เป็นกระทู้แรกของผม มันอาจจะยาวไปหน่อยนะครับ อาจจะดราม่านิดหน่อยหรือผมพูดไม่รู้เรื่องก็ขอโทษด้วยนะครับ
ตอนนี้ผมกำลังเรียนวิศวะอยู่ปี 2 ครับ มหาลัยนึงในภาคเหนือ เริ่มด้วยผมไม่รู้ตัวเองเลยเลือกเรียนไปแบบมั่วๆ ผมเป็นคนที่ทำอะไรก็กลางๆ ผมเรียนสายวิทย์มาครับ พ่อแม่ผมเลยอยากให้เรียนตามสายมากกว่า จนผมได้เข้ามาเรียนวิศวะ ตอนนั้นผมตั้งเป้าว่าจะลองค้นหาตัวเองในปี 1 ดูว่าคณะนี้สาขานี้มันใช่กับผมป่าว แต่กลับกลายเป็นว่าในปี 1 ไม่มีวิชาที่เกี่ยวกับสาขาสักเท่าไหร่ ผมก็ทนเรียนจนจบปี 2 เทอม 1 แล้ว พอจะมีวิชาในสาขาเข้ามา ผมรู้สึกสนุกอยู่ครับ แต่พอเกรดมันออกมามันรู้สึกผกผันกันมากครับ ล่าสุดตัวพื้นฐานวิศวะพึ่ง F ไป เกรดผมนั้นเข้าขั้นจะไทล์เลยครับ จนผมเริ่มคิดว่าหรือผมเรียนแบบไม่จริงจัง หรือสายการเรียนมันไม่ใช่ หรือมีเหตุผลอื่นอีกไหม ผมไม่ทราบเลยครับ ผมแค่รู้ว่าผมพยายามทำให้มันดีแต่ก็กลายเป็นว่าล้มเหลวไปซะหมดเลย ผมก็ท้อพอตัวอยู่ครับ ท้อการเรียนส่วนนึงแล้วก็ครอบครัวอีกส่วนด้วยครับ ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลย พ่อแม่ผมเป็นคนอยากให้ผมเรียนคณะนี้ ผมก็ไม่ได้ขัดเพราะผมไม่รู้ว่าคณะอื่นมันดีหรือไม่ดี ยิ่งผมอ่านรีวิวต่างๆผมไม่เชื่อเลยครับ มันมีความรู้สึกว่ามันไม่ใช่รีวิวทุกอย่าง กลัวจะมองด้านเดียวแล้วด่วนสรุป
ผมเลยอยากปรึกษาหลายเรื่องเลยครับ
- มีวิธีหาคณะหรือสายการเรียนที่ใช่นอกจากสำรวจตัวเองว่าชอบทำอะไรมั้ยครับ แม้บางคนจะบอกว่าตัวเองนั้นรู้ดีที่สุด แต่ผมก็ยังหาไม่เจอซักทีครับ
- ต้องคุยกับทางพ่อแม่ยังไงดีครับ ผมยังไม่ได้บอกเกรด ผมไม่รู้จะบอกว่าผมอยากซิ่ว หรือผมอยากเรียนต่ออะไรเลย
- ผมรู้สึกว่าที่ผมอยากเรียนต่อก็เพราะว่าผมมีเพื่อนที่ดีเชื่อใจอยู่ ผมไม่ควรเอาเพื่อนมาเป็นข้ออ้างในการซิ่วหรือว่าเรียนต่อใช่ป่าวครับ
- ความคิดผมคือจะซิ่วไปมันไม่เสียเวลาเลยครับ แต่ทางพ่อแม่จะมองว่าเสียเวลามาก จะมีความคิดประมาณว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียนให้จบ ทำไมไม่พยายามอีก ซิ่วไปมันก็คงเหมือนเดิมเพราะมันอยู่ที่ความตั้งใจของผมมากกว่า ปัญหาพวกนี้ต้องจัดการยังไงให้มันแฟร์ทั้งสองดีครับ
- ผมเครียดเรื่องนี้สะสมพอตัวเลยครับ คิดว่าควรปรึกษาแพทย์หรือว่าคุยกับคนรอบข้างก็พอครับ
- มีแต่คนพูดว่า"เรียนวิศวะมันยาก รอดได้ก็เก่งแล้ว" แต่บางคนก็พูดว่า "ทุกคณะก็ยากต่างกัน อย่าตัดสินว่าคณะตัวเองยากแค่คณะเดียว" มีความเห็นยังไงกับสองคำพูดนี้บ้างครับ
ปรึกษาการเรียนของผมกับการเรียนในมหาลัยหน่อยครับ
ตอนนี้ผมกำลังเรียนวิศวะอยู่ปี 2 ครับ มหาลัยนึงในภาคเหนือ เริ่มด้วยผมไม่รู้ตัวเองเลยเลือกเรียนไปแบบมั่วๆ ผมเป็นคนที่ทำอะไรก็กลางๆ ผมเรียนสายวิทย์มาครับ พ่อแม่ผมเลยอยากให้เรียนตามสายมากกว่า จนผมได้เข้ามาเรียนวิศวะ ตอนนั้นผมตั้งเป้าว่าจะลองค้นหาตัวเองในปี 1 ดูว่าคณะนี้สาขานี้มันใช่กับผมป่าว แต่กลับกลายเป็นว่าในปี 1 ไม่มีวิชาที่เกี่ยวกับสาขาสักเท่าไหร่ ผมก็ทนเรียนจนจบปี 2 เทอม 1 แล้ว พอจะมีวิชาในสาขาเข้ามา ผมรู้สึกสนุกอยู่ครับ แต่พอเกรดมันออกมามันรู้สึกผกผันกันมากครับ ล่าสุดตัวพื้นฐานวิศวะพึ่ง F ไป เกรดผมนั้นเข้าขั้นจะไทล์เลยครับ จนผมเริ่มคิดว่าหรือผมเรียนแบบไม่จริงจัง หรือสายการเรียนมันไม่ใช่ หรือมีเหตุผลอื่นอีกไหม ผมไม่ทราบเลยครับ ผมแค่รู้ว่าผมพยายามทำให้มันดีแต่ก็กลายเป็นว่าล้มเหลวไปซะหมดเลย ผมก็ท้อพอตัวอยู่ครับ ท้อการเรียนส่วนนึงแล้วก็ครอบครัวอีกส่วนด้วยครับ ผมไม่รู้จะพูดยังไงเลย พ่อแม่ผมเป็นคนอยากให้ผมเรียนคณะนี้ ผมก็ไม่ได้ขัดเพราะผมไม่รู้ว่าคณะอื่นมันดีหรือไม่ดี ยิ่งผมอ่านรีวิวต่างๆผมไม่เชื่อเลยครับ มันมีความรู้สึกว่ามันไม่ใช่รีวิวทุกอย่าง กลัวจะมองด้านเดียวแล้วด่วนสรุป
ผมเลยอยากปรึกษาหลายเรื่องเลยครับ
- มีวิธีหาคณะหรือสายการเรียนที่ใช่นอกจากสำรวจตัวเองว่าชอบทำอะไรมั้ยครับ แม้บางคนจะบอกว่าตัวเองนั้นรู้ดีที่สุด แต่ผมก็ยังหาไม่เจอซักทีครับ
- ต้องคุยกับทางพ่อแม่ยังไงดีครับ ผมยังไม่ได้บอกเกรด ผมไม่รู้จะบอกว่าผมอยากซิ่ว หรือผมอยากเรียนต่ออะไรเลย
- ผมรู้สึกว่าที่ผมอยากเรียนต่อก็เพราะว่าผมมีเพื่อนที่ดีเชื่อใจอยู่ ผมไม่ควรเอาเพื่อนมาเป็นข้ออ้างในการซิ่วหรือว่าเรียนต่อใช่ป่าวครับ
- ความคิดผมคือจะซิ่วไปมันไม่เสียเวลาเลยครับ แต่ทางพ่อแม่จะมองว่าเสียเวลามาก จะมีความคิดประมาณว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียนให้จบ ทำไมไม่พยายามอีก ซิ่วไปมันก็คงเหมือนเดิมเพราะมันอยู่ที่ความตั้งใจของผมมากกว่า ปัญหาพวกนี้ต้องจัดการยังไงให้มันแฟร์ทั้งสองดีครับ
- ผมเครียดเรื่องนี้สะสมพอตัวเลยครับ คิดว่าควรปรึกษาแพทย์หรือว่าคุยกับคนรอบข้างก็พอครับ
- มีแต่คนพูดว่า"เรียนวิศวะมันยาก รอดได้ก็เก่งแล้ว" แต่บางคนก็พูดว่า "ทุกคณะก็ยากต่างกัน อย่าตัดสินว่าคณะตัวเองยากแค่คณะเดียว" มีความเห็นยังไงกับสองคำพูดนี้บ้างครับ