เป็นนักบวชไม่ยาก
แต่เป็นพระอริยะสงฆ์ยากกว่านักบินมากๆ ครับ


การปล่อยวาง
https://youtu.be/nG8rga4OWX8

นักบวชไม่ได้จำกัดความรู้ความสามารถ ไม่ได้มีการรับสมัครคัดเลือก การวัดผลมาจากตนเองไม่ใช่หน่วยงาน แต่ความรู้ของนักบวชใช้งานได้ตั้งแต่เกิดจนตายไปแล้ว ส่วนนักบินใช้ได้แค่ตอนขับเครื่องบิน แต่นักบินต้องดูแลชีวิตผู้อื่นตลอดเวลาที่ทำการบิน ฉะนั้น ก็ต้องคัดเลือกคนที่พร้อมจริง ๆ เท่านั้น

อาชีพไหนก็มีความยากสำหรับอาชีพนั้น ถ้านักบินป่วยก็ต้องไปหาหมอ ต้องพึ่งพาอาหารจากชาวไร่ชาวนา ซ่อมเครื่องบินเองไม่ได้ และต้องรับเงินเดือนจากผู้บริหาร อนาคตถ้ามีอากาศยานไร้คนขับ นักบินอาจตกงานง่าย ๆ

อะไรเป็นยากกว่ากัน ผมไม่รู้

แต่ชีวิตผมรู้จักนักบวชมากมาย ทั้งพระบ้านพระป่า พระเหล่านั้นไม่เคยทำให้ผมนึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยความจริงใจ

เข้าวัดมาก็มาก สวดมนต์มาก็เยอะ แต่ก็แค่ว่าตามคนอื่นเหมือนนกแก้วนกขุนทอง จิตใจไม่อยู่ในบทที่สวด

ตรงกันข้าม ผมไม่เคยรู้จักนักบินแม้แต่คนเดียว

แต่มีนักบินคนหนึ่ง ที่ทำให้ผมนึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยความจริงใจ โดยไม่มีใครพาท่องพาสวด

เป็นเที่ยวบินระหว่างประเทศขากลับจากฮ่องกงจะลงที่สุวรรณภูมิ

หวาดเสียวชนิดที่คนร้องทั้งลำ ฝรั่งที่นั่งข้าง ๆ ผมถึงกับอวกแตก

นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมบินระหว่างประเทศ

และเป็นครั้งแรกที่ผมสวดมนต์ ระลึกถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยความจริงใจ โดยที่ไม่ต้องมีใครพาสวด

ไม่ตอบว่าอะไรเป็นยากกว่า แต่ขอให้ความเห็นเฉพาะเรื่องของพระอย่างเดียว

พระ เป็นได้ไม่ยาก ขอแค่มีพระด้วยกันทำพิธีบวชให้แล้วกัน
แต่ถ้าจะเป็นพระที่ดี เป็นได้ไม่ง่ายเลย เพราะต้องสู้กับสิ่งที่ขัดขืนได้ยากมากที่สุด นั่นก็คือ "กิเลศตัณหา" ของตัวเอง