ตอนนี้เราอายุ20ไม่ได้เรียนต่อเพราปัญหาครอบครัวตั้งแต่ตอนอยู่ม.2
ตอนนี้เราเรียนกศน.ต่อและหวังจะต่อมหาลัย
เพื่อการทำงานที่ดีในอนาคตเพราะเราคิดว่าเราไม่ควรหยุดอยู่แค่นี้เมื่อมีโอกาส
ตอนนี้เราต่อม.ปลายได้เกือบ1ปีแล้ว ตอนนี้เราทำงานโรงงานตามบ้านเพื่อเก็บเงินเรียนต่อแม่เราเป็นคนที่ชอบใช้เงินแบบชักหน้าไม่ถึงหลังมาเกือบจะเข้าปี7แต่ก่อนแม่เก็บเงิน
ปกติแต่มีช่วงนึงทั่พ่อกับแม่ติดการพนัน
เราทำได้แค่ให้รู้ว่าที่ทำอยู่เราไม่พอใจ
แต่บางทีแกก็ไม่สนใจเราเลยเราก็ไม่ได้คิดอะไรบางทีคิดว่าแกเล่นแก้เครียด
หลังจากนั้น6เดือนเราก็รูว่าแม่ไปเป็นหนี้อะไรบ้างพ่อเราออกกระบะมือสองส่งงวด4000/เดือนพ่อเราไม่รู้ในหนี้บางส่วนที่แม่เป็นอยู่
เราเหมือนคนกลางพ่อเราเคยพูดออกมาคำนึงเราไม่รู้ว่าจะพูดกับแกยังไงเลย
พ่อจะทำได้อีกกี่ปีนาง  เรานี่ปวดแบบจี้ดเข้าหัวใจเลย ตอนนี้บ้านเราจำนองเงิน30000
รถมอเตอร์ไซต์เราก็เข้าไฟแนนท์14000
ที่นา30000ทองของแม่4000ทองเราที่เราเก็บเงินซื้อ4000หนี้นอกระบบ25000หนี้บัตรเครดิต45000เพื่อมาหมุดหนีนอกระบบ  ..อ่อพ่อกับแม่เราทำงานโรงงานมาเกือบ10ปี
ตอนนี้เราก็ทำที่เดียวกับพ่อแม่ความตั้งใจอยากเรียนเลยตั้งใจหางานเพื่อเก็บเงินเพื่อในการเรียนแต่เหมือนแม่พูดว่าเอาเงินพ่อไว้ส่งงวดรถเงินเดือนกับแม่ไว้ใช่กินอยู่
เรานี่ความฝันแตกสลายเหมือนแกไม่เคยเห็นว่าเราอยากทำแบบที่เด็กทั่วไปเขาทำกันบางคือเรียน เราพลาดมาแล้วครั้งนึงเราหาหนทางเพื่อเรียนต่อแต่เหมือนแม่ชอบมาทำฝันเราเหมือนแกคิดแค่ว่าลูกกูหาเงินมาเพื่อให้กู
จนเราอยากใจดำกับแม่แต่ไม้เคยทำได้สักครั้งครั้แรกเรามีเงินก้อนแรกคือ12000คือเงินทำรายชื่อคนรายได้น้อยเขาจ้างนักศึกษา กศน.ทำเราเลยได้เงินอันนี้ม่เราบอกแม่เอาไปใช้หนี้นอกระบบ..แต่แกเอาไปใช้หนี้แค่3000
เราก็เลยคิดว่าเออแม่ต้องซือกับข้าวทุกวัน แกคงหมดใช้เลยไม่ได้ใช่หนี้เขา
ครั้งที่2แหวนเราที่จำ4000ตาแม่เสียแก่ไม่มีเงินไปงานเราเลยให้ไปจำนำมา
มาตอนนี้แกคิดเรื่องที่ว่าเรามีงานทำแล้วต่อไปหนี้ก็เบาลงเอาเงินมาใช่หนี้
หนี้จะได้หมดๆหนี้บางครั้ง เราก็ไม่รู้ว่าจะเป็นได้คิดไหมอะไรหลายๆอย่างมันเราเริ่มเหนื่อยแล้ว เริ่มไม่อยากที่จะฝัน ไม่รู้สิ.ความคิดเราไม่แปลกยังไงไม่รู้
คนไหนมีความคิดเห็นอย่างไรบอกหน่อยย่ะค่ะเราจะทำไงดี