เล่ารายละเอียดก่อน
แปลกมั้ย ที่ผมโดนคนที่เคยรักทำร้ายจิตใจต่างๆนาๆ ทั้งนอกใจและโกหกสารพัด แต่ผมก็ยังอยากเป็นเพื่อนเขาอยู่ดี ผมรู้ในใจผมและตัวผมเอง ว่าตัวผมไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับเขาได้แน่ๆ ไม่มีทางที่จะกลับไปเป็นคนรักกันเหมือนแต่ก่อน แต่ยังอยากรู้จักเขาในฐานะเพื่อน หรือ คนเคยรู้จัก ผมรู้ว่าอาจจะทำให้แฟนเขาไม่สบายใจ แต่ผมคิดว่ามันไม่แฟร์กับผมเลย ทั้งๆที่แฟนเขาก็เป็นคนมาแย่งแฟนของผมไป ทำไมไม่ใจกว้างเหมือนตอนผมปล่อยให้เขาคุยกันบ้างหละ ซึ่งผมมั่นใจในตัวเองมากๆ ว่าไม่คิดในทางชู้สาวกับแฟนเขาแล้ว ผมลูกผู้ชายพอที่จะรักษาสัจจะ และทำในสิ่งที่แฟนเขาทำไม่ได้ ผมมีพันธะและความผูกพันธุ์กับหมาและแมวบ้านนั้นอยู่ คบกันมาเกือบสี่ปีนะครับไม่ใช่เวลาน้อยๆ ความผูกพันธ์ก็ย่อมมีกันตามปกติแหละ
ที่อยากเป็นเพื่อนด้วยเพราะบ้านแฟนเก่าผมเขาเลี้ยงหมาและแมว ซึ่งหมาและแมวสองตัวเนี้ยะ ผมรักมันเหมือนลูกเลย ผมอยากเจอมันมาก ผมไม่มีสิทธิ์จะไปเจอเพราะแฟนเก่าไม่ให้ไปเจอ ผมไม่เข้าใจเขาเหมือนกัน ก่อนเขาจะมีคนอื่น ก่อนเขาจะเลือกผู้ชายคนนั้นเขาบอกกับผมว่า เลิกกันแล้วไม่เห็นต้องเกลียดกันเลย ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่นะ ซึ่งตอนนั้นผมเฮิร์ทหนักผมไม่สามารถรับได้กับคำพูดที่เขาพูดมา แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมเยียวยาตัวเองและตั้งสติได้ ประจวบเหมาะกับที่เขาโทรหาผมพอดี ผมเลยขอเขาไปเจอหมาเจอแมวบ้างได้มั้ย หรือเราจะอยู่กันในฐานะเพื่อนได้มั้ย ไม่จำเป็นต้องคุยกันทุกวัน อาจจะเดือนละครั้ง และจะคุยกันแค่เรื่องหมาแมว เค้าตอบมาว่าไม่ ผมนี่หมดคำพูดเลยจริงๆ
มันมีดีเทลหลายอย่างที่เขาทำกับผม ทั้งสาปแช่งผมไม่ให้ชีวิตคู่ผมมีความสุข (ทั้งๆที่เขาอะเป็นคนมีชู้แล้วทิ้งผมไป) แต่กับทำตัวเหมือนผมทิ้งเขาซะอย่างงั้น ถึงแม้ตอนหลังจะมาอวยพรผมก็เถอะ แต่ผมมักเชื่อคำแรกเสมออย่างน้อยมันก็ต้องอยู่ในจิตสำนึกเขาบ้างแหละ
เชื่อมั้ยถึงจะโดนอะไรขนาดนี้ ผมก็ยังยืนยันว่าอยากเป็นเพื่อนเขานะ เพราะผมไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้วในด้านความรัก เหลือแค่ความห่วงใย และคิดว่าเราโตพอจะจัดการอารมณ์ตรงนี้ได้ แต่ผมก็เข้าใจเขา เขาก็ต้องแคร์แฟนเขามากเลยไม่อยากให้มีปัญหา
เอาจริงๆแล้ว เขาเลือกจะทิ้งเรา เขาก็คงไม่อยากรู้จักเราหรอกไม่ว่าจะในฐานะอะไร มีแต่เราเนี่ยแหละที่ยังรู้สึกเป็นห่วงเขา และ ลูกๆของเขา คือถ้าจะหาคนแพ้ ผมก็แพ้โดยสมบูณร์แหละครับ นี่อยากไปเจอหมาเจอแมวเขา เขาคงคิดว่าผมอาลัยอาวรณ์แต่จริงๆไม่หรอก ผมคิดถึงลูกๆของผมจริงๆ
อยากให้คิดกันแบบคนโต ที่มองโลกออก และเข้าใจในทุกความสัมพันธ์ ผมไม่ได้มีเจตนาจะไปทำให้ชีวิตคู่เขาสั่นคลอนเลยสักนิด
คิดว่าผมควรทำยังไงดีครับ ควรตัดใจจากหมาและแมวไป หรือมีวิธีการพูดอะไรที่ทำให้เขายอมรับเรื่องนี้ได้บ้าง ผมคิดถึงหมาคิดถึงแมวผมจริงๆ
อยากขอแฟนเก่าไปเจอหมา และ แมว ที่เคยเลี้ยงด้วยกัน แต่เขาปติเสธ ผมควรทำเช่นไรครับ
แปลกมั้ย ที่ผมโดนคนที่เคยรักทำร้ายจิตใจต่างๆนาๆ ทั้งนอกใจและโกหกสารพัด แต่ผมก็ยังอยากเป็นเพื่อนเขาอยู่ดี ผมรู้ในใจผมและตัวผมเอง ว่าตัวผมไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับเขาได้แน่ๆ ไม่มีทางที่จะกลับไปเป็นคนรักกันเหมือนแต่ก่อน แต่ยังอยากรู้จักเขาในฐานะเพื่อน หรือ คนเคยรู้จัก ผมรู้ว่าอาจจะทำให้แฟนเขาไม่สบายใจ แต่ผมคิดว่ามันไม่แฟร์กับผมเลย ทั้งๆที่แฟนเขาก็เป็นคนมาแย่งแฟนของผมไป ทำไมไม่ใจกว้างเหมือนตอนผมปล่อยให้เขาคุยกันบ้างหละ ซึ่งผมมั่นใจในตัวเองมากๆ ว่าไม่คิดในทางชู้สาวกับแฟนเขาแล้ว ผมลูกผู้ชายพอที่จะรักษาสัจจะ และทำในสิ่งที่แฟนเขาทำไม่ได้ ผมมีพันธะและความผูกพันธุ์กับหมาและแมวบ้านนั้นอยู่ คบกันมาเกือบสี่ปีนะครับไม่ใช่เวลาน้อยๆ ความผูกพันธ์ก็ย่อมมีกันตามปกติแหละ
ที่อยากเป็นเพื่อนด้วยเพราะบ้านแฟนเก่าผมเขาเลี้ยงหมาและแมว ซึ่งหมาและแมวสองตัวเนี้ยะ ผมรักมันเหมือนลูกเลย ผมอยากเจอมันมาก ผมไม่มีสิทธิ์จะไปเจอเพราะแฟนเก่าไม่ให้ไปเจอ ผมไม่เข้าใจเขาเหมือนกัน ก่อนเขาจะมีคนอื่น ก่อนเขาจะเลือกผู้ชายคนนั้นเขาบอกกับผมว่า เลิกกันแล้วไม่เห็นต้องเกลียดกันเลย ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่นะ ซึ่งตอนนั้นผมเฮิร์ทหนักผมไม่สามารถรับได้กับคำพูดที่เขาพูดมา แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผมเยียวยาตัวเองและตั้งสติได้ ประจวบเหมาะกับที่เขาโทรหาผมพอดี ผมเลยขอเขาไปเจอหมาเจอแมวบ้างได้มั้ย หรือเราจะอยู่กันในฐานะเพื่อนได้มั้ย ไม่จำเป็นต้องคุยกันทุกวัน อาจจะเดือนละครั้ง และจะคุยกันแค่เรื่องหมาแมว เค้าตอบมาว่าไม่ ผมนี่หมดคำพูดเลยจริงๆ
มันมีดีเทลหลายอย่างที่เขาทำกับผม ทั้งสาปแช่งผมไม่ให้ชีวิตคู่ผมมีความสุข (ทั้งๆที่เขาอะเป็นคนมีชู้แล้วทิ้งผมไป) แต่กับทำตัวเหมือนผมทิ้งเขาซะอย่างงั้น ถึงแม้ตอนหลังจะมาอวยพรผมก็เถอะ แต่ผมมักเชื่อคำแรกเสมออย่างน้อยมันก็ต้องอยู่ในจิตสำนึกเขาบ้างแหละ
เชื่อมั้ยถึงจะโดนอะไรขนาดนี้ ผมก็ยังยืนยันว่าอยากเป็นเพื่อนเขานะ เพราะผมไม่รู้สึกอะไรกับเขาแล้วในด้านความรัก เหลือแค่ความห่วงใย และคิดว่าเราโตพอจะจัดการอารมณ์ตรงนี้ได้ แต่ผมก็เข้าใจเขา เขาก็ต้องแคร์แฟนเขามากเลยไม่อยากให้มีปัญหา
เอาจริงๆแล้ว เขาเลือกจะทิ้งเรา เขาก็คงไม่อยากรู้จักเราหรอกไม่ว่าจะในฐานะอะไร มีแต่เราเนี่ยแหละที่ยังรู้สึกเป็นห่วงเขา และ ลูกๆของเขา คือถ้าจะหาคนแพ้ ผมก็แพ้โดยสมบูณร์แหละครับ นี่อยากไปเจอหมาเจอแมวเขา เขาคงคิดว่าผมอาลัยอาวรณ์แต่จริงๆไม่หรอก ผมคิดถึงลูกๆของผมจริงๆ
อยากให้คิดกันแบบคนโต ที่มองโลกออก และเข้าใจในทุกความสัมพันธ์ ผมไม่ได้มีเจตนาจะไปทำให้ชีวิตคู่เขาสั่นคลอนเลยสักนิด
คิดว่าผมควรทำยังไงดีครับ ควรตัดใจจากหมาและแมวไป หรือมีวิธีการพูดอะไรที่ทำให้เขายอมรับเรื่องนี้ได้บ้าง ผมคิดถึงหมาคิดถึงแมวผมจริงๆ