เรื่องมันมีอยู่ว่า เคยแอบชอบเค้าตอน ป.6 ค่ะ ขอใช้นามสมมุติ ก. นะคะ น่าจะชอบแบบหลงๆหน่อยเพราะปล่อยให้เค้าแกล้งเล่นแรงๆใส่แล้วมีความสุข(อย่างน้อยก็ได้ใกล้กัน) พอม.1 ก.ก็ชอบมาเล่นด้วยใกล้ๆอีก ฟินไปเลย! แรกๆก็เขินค่ะ แต่หลังๆเหมือนเราเริ่มรู้ตัวแล้วว่าเค้ารู้ว่าเราแอบชอบ เพราะเพื่อนสนิทของก.มาถามเราว่าชอบเพื่อนเขาหรอ หลังจากนั้นเราก็เริ่มตีตัวออกห่างค่ะ พยายามหลอกตัวเองว่าให้เลิกชอบ เพราะหลังๆเค้าเริ่มมาใช้เราทำงานให้เค้าด้วยและอีกอย่างเราก็ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เราไม่ได้อยู่ในตัวเลือกของ ก. แน่นอน เจ็บค่ะ😂 หลังจากนั้นก็คือไม่ค่อยคุยกัน ส่วนนึงเพราะเราตีตัวออกห่างด้วย และอีกส่วน ก. ไม่ได้คิดอะไรกับเรา ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนมันก็แย่ลง อยู่ห้องเดียวกัน คุยกันน้อยมาก เจอหน้ากันก็ไม่ทัก เหมือนเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องที่ไม่สนิทกันเท่าไหร่ เป็นแบบนั้นมาจน ม.3 ตอนนั้นเราคิดว่าเราเฉยๆกับ ก.แล้วค่ะ จะเป็นยังไงก็เรื่องของมัน5555555 ช่วงม.4 ก.เหมือนแตกเนื้อหนุ่มค่ะ กำลังหน้าตาดีเลย อยู่ดีๆก็ใจเต้นค่ะ แต่หลังจากนั้นเหมือน ก.ป่วย เค้าหน้าเปลี่ยนไปเลย ไม่ได้หน้าตาดีขนาดนั้นเหมือนแต่ก่อน ก็บอกตัวเองว่าเราชอบเค้าที่หน้าตา พอหายหล่อก็ไม่เห็นมีอะไรน่าดู ตอนม.6 ได้อยู่ห้องด้วยกันค่ะ เค้าใช้เราทำรายงานให้ รู้แหละว่ามันผิด รู้ว่าโดนหลอกใช้  แต่ก็ยอมทำ ตอนนั้นแบบคิดเงินถูกกว่าเพื่อนคนอื่นด้วย ตั้งแต่ตอนนั้นก็เริ่มเอะใจแล้วว่านี่ตกลงเรารู้สึกยังไงกับ ก.กันแน่

ตอนนี้เราอยู่ปี2 แล้วนะคะ ตั้งแต่บอกให้ตัวเองเลิกชอบ ก. ตั้งแต่ตอนม.ต้น เราไม่เคยรู้สึกชอบใครเลย จนอายุขึ้นเลขสอง บางทีก็ฝันถึง ก.บ้าง(เรื่อยๆ ปัจจุบันก็ฝันบ้าง) ในฝันคือดีเลยแหละ มีความสุขดี แต่ความจริงมันไม่ใช่ เราไม่ค่อยได้เข้าไปเช็คความเป็นอยู่ของก.ตั้งแต่จบม.6เลย เพราะไม่กล้าขอเป็นเพื่อน ทุกช่องทางค่ะ มีกดเค้าไปบ้างแต่ ไม่กล้ากดแอดเพื่อน

เลยอยากจะมาถามค่ะ ว่าตกลงตอนนี้ สำหรับ ก. “เรายังรู้สึกกับเค้ามากกว่าเพื่อน หรือมันแค่ฝังใจกันแน่” เพราะเราก็ตอบตัวเองไม่ได้จริงๆ วอนผู้เคยมีประสบการณ์ตอบที🙏🏽