สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของหนู หนูชื่อไอซ์ค่ะ อายุ19ปี ตอนนี้อยู่ จ นครราชสีมา คนเดียว หนูอยากจะถามในกระทู้น่ะค่ะ ว่าตอนนี้หนูหมดกำลังใจเกินต่อแล้ว หนูท้อกับชีวิตมากที่สุดเท่าที่เคยรู้สึกมา ครอบครัวของหนูอยู่ จ นครพนม ค่ะ ตอนหนูเด็กๆอะไรมันก็ดี พอหนูเข้าประถมปีที่3 หนูเข้าหอประจำ แม่หนูแต่งงานใหม่ซ้อนกันกับพ่อคนเก่าของหนู ตั้งแต่หนูอยู่อนุบาล หนูไม่ได้รู้สึกต่ำต้อยนะคะ หนูแค่เหนื่อยและหมดกำลังใจ ตอนนี้หนูไม่เหลือใครเลย แม่มีน้องใหม่3คนค่ะ และสามีคนใหม่ที่ดีกับแม่ แต่หลังจากหนูเข้าหอ หนูก็รู้แล้วว่า แม่พยายามเอาหนูออกจากบ้าน หนูร้องไห้เกือบตลอด จนหนูถึง ม 1 ก็ย้ายออกจากหอ ไปเรียนต่าง จ ที่มหาสารคาม บ้านของป้าหนุที่เป็นพี่สาวแม่ เนื่องจากแม่ไล่หนูออกจากบ้าน เหตุผลคือ ทำงานบ้านไม่เรียบร้อย ใช้งานไม่ได้ดั่งใจ ทำอะไรชักช้า อีขี้เกียจ ขี้ขโมย .. หนูเป็นคนที่กลัวแม่มากๆ เวลาโดนว่าหนูจะเงียบตลอด ผิดถูกหนุก็จะเงียบ เพราะหนูรู้ว่าการเถียงหรือใช้เหตุผลจะยิ่งแย่ เพราะเขามองเราแค่ในมุมแย่ๆ หนู เรียน จบ ม 2 กับป้าก็ย้ายกลับมา ต่อ ม 3 ที่บ้านอีกเพราะแม่ขอให้กลับมา แต่ว่า หนุแทบจะไม่ได้ในสิ่งที่เด็กๆอยากได้เลย ไม่ว่าจะของเล่น หนังสือ การขอเรียนพิเศษ ทั้งๆที่ครอบครัวหนูก็ไม่ได้ลำบากอะไร แต่แม่มักจะให้น้องเสมอ ยัดน้องๆทั้ง3 เรียนพิเศษ ทุกอย่าง เข้าเรียนที่ดีๆ ซื้อคอมส่วนตัวให้ทุกคน ส่วนหนูต้องทำงานบ้านทุกอย่าง รับผิดชอบทุกอย่างของคนในบ้าน ทั้งเสื้อผ้า เฟอร์นิเจอร์ ล้างจาน กวาดหน้าบ้าน เก็บอึหมา พับผ้า หนูทำทุกอย่าง จนหนุรู้สึกเหนื่อยมากๆ และไม่มีเวลาของตัวเอง ทำให้หนูเป็นคนติดโทรศัพท์ในช่วงนึง คล้ายๆว่า มีโรคส่วนตัวสูง จะฟังเพลงทั้งวัน หนูกับแม่แทบจะไม่ได้คุนกัน พ่อใหม่ตอนเด็กๆก็ลวนลามหนู พอหนูโตหนูห่างตลอด เขาก็รู้ตัวเลย เริ่มห่างบ้างช่วง ม 3 พอจบ ม3 หนูย้าย ม4มาเรียนใกล้บ้านกว่าเดิมอีก เป็น รร ติดวัดพระธาตุพนมค่ะ เพราะแม่บอกจะได้มาช่วยทำงานตอนเลิกเรียน หนูก็ไม่มีปัญหา จนสักพัก เป็นสักพักเรื่อยๆ แม่เริ่มใช้งานหนูเรื่อยๆ จนหนูเริ่มเป็นคล้ายๆโรคประสาท หนูแทบจะเป็นบ้า เพราะความเครียด ไม่มีใครสามารถรับฟังหนูได้ เพื่อนก็ไม่สนิทกัน ห่างๆหายๆบ้าง พ่อกับแม่ก้ไม่ได้คุย แม่ไม่รับฟังหนูเลย แม่ไม่ให้หนูเรียนต่อด้วย มันทำให้หนุคิดว่า หนูอยู่ไปวันๆเพื่ออะไร หนูขาดความรักแล้ว ทำไมต้องซ้ำเติมหนูอีก ญาติหนูรับหนูไปเลี้ยงหลายคน แต่คนๆนึง ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะดูแล หนูโดนแม่ไล่ออกจากบ้านเกือบทุกครั้งที่แม่ไม่พอใจ ทั้งจะฟาดด้วยไม้กวาดจนหัก ทั้งจะยกตระกร้าจานมาฟาด หลังจาก ม 4 หนูไม่ได้เรียนแล้ว หนูหมดอนาคต หนูไม่มีความสามารถอะไรเลย รางวัลการเป็นนักวาดแค่ผลงานของเด็กๆในอดีต เด็กเก่งด้านภาษาก็ไม่มีแล้ว หนูกลัวและหนูไม่รู้จะทำยังไง ในเวลานั้น หนูอายุ 17 ปี มันอาจเป็นเรื่องขำ แต่หนูได้เจอพี่ผู้ชายคนหนึ่งในเกมส์มือถือ คุยถูกคอกัน และคุยกันมากขึ้น มันอาจเป็นความรู้สึกของวัยรุ่นทั่วไป แต่หนูชอบเขา ชอบที่เขารับฟังและมีเวลาให้ เขาก็ชอบที่หนูเข้าใจเวลาเขายุ่ง เราคุยกันถึง 5 เดือน เขาขอนัดเจอหนุกับครอบครัวของหนุ ก่อนวันสงกราน 2-3 วัน หนูขอคุยกับแม่ ว่าแฟนหนูจะมา แม่ก็ยังใจดีค่ะที่ต้อนรับเขา แต่เป็นร้านชาบุข้างนอก คนละโต๊ะด้วยเลยไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างโอเค หนูคิดว่าเขาทำให้หนูมีกำลังใจและตั้งใจมากขึ้น หนูเริ่มฝึกภาษาอะไรที่หนุทำได้หนูทำ ถึงหนูจะไม่ได้เรียนแล้ว แต่ทางกลับกัน แม่หนูกลับไม่พอใจที่หนูร่าเริงขึ้น แม่อารมณ์เสียใส่หนูในเรื่องแปลกๆ พุดประชดบ้าง ไม่เหลือข้าวให้ทานบ้าง แม่จะให้หนูอาทิตย์ละ500บาท หนูก็โอเค แต่หลังจากแม่รู้ว่าหนุคบกับแฟน แม่ก็ไม่ให้เงินใช้ จากปกติแทบไม่ได้คุย ตอนี้หน้าไม่เจอเลย เดินผ่านก็เมิน ช่วงนั้นหนูอึดอัดมาก หิวและรู้สึกแย่ แต่ทุกๆคนก็คงคิดแบบหนูไม่มีใครอยากให้แฟนรู้ว่าครอบครัวเราเป็นยังแบบไหน ถ้าไม่ดีจริงๆ หนูทนประมาณ2-3เดือนกับการอดข้าว หนูกินนม โรงเรียนของน้องที่ โรงเรียนเขาแจกมา มื้อละ 2กล่อง จนหนูทนไม่ไหว ต้องบอกแฟนว่าหนูเจอกับอะไรบ้าง แฟนหนูก็โกระมากที่ไม่บอกกันแต่แรก แต่เขาก็ช่วยหนูออกมา หนูยอมรับนะคะว่าการออกมาของหนู มันเท่ากับหนีออกจากบ้าน แต่หนูน่ะทนไม่ไหวแล้ว แฟนหนูให้ยืมเงินค่ะ หาที่พักหนุเริ่มหางานทำในตัวเมืองนครพนม เป็นร้านอาหารริมโขงของเจ้คนหนึ่ง แต่ตอนรับเราแรกๆทุกคนต้องทำดีอยู่แล้วล่ะค่ะ พอทำงานจริงๆ มันไม่ได้คุ้มกันเลย เงินเดือนหนู7500 หนูโดนหักไป1700 เจ้บอกมาสาย หนูรู้ตัวหนุดีว่าหนูไม่เคยมาสายมานั่งรอเปิดร้านตลอด สายสุดไม่ถึง10นาที พอถามพี่ พนง หลายๆคน เขาก้บอกเจ้ชอบหักเงินเยอะๆ บางครั้งหักตามอารม หนูยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ ทำให้หนูต้องหางานใหม่อีก แฟนหนูแนะนำที่โคราช หนูไม่เคยเดินทางไปไหนหนูไว้ใจหนูก็โอเคค่ะ พออยู่ ก้คือตอนนี้นะคะ หนูทำงานในห้างเซนทรัล อย่างนึงที่หนูอยากจะบอกเพราะเสียใจคือ เรื่องที่ผ่านมาของหนุมากมายเรื่องแย่ๆ หนูตัดใจทิ้งความหลังและสร้างความหวังความเชื่อใจไว้กับแฟนมากๆแค่คนเดียว ทำให้หนูในตอนนี้ไม่เหลือใคร หนูไม่มีกำลังใจแล้วจริงๆ แฟนหนูตอนนี้ ชอบโกหกและความลับเยอะมากๆจนหนูท้อและไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงต่อ เพราะทุกครั้งที่หนูพยายามตั้งสติและบอกเขาว่า ทำไมถึงทำอย่างนี้ ทำไมไม่แคร์ความรู้สึกกันบ้าง มันทำให้เค้าเลือกที่จะเมินหนุและตอบว่า แล้วแต่ อยากทำไรก้ทำ หนุรุ้ว่าหนุไม่มีทางเลือก แต่เขาควรเข้าใจหนูมั้ย หนูไม่เที่ยวผับ ไม่กินเหล้า ไม่มั่วผุ้ชาย หนุต้องทำยังไงให้อีก งานตอนนี้หนุก้เหนื่อยมากพอแล้ว หนูอยากรู้น่ะค่ะว่าหนุควรทำยังไงต่อ หนูหมดทางแล้วจริงๆ หนุอยากเลิกกับเค้า หนุอยากเริ่มใหม่ทั้งหมด แต่หลายๆคนกลับไปเริ่มใหม่ที่บ้านได้ แต่หนูไม่สามารถกลับไปได้ ใครสักคนเถอะค่ะ ช่วยแนะนำหนุทีนะ หนูไม่ไหวแล้วหนูเหนื่อยมากๆ แต่ถ้าหนุเลิกกับเค้าตอนนี้ หนูก้จะไม่เหลือใครแล้ว ขอร้องนะคะ (เราพอจะรู้นะคะว่าตั้งเป็นกระทู้คำถามคนอาจจะตอบน้อยเพราะเรายืนยันพันทิปทางsmsกับประชาชนไม่ได้สักทีเลย้องใช้นี้ไปก่อนเนอะ)