ประมาณ2-3เดือนแล้วครับผมรู้สึกว่าผมเหมือนกำลังโดนสวมเขาครับ ตามที่ผมคิดไว้ก็คือมีผู้ชายคนนึงที่ทำงานเดียวกับแฟนผม(ผู้หญิง)เขาดูค่อนข้างสนิทกับแฟนผม ซึ่งแฟนผมเขาบอกว่าเป็นเพือนสนิทกันคุยได้ทุกเรื่อง มีอะไรช่วยเหลือกัน แต่จริงๆไม่มีอะไร เขาบอกผมคิดไปเอง แต่ผมคิดไปเองใน2-3เดือนนี้ประมาณ 100กว่าครั้งได้ครับ และอีกหลายเหตุการนี้มันบงบอกว่าไม่ใช่..แล้ว
เขากำลังคุยกับแฟน หรือไปไหนมาไหนหลังเลิกงานกับแฟนผมบ่อยๆ ทุกๆเช้าคนๆนี้(ผู้ชาย)จะโทรมาปลุกแฟนผมในทุกๆเช้า เพือทำไปงาน ผมก็ถามแฟนผมว่าทำไมต้องโทรปลุกทุกๆวัน แฟนผมบอกเพือนกันก็โทรปลุกกันไปทำงานไม่แปลก เวลาผมมองผ่านหนัาจอแชทไลน์ของแฟนผมมักจะมีแชทๆนึงที่คุยกันยาวเยียด พอผมจะขอดูปรากกฏว่าแชทนั้นลบไปเกลี้ยงเลย ผมก็ถามแฟนว่าลบทำไม แฟนผมก็จะบอกว่าลบเพราะมันรกหนักเครื่องต้องคอยลบบ่อยๆ
มีวันนึงผมกำลังจะนั่งรถเมล์โดยไปยืนรอป้ายรถเมล์ ก็เห็นแฟนผมเดินมากับผู้ชายคนนี้ พอแฟนผมเจอผมก็บอกว่าผมเป็นน้องแล้วก็เดินหนีไปเลยทิ้งให้ผมยืนงงคนเดียว แฟนผมบอกว่าต้องรีบไปธุระ และมาวันนี้ครับ ผมโทรหาแฟนถามว่าเขาอยู่ไหนเขาบอกเลิกงานทำโอทีเลิก3-4ทุ่มแต่พอผมเดินไปห้างไกล้บ้านอ่าวโป๊ะแตก แฟนผมกำลังยืนอยู่ร้านเสื้อผ้ากับผู้ชายคนนี้!! แต่ผมไม่เข้าไปผมตกใจผมเดินหนีห่างออกมา แฟนผมทำไมต้องโกหกว่าทำงานอยู่แต่ตัวอยู่อีกที่หรือว่า ตลอดเวลา2-3เดือนนี้เขาโกหกมาตลอดเรื่องเลิกงานดึกแบบโน้นแบบนี้ หลังๆมาแฟนผมก็พูดกับผมไม่เหมือนออกเชิงเบื่อหรืออยากกลับบ้านตจว.อ้างว่าอยู่กรุงเทพค่าครองชีพสูง ที่ทำงานโบนัสน้อย เลยยจะกลับ บ้านตจว.และทิ้งผมไว้ในห้องเช่าเหงาๆคนเดียว ที่ผมมาตั้ง กระทู้ถามแบบนี้เหมือนผมรู้แล้วใช่ครับแต่ ประสบการผมอายุ23 ประสบการในความรัก หรือการเจออะไรแบบนี้ไม่เคยครับ มันใช่ ใช่ไหมครับ เขากำลังจะทิ้งผมไปใช่ไหมครับ....แต่ผมก็ยอมรับครับตัวผมเองก็ไม่ดีพอสำหรับเขา รถ บ้านก็ไม่มีแต่อีกฝ่ายมีหมด ทุกอย่าง