สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 19
เราเคยมีน้องรู้จักเรียนการท่องเที่ยว อยู่มอ.รัฐบาลที่นึง ทำงานพิเศษ 2 ที่ มีตารางเวลาเรียนให้ที่ทำงานดูทั้ง2ที่ ทำงานเต็มเวลาต่อ1วัน รวมเรียนน่าจะมากว่า12-14ชม.ส่งตัวเองเรียนเช่าห้องเองและทำทุกอย่างเอง ทำงานเต็ม7วัน เขาบอกว่าเป็นเพราะเขาอยากออกมาอยู่เอง เขาควรจะดูแลตัวเองไม่ควรขอเงินแม่ เคยเป็นน้องพาสไทม์ที่ทำงานเราเอง นางเป็นคนประหยัดเครื่องสำอางไม่หมดไม่ซื้อใหม่ (งานเสริมอีกงานน้องต้องแต่งหน้า) เป็นเด็กที่สุดยอดมากๆ
บางครั้งก็ต้องคิดอีกด้าน ให้ชีวิตได้เดินไปข้างหน้า เขาให้เกิดมาก็ดีแล้ว จริงๆเขาดูแลเราคือสิ่งที่เราโชคดี เป็นขแถม ถ้าไม่ ก็คือชีวิตของเราที่ต้องดำเนินไปเอง
ถ้าเป็นเรื่องของกรรม บางบ้านลูกทวงหนี้กรรมจากพ่อแม่ บางบ้านพ่อแม่ทวงหนี้กรรมจากลูก
ตอนนี้น้องเรียนจบ แต่งงานไปอยู่เมืองนอกแล้ว มีชีวิตที่สุขสบายมาก ไม่เคยโทษใคร ไม่โทษโชคชะตาด้วย ทุกวันนี้ยังคิดถึงนาง
นางพิเศษกว่าคนอื่นอีกตรงที่ ไม่ว่าจะโดนติยังไงจนน้ำตาไหล นางจะพยายามทำงานนั้นจนไม่มีที่ติ ไม่ออก ไม่หนี จนพนักงานประจำยังทำงานสู้นางไม่ได้
ที่เล่าให้ฟัง อยากให้เห็นพลังของเด็กผู้หญิงคนนึง คือมีคนทำได้ ถ้าน้องหลังชนฝาจริงอย่างที่บอกมา น้องก็ต้องทำได้เหมือนกัน
บางครั้งก็ต้องคิดอีกด้าน ให้ชีวิตได้เดินไปข้างหน้า เขาให้เกิดมาก็ดีแล้ว จริงๆเขาดูแลเราคือสิ่งที่เราโชคดี เป็นขแถม ถ้าไม่ ก็คือชีวิตของเราที่ต้องดำเนินไปเอง
ถ้าเป็นเรื่องของกรรม บางบ้านลูกทวงหนี้กรรมจากพ่อแม่ บางบ้านพ่อแม่ทวงหนี้กรรมจากลูก
ตอนนี้น้องเรียนจบ แต่งงานไปอยู่เมืองนอกแล้ว มีชีวิตที่สุขสบายมาก ไม่เคยโทษใคร ไม่โทษโชคชะตาด้วย ทุกวันนี้ยังคิดถึงนาง
นางพิเศษกว่าคนอื่นอีกตรงที่ ไม่ว่าจะโดนติยังไงจนน้ำตาไหล นางจะพยายามทำงานนั้นจนไม่มีที่ติ ไม่ออก ไม่หนี จนพนักงานประจำยังทำงานสู้นางไม่ได้
ที่เล่าให้ฟัง อยากให้เห็นพลังของเด็กผู้หญิงคนนึง คือมีคนทำได้ ถ้าน้องหลังชนฝาจริงอย่างที่บอกมา น้องก็ต้องทำได้เหมือนกัน
>>>Lady Engineer #45 KKU<<< ถูกใจ, Asitis ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4872178 ถูกใจ, urngiiz ถูกใจ, Pannaton ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4982592 ถูกใจ, PE 26 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3434008 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 973360 ถูกใจ, ก้มลงกราบ ถูกใจรวมถึงอีก 12 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 26
พึ่งพาตัวเองสิครับ ชีวิตเป็นของเรา เราต้องเลือกเอง
20 กว่าปีที่แล้ว ผมเรียนจบปวส. เหมือนกัน ตอนนั้นพ่อแม่ก็แก่แล้ว พ่อทำงานกรรมกรไม่ไหวแล้ว เลยตัดสินใจออกมาทำงาน หยุดความคิดในการเรียนต่อ ป.ตรีไว้ก่อน ครั้งแรกของชีวิตทำงาน ได้เดือนละ 5 พัน ก็กินอยู่ให้น้อย เก็บเงิน ได้ 2 ปี ก็ส่งตัวเองเรียนต่อภาคค่ำ ตอนกลางวันก็ทำงานหาเงิน จนเรียนจบป.ตรี ก็หางานใหม่ ได้เงินเดือนขึ้นมาเป็น 14,000 หลังจากนั้นก็ทำงาน ขยันสุด ๆ แบบอยากได้ประสบการณ์ทำงานมาก ๆ เอาไว้ต่อยอดใช้ชีวิต ฝึกภาษาด้วยตัวเอง แล้วก็เก็บเงิน เพื่อสักวันจะได้ส่งตัวเองเรียนต่อ ป.โท ผ่านไป 5 ปี จึงเริ่มเรียนป.โท ตอนอายุ 30 ต้นๆ
ตลอดเวลาผ่านมา 20 กว่าปีตั้งแต่ทำงาน ไม่เคย ขอเงินจากพ่อแม่ แม้แต่ สตางค์เดียว ปัจจุบัน ผมทำงานเป็นผู้บริหาร เงินเดือนหลายแสน มีเงินซื้อ บ้านให้พ่อแม่อยู่ มีเงินให้พ่อแม่ใช้ทุกเดือน มีสินทรัพย์ หลายสิบล้านบาท จากที่ไม่มีอะไรเลย
อยากบอกว่าชีวิตเรา เราต้องกำหนดเอง ไม่มีใครขีดเส้นทางชีวิตเราได้ นอกจากตัวเราเอง ขอให้สร้างกำลังใจ สร้างทัศนคติที่เป็นบวก แล้วสู้กับความลำบากยากจน แล้วชีวิตที่ดีขึ้นมันจะเกิดขึ้น อย่าง ช้า ๆ จนสำเร็จในที่สุด ชีวิตไม่มีทางลัด อยากได้ดีต้องอดทนครับ
20 กว่าปีที่แล้ว ผมเรียนจบปวส. เหมือนกัน ตอนนั้นพ่อแม่ก็แก่แล้ว พ่อทำงานกรรมกรไม่ไหวแล้ว เลยตัดสินใจออกมาทำงาน หยุดความคิดในการเรียนต่อ ป.ตรีไว้ก่อน ครั้งแรกของชีวิตทำงาน ได้เดือนละ 5 พัน ก็กินอยู่ให้น้อย เก็บเงิน ได้ 2 ปี ก็ส่งตัวเองเรียนต่อภาคค่ำ ตอนกลางวันก็ทำงานหาเงิน จนเรียนจบป.ตรี ก็หางานใหม่ ได้เงินเดือนขึ้นมาเป็น 14,000 หลังจากนั้นก็ทำงาน ขยันสุด ๆ แบบอยากได้ประสบการณ์ทำงานมาก ๆ เอาไว้ต่อยอดใช้ชีวิต ฝึกภาษาด้วยตัวเอง แล้วก็เก็บเงิน เพื่อสักวันจะได้ส่งตัวเองเรียนต่อ ป.โท ผ่านไป 5 ปี จึงเริ่มเรียนป.โท ตอนอายุ 30 ต้นๆ
ตลอดเวลาผ่านมา 20 กว่าปีตั้งแต่ทำงาน ไม่เคย ขอเงินจากพ่อแม่ แม้แต่ สตางค์เดียว ปัจจุบัน ผมทำงานเป็นผู้บริหาร เงินเดือนหลายแสน มีเงินซื้อ บ้านให้พ่อแม่อยู่ มีเงินให้พ่อแม่ใช้ทุกเดือน มีสินทรัพย์ หลายสิบล้านบาท จากที่ไม่มีอะไรเลย
อยากบอกว่าชีวิตเรา เราต้องกำหนดเอง ไม่มีใครขีดเส้นทางชีวิตเราได้ นอกจากตัวเราเอง ขอให้สร้างกำลังใจ สร้างทัศนคติที่เป็นบวก แล้วสู้กับความลำบากยากจน แล้วชีวิตที่ดีขึ้นมันจะเกิดขึ้น อย่าง ช้า ๆ จนสำเร็จในที่สุด ชีวิตไม่มีทางลัด อยากได้ดีต้องอดทนครับ
แสดงความคิดเห็น
มีแม่แบบนี้ เราจะใช้ชีวิตต่อยังไงดีค่ะ