เริ่มต้นเลยล่ะกันนะ คือครูที่รร.เราเขาจะให้นักเรียนที่เคยไปเข้าชุมนุมยุวะ ที่ชลบุรี เมื่อปีที่แล้ว แต่ปีนี้เอาแค่8คน เพื่อนเราไปด้วย ใจเราก็อยากไป เราจึงไป
ตอนแรกพอรู้ว่าปีนี้ไปแค่ใกล้จังหวัด ก็เริ่มไม่อยากไป แต่มีเพื่อนไปด้วยค้างกับเพื่อนตั้ง4คืนนี้ด้วยยิ่งดีเลย(คือเราอยู่ราชบุรี ค่ายอยู่ที่นครปฐม) พอมาที่ค่ายบรรยากาศดีนะ วันแรกก็ไม่เท่าไร พอมาวันที่2 เขาให้จัดไปเข้าฐาน ตอนแรกเราอยู่กับเพื่อน แต่มาฐานนี้เขาให้นับเลข เรากับเพื่อนต้องแยกกัน เราก็ไม่เป็นไรนะ เพราะเราเข้ากับคนง่าย เราก็ไปทำกิจกรรมตามที่รุ่นพี่จัดให้ พอเรามาฐานที่2 เรานั่งอยู่ด้านหลังก็พูดคุยกับเล่นน้อง รุ่นพี่ก็ให้เราจับฉลากซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าให้เล่นอะไร ในใบเขียนว่า "ผูกขา" เราก็ไปยืนข้างหน้าแถวตามที่พี่สั่ง แล้วสักพักก็มีผช.คนหนึ่งเดินออกมา ยืนข้างเรา(คนที่เราชอบ) คือก็เป็นคนโดนผุกขาเหมือนกัน แล้วเรากับเขาก็โดนจับผูกขา ตัวเลยใกล้กันมาก (แล้วเรายิ่งเป็นคนอ่อนไหวง่ายมาก และยิ่งเป็นคนที่เรามองมาตั้งแต่เข้าฐานร่วมกลุ่มแล้ว)
เขาเป็นคนสูงนะ ส่วนเราก็หัวเราเท่าไหล่เขาพอดี ตอนเล่นกิจกรรมเขาเป็นคนที่มีมารยาทมากนะ พูดเพราะ แล้วเป็นที่ยิ้มง่ายมาก แล้วเราก็ชอบผช.ที่ยิ้มง่าย สักพักตอนเล่นกิจกรรมกัน รุ่นพี่ก็แซวกันเยอะมาก แล้วอาจารย์รร.เขาก็มาถ่ายรูปเรากับเขาตอนเล่นกิจกรรมกัน พอจบฐานนี้เราก็ผลัดไปฐานอื่น เราก็มองเขาโดยตลอด มีอีกฐานหนึ่งคือต้องเอาทือปิดท่อน้ำ แต่รุ่นพี่เจาะรูไว้ แล้วโดยที่เขาหน้าตาดีที่ค่าย ก็พวกผญ.ก็เอามือไปไว้ที่เขาจนหมด เหลือแต่เราก็รุ่นน้องที่ไว้ฝั่งตัวเอง ด้วยที่คนตักน้ำข้ามหัวเราน้ำจึงใส่หาเราเต็มๆ แล้วน้ำตรงรูข้างหน้าเราก็ใส่หน้าเต็มๆ คือตอนนั้นเปลี่ยนหมดจ้า แต่เขาเอามือมาปิดรูตรงข้างหน้า คือตอนนั้นคิดเลยว่า เทวดาลงมาช่วย555 ตั้งแต่นั้นก็เหมือนสนิทกันหน่อย พูดคุยกันบ้าง แล้วเราก็แอบมองเขามาตลอดตอนอยู่ค่าย แล้วพอมาตอนเย็นสุดท้าย คือพน.ก็ต้องกลับกันแล้ว เราจึงตัดสินใจ เราจะไปขอเฟสเขา แล้วเราก็ได้จ้า แต่ไม่ได้คุยกัน เห้อ ตอนกลับนี่เฮิร์ทหนักเลยจากลากันแล้ว จนเวลาผ่านมาเกือบ6เดือน มันเป็นวันที่1ธันวา คือที่เวเนโต้ จัดงานคอนเสิร์ต season แล้วเขาก็ลงสตอรี่ในไอจี ถ่ายบัตรว่าไปงานแล้ว แล้วซึ่งพี่เราชวนไป เราจะรอช้าไรล่ะ เราก็ไปสิจ้ะ แต่ในงานคนเยอะมาก คงยากที่จะเจอ แต่เขาก็ลงสตอรี่เหมือนเดิม เราก็เลยทักไป ก็คุยได้พักหนึ่งนี่ล่ะ พอมาตอนเที่ยงของอีกวันก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย หลังจบงานเราก็นึกได้ว่า อาจารย์ของเขาถ่ายรูปเรากะเขา ความจริงไม่ได้พึ่งนึกหรอก แต่แค่ที่ผ่านมาหาไม่เจอ จนหามาเกือบอาทิตย์หนึ่งก็เจอล่ะจ้า เรากับเขานี่เพรียบเต็มเพจรร.เราเลย เราก็เซฟรูปไว้หมดเลย555 แล้วเราคุยกับเพื่อนว่าจะบอกความในใจไปว่าเราคิดอะไร เราก็ตัดสินในบอกไปเลย สุดท้ายแห้ว-โดยการที่เขาอ่านไม่ตอบ เเต่เราไม่สินหวังนะ เราก็จะแอบชอบไว้ในใจไป เราตัดสินใจแบบนี้ถูกไหม เอ่อ..เขาเป็นคนนครปฐมนะ แล้วโอกาสเป็นไปได้มั้งไหม ถ้าเราจะชอบเขาต่อไป......
แอบชอบรุ่นเดียวกันที่ค่าย
ตอนแรกพอรู้ว่าปีนี้ไปแค่ใกล้จังหวัด ก็เริ่มไม่อยากไป แต่มีเพื่อนไปด้วยค้างกับเพื่อนตั้ง4คืนนี้ด้วยยิ่งดีเลย(คือเราอยู่ราชบุรี ค่ายอยู่ที่นครปฐม) พอมาที่ค่ายบรรยากาศดีนะ วันแรกก็ไม่เท่าไร พอมาวันที่2 เขาให้จัดไปเข้าฐาน ตอนแรกเราอยู่กับเพื่อน แต่มาฐานนี้เขาให้นับเลข เรากับเพื่อนต้องแยกกัน เราก็ไม่เป็นไรนะ เพราะเราเข้ากับคนง่าย เราก็ไปทำกิจกรรมตามที่รุ่นพี่จัดให้ พอเรามาฐานที่2 เรานั่งอยู่ด้านหลังก็พูดคุยกับเล่นน้อง รุ่นพี่ก็ให้เราจับฉลากซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าให้เล่นอะไร ในใบเขียนว่า "ผูกขา" เราก็ไปยืนข้างหน้าแถวตามที่พี่สั่ง แล้วสักพักก็มีผช.คนหนึ่งเดินออกมา ยืนข้างเรา(คนที่เราชอบ) คือก็เป็นคนโดนผุกขาเหมือนกัน แล้วเรากับเขาก็โดนจับผูกขา ตัวเลยใกล้กันมาก (แล้วเรายิ่งเป็นคนอ่อนไหวง่ายมาก และยิ่งเป็นคนที่เรามองมาตั้งแต่เข้าฐานร่วมกลุ่มแล้ว)
เขาเป็นคนสูงนะ ส่วนเราก็หัวเราเท่าไหล่เขาพอดี ตอนเล่นกิจกรรมเขาเป็นคนที่มีมารยาทมากนะ พูดเพราะ แล้วเป็นที่ยิ้มง่ายมาก แล้วเราก็ชอบผช.ที่ยิ้มง่าย สักพักตอนเล่นกิจกรรมกัน รุ่นพี่ก็แซวกันเยอะมาก แล้วอาจารย์รร.เขาก็มาถ่ายรูปเรากับเขาตอนเล่นกิจกรรมกัน พอจบฐานนี้เราก็ผลัดไปฐานอื่น เราก็มองเขาโดยตลอด มีอีกฐานหนึ่งคือต้องเอาทือปิดท่อน้ำ แต่รุ่นพี่เจาะรูไว้ แล้วโดยที่เขาหน้าตาดีที่ค่าย ก็พวกผญ.ก็เอามือไปไว้ที่เขาจนหมด เหลือแต่เราก็รุ่นน้องที่ไว้ฝั่งตัวเอง ด้วยที่คนตักน้ำข้ามหัวเราน้ำจึงใส่หาเราเต็มๆ แล้วน้ำตรงรูข้างหน้าเราก็ใส่หน้าเต็มๆ คือตอนนั้นเปลี่ยนหมดจ้า แต่เขาเอามือมาปิดรูตรงข้างหน้า คือตอนนั้นคิดเลยว่า เทวดาลงมาช่วย555 ตั้งแต่นั้นก็เหมือนสนิทกันหน่อย พูดคุยกันบ้าง แล้วเราก็แอบมองเขามาตลอดตอนอยู่ค่าย แล้วพอมาตอนเย็นสุดท้าย คือพน.ก็ต้องกลับกันแล้ว เราจึงตัดสินใจ เราจะไปขอเฟสเขา แล้วเราก็ได้จ้า แต่ไม่ได้คุยกัน เห้อ ตอนกลับนี่เฮิร์ทหนักเลยจากลากันแล้ว จนเวลาผ่านมาเกือบ6เดือน มันเป็นวันที่1ธันวา คือที่เวเนโต้ จัดงานคอนเสิร์ต season แล้วเขาก็ลงสตอรี่ในไอจี ถ่ายบัตรว่าไปงานแล้ว แล้วซึ่งพี่เราชวนไป เราจะรอช้าไรล่ะ เราก็ไปสิจ้ะ แต่ในงานคนเยอะมาก คงยากที่จะเจอ แต่เขาก็ลงสตอรี่เหมือนเดิม เราก็เลยทักไป ก็คุยได้พักหนึ่งนี่ล่ะ พอมาตอนเที่ยงของอีกวันก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย หลังจบงานเราก็นึกได้ว่า อาจารย์ของเขาถ่ายรูปเรากะเขา ความจริงไม่ได้พึ่งนึกหรอก แต่แค่ที่ผ่านมาหาไม่เจอ จนหามาเกือบอาทิตย์หนึ่งก็เจอล่ะจ้า เรากับเขานี่เพรียบเต็มเพจรร.เราเลย เราก็เซฟรูปไว้หมดเลย555 แล้วเราคุยกับเพื่อนว่าจะบอกความในใจไปว่าเราคิดอะไร เราก็ตัดสินในบอกไปเลย สุดท้ายแห้ว-โดยการที่เขาอ่านไม่ตอบ เเต่เราไม่สินหวังนะ เราก็จะแอบชอบไว้ในใจไป เราตัดสินใจแบบนี้ถูกไหม เอ่อ..เขาเป็นคนนครปฐมนะ แล้วโอกาสเป็นไปได้มั้งไหม ถ้าเราจะชอบเขาต่อไป......