีบุญที่มีแม่คอยประคับประคองชีวิตมาได้
ทุกครั้งที่คิดถึงการกระทำ ที่พ่อ  ที่เมียน้อย  ที่ลูกใหม่ของพ่อทำกับเราและแม่
เราร้องไห้  และเจ็บปวดเสมอ  ดีกรีความเจ็บปวดไม่เคยลดลงเลย
เราเพิ่งให้อภัยพ่อได้ไม่นานมานี้เอง  แต่เราไม่เคยลืมความเจ็บปวดได้เลย

ฟังคุณฮาร์ทเล่าว่า  โชคดีที่เมียและลูกใจกว้าง  เห็นแก่ความสุขของพ่อ
เราอยากถามคุณฮาร์ทว่า  แล้วคุณฮาร์ท ไม่รักและสงสารพวกเขาบ้างหรือ
เราไม่รู้ว่าเด็กๆ เหล่านั้นใจกว้าง รับได้จริงๆ หรืออยู่ในภาวะจำยอม  
ยอมเพราะรัก  

เราเชื่อว่าเราไม่ได้ใจแคบ  แต่เราคิดว่าพ่อทรยศต่อแม่  ทรยศต่อเรา
พ่อไม่มีคุณธรรมพื้นฐานของการเป็นคู่ชีวิตที่ดี

แต่เพราะความเป็นพ่อลูก  เราต้องยอมให้อภัย
พ่อแม่มีอิทธิพลต่อลูกในทุกๆ ด้าน  
ทุกสิ่งที่คุณกระทำเป็นเบ้าหลอมให้ลูก
ถ้าเป็นสิ่งดีมันจะเกราะให้ลูก  รอดปลอดภัยในโลกปัจจุบันได้
ถ้าเป็นสิ่งร้าย  มันจะยังคงอยู่กับลูกไปตลอดชีวิตของเค้า