พ่อจุ้งเคยพาเจไปคัดตัวตามสถานที่ต่างๆเยอะแยะมากมาย มีทั้งโดนดูถูก หรือให้สำรองยาวๆ จนพ่อจุ้งต้องมาขอตัวลูกชายคืน ถ้าจะไม่ดันลูกผมแล้ว...

ที่น่าสังเกตุคืออะไรรู้ไหมครับ พ่อจุ้งเอง ไม่เคยติดทีมชาติ ไม่เคยมีโปรไฟล์ license ไม่มีความรู้ในการฝึกเบสิคฟุตบอลแบบมาตราฐาน เป็นหนุ่มต่างต่างจังหวัดที่คลั่งไคล้กีฬาฟุตบอลอย่างบ้าคลั่ง จนต้องทำทุกวิถีทางที่จะให้ลูกตนเองเก่งเหมือน ดิเอโก้ มาราโดน่า ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ผมว่าพ่อจุ้งบ้ามากๆ(แต่วันนี้ใครจะเชื่อละใครครับ) แค่นั้นไม่พอถึงขนาดไปไหว้ขอพรหลวงพ่อวัดไร่ขิง ขอให้ลูกตัวเองเก่งเหมือน มาราโดน่า

เมื่อวันเวลาผ่านไป เริ่มการฝึกเจ้าเจจากการปั้นหนังสือพิมพ์เป็นลูกกลมๆเพื่อให้เจ้าเจได้หัดเตะ หัดความคุ้นเคยกับลูกกลมๆ วันไหนเจดื้อ เจเล่นห่วย ก็จะโดน...จนพ่อจุ้งต้องทะเลาะกับคุณแม่พรสวรรค์อยู่เป็นประจำเรื่องเข้มงวดกับเจ้าเจ

วันเวลาผ่านไปเมื่อเจ้าเจโตขึ้น ก็ได้ไปคัดตัวตามโรงเรียนต่างๆ ส่วนใหญ่ก็จะถูกมองข้าม เพียงเพราะ เจ้าเจตัวเล็ก เหตุผลเดียวแค่นี้จริงๆครับ มาวันนี้เจ้าเจเอง คุณพ่อจุ้งเอง ก็ได้พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นแล้วว่า ความพยามและความแข็งแกร่งของเจ้าเจนั้นมีมากมายเพียงใด โค้ชที่เคยปฎิเสธเพียงเพราะเจตัวเล็ก ถ้าได้เข้ามาอ่านบทความนี้ อยากให้มองเด็กไทยคนอื่นๆด้วยนะครับ บางทีเขาตัวเล็ก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะด้อยกว่าคนอื่นเสมอไปครับ